|

بیانیه‌محقق داماد درباره کشتار مسلمانان قندوز

به جای معلول علت را نشانه بگیرید

ان الذین امنوا ولم یلبسوا ایمانهم بظلم اولئک لهم الامن وهم مهتدون

فاجعه دلخراش کشتار بی‌رحمانه عده‌ای بی‌گناه در شهر قندوز افغانستان برای تمام اعضای تمدن بشری اسفناک و مایه شرمساری است ولی برای جامعه دینداران دردآورتر و تأسف‌بارتر است؛ از آن جهت که این‌گونه فجایع تحت پوشش دین و به نام تقرب الی الله انجام می‌گیرد، آن‌هم به نام دینی که مؤمنین آن به خدایی باور دارند‌ که عین سلام و رسالت ‌پیامبرش(ص) گسترش رحمت، مهربانی و صلح است. در اینکه پشت پرده و مسبب اصلی این اقدامات جنایتکارانه دست‌های ناپاک قدرت‌های سیاسی و تشنگان قدرت وجود دارد تردیدی نیست و از ارباب قدرت فزون‌طلب جز حفظ منافع خود انتظار دیگری نیست. ولی مصیبت آنجاست که مباشرین مستقیم فریب‌خورده و قربانیان بدبخت سیه‌روزگار که با انفجار خویشتن موجب به خاک و خون کشیدن دیگران می‌شوند، به انگیزه رسیدن به بهشت برین، زندگی مردم بی‌گناه را به جهنم سوزان بدل می‌کنند؛ انگیزه‌ای که با تزریق جهل و شست‌وشوی مغزی توسط تشنگان قدرت فراهم شده است! آنچه در تزریق جهل و تسریع این فجایع نقش مستقیم دارد، عنصر خطرناکی است به نام «تکفیر». تکفیر یعنی خود را واصل به حقیقت دانستن و دیگران غیرموافق خود را باطل و فاقد هرگونه حق حتی حق حیات دانستن و علاوه آن خود را مکلف به سلب حیات از آنان کردن! اینجانب ضمن آنکه خود را سوگوار این فاجعه انسانی می‌دانم و با تمام‌ عزیزان افغان هم‌فغانم، با طلب رضوان واسعه الهی برای همه به‌خون‌خفتگان مظلوم، از بزرگان جوامع دینی عاجزانه می‌خواهم که به‌جای معلول علت را نشانه بگیرند و برای جلوگیری از تکرار این فجایع اسفبار، تکفیر را محکوم و تحمل و بردباری دینی و احترام به اندیشه دیگران را توصیه فرمایند. ندای ازلی و ابدی وما ارسلناک الا رحمة للعالمین (انبیا/۱۰۷) و وحدت خانواده بشری یعنی مفاد‌ یا ایها الناس انا خلقناکم من ذکر و انثی (حجرات/۱۳) را تعلیم و آموزش دهند تا رسالت ادیان به جایگاه اصلی خود بازگردد.

ان الذین امنوا ولم یلبسوا ایمانهم بظلم اولئک لهم الامن وهم مهتدون

فاجعه دلخراش کشتار بی‌رحمانه عده‌ای بی‌گناه در شهر قندوز افغانستان برای تمام اعضای تمدن بشری اسفناک و مایه شرمساری است ولی برای جامعه دینداران دردآورتر و تأسف‌بارتر است؛ از آن جهت که این‌گونه فجایع تحت پوشش دین و به نام تقرب الی الله انجام می‌گیرد، آن‌هم به نام دینی که مؤمنین آن به خدایی باور دارند‌ که عین سلام و رسالت ‌پیامبرش(ص) گسترش رحمت، مهربانی و صلح است. در اینکه پشت پرده و مسبب اصلی این اقدامات جنایتکارانه دست‌های ناپاک قدرت‌های سیاسی و تشنگان قدرت وجود دارد تردیدی نیست و از ارباب قدرت فزون‌طلب جز حفظ منافع خود انتظار دیگری نیست. ولی مصیبت آنجاست که مباشرین مستقیم فریب‌خورده و قربانیان بدبخت سیه‌روزگار که با انفجار خویشتن موجب به خاک و خون کشیدن دیگران می‌شوند، به انگیزه رسیدن به بهشت برین، زندگی مردم بی‌گناه را به جهنم سوزان بدل می‌کنند؛ انگیزه‌ای که با تزریق جهل و شست‌وشوی مغزی توسط تشنگان قدرت فراهم شده است! آنچه در تزریق جهل و تسریع این فجایع نقش مستقیم دارد، عنصر خطرناکی است به نام «تکفیر». تکفیر یعنی خود را واصل به حقیقت دانستن و دیگران غیرموافق خود را باطل و فاقد هرگونه حق حتی حق حیات دانستن و علاوه آن خود را مکلف به سلب حیات از آنان کردن! اینجانب ضمن آنکه خود را سوگوار این فاجعه انسانی می‌دانم و با تمام‌ عزیزان افغان هم‌فغانم، با طلب رضوان واسعه الهی برای همه به‌خون‌خفتگان مظلوم، از بزرگان جوامع دینی عاجزانه می‌خواهم که به‌جای معلول علت را نشانه بگیرند و برای جلوگیری از تکرار این فجایع اسفبار، تکفیر را محکوم و تحمل و بردباری دینی و احترام به اندیشه دیگران را توصیه فرمایند. ندای ازلی و ابدی وما ارسلناک الا رحمة للعالمین (انبیا/۱۰۷) و وحدت خانواده بشری یعنی مفاد‌ یا ایها الناس انا خلقناکم من ذکر و انثی (حجرات/۱۳) را تعلیم و آموزش دهند تا رسالت ادیان به جایگاه اصلی خود بازگردد.

 

اخبار مرتبط سایر رسانه ها