نگاه بیرون
مسیر طولانی توافق
وای جی فیشر
دیدار دونالد ترامپ با کیم جونگ اون، رهبر کره‌شمالی در عمل یک دیدار معمولی از کار درآمد. در واقع این دیدار هرچند به‌لحاظ تصویری تأثیرگذار بود، اما به‌لحاظ ماهوی نتیجه خاصی دربر نداشت. البته این مسئله چندان جای تعجب نیز نداشت زیرا جای خالی چین به‌عنوان کشوری که بیشترین نفوذ را بر رژیم کره‌شمالی دارد، در این نشست به‌شدت احساس می‌شد. از دیگر سو، رسیدن به توافق هسته‌ای جامع و قابل اجرا با یک رژیم سرکش مانند کره‌شمالی که پایبندی چندانی به قواعد و اصول بین‌المللی ندارد، فرایندی فرسایشی و دشوار است. مسائل متعدد و مهمی وجود دارد که ترامپ و کیم هنوز بر سر آنها به توافق نرسیده‌اند که ازجمله می‌توان به اصول خلع سلاح، جدول زمان‌بندی پیاده‌سازی خلع سلاح و ایجاد معیارهای راست‌سنجی اشاره کرد که این مورد آخر می‌تواند بسیار پیچیده و غامض شود. ترامپ وقتی درباره توافق هسته‌ای با ایران اعلام کرد که بازرسی دروه‌ای از تأسیسات هسته‌ای ایران ناکافی است، انتظارها را به‌شدت بالا برد. دولت اوباما نظارت تمام‌قوت بر همه سایت‌های هسته‌ای ایران، دسترسی به سایت‌های نظامی و حق بازگرداندن سریع تحریم‌ها در صورت رویت اولین نشانه‌های نقض توافق
را برای خود محفوظ نگه داشته بود. ترامپ در حالی این موارد را ناکافی می‌دانست که رسیدن به همین معیارها در مذاکره با کره‌شمالی نیز بعید به نظر می‌رسد چه برسد به اینکه آمریکا بخواهد از این هم پا فراتر بگذارد. در واقع، این نشست گامی خوب در مسیری بسیار طولانی است و آنچه در ادامه رخ می‌دهد، از این گام نخست به‌مراتب مهم‌تر است. کره‌شمالی به‌لحاظ تاریخی در پای میز مذاکره دوستانه‌تر ظاهر می‌شود و چندان نمی‌توان به ژست‌های دیپلماتیک این کشور دلخوش کرد. بااین‌حال، ترامپ برای رسیدن به یک توافق اساسی با پیونگ‌یانگ، شاید نتواند از آنچه اوباما در توافق با ایران به دست آورد، بیشتر به دست آورد.
حالا چه کسی منزوی شده است؟
مایکل دی آنتونیو
آن‌طور که آقای رئیس‌جمهور گفته، او مفتخر به دیدار دیکتاتور کره‌شمالی شده است. اما به نظر من ترامپ در سنگاپور بیش از هر زمانی می‌کوشید تا ظاهر را حفظ کند. برای من که برای سالیان متمادی رفتارهای او را زیر نظر دارم، خرسندی از دیدار با کیم موجب شد که او متوجه نشود چه هزینه سنگینی برای این دیدار پرداخت کرده است. کیم از راه سختی سخن گفت که او را به این دیدار کشانده است. کشور او در مسیری پرخطر قرار گرفت تا بتواند سرانجام روزی با قدرتمندترین کشورهای جهان احساس برابری کند. از دیگر سو، ترامپ که هرچند زمانی دستی هم در کازینوداری داشته، اما اصلا قمارباز خوبی نیست. به‌نظر تعجیل و شتاب او برای دیدار با کیم، باعث شد تا او و مشاورانش، متوجه هدف اصلی کیم از این دیدار نشوند که همانا مشروعیت و اعتباربخشیدن به رژیم کره‌شمالی بود. درواقع ترامپ برای حضور کیم در پای میز مذاکره، پیشاپیش این مشروعیت و اعتبار را دودستی تقدیم پیونگ‌یانگ کرده بود. اینکه ترامپ دوبار کیم را لمس کرد، حسابی موجبات خوشحالی رهبر کره‌شمالی را فراهم آورد. این رفتارها بیشتر رفتارهایی است که در مواجهه دو تاجر آمریکایی رخ می‌دهد، نه در نشستی که رسانه‌های دولتی
کره‌شمالی مترصد آن هستند که از هر عمل و رفتاری، بهره‌برداری تبلیغاتی کنند. درواقع ترامپ با زبان بی‌زبانی نشان داد که آمریکا از روابط فوق‌العاده‌ای با کره‌شمالی برخوردار است. به این مسئله باید رفتار خصمانه اخیر ترامپ را در قبال نزدیک‌ترین متحدان آمریکا ازجمله کانادا، فرانسه و آلمان نیز اضافه کرد. با این اوصاف، می‌توان این‌طور نتیجه گرفت که کره‌شمالی نقش مهم‌تری از این کشورها در شکل‌دادن به جهان دارد. درواقع، دیدار ترامپ با اون به قیمت طرد دوستان آمریکا تمام شد. پیش از حضور کیم در سنگاپور و دیدار با ترامپ، کره‌شمالی به خاطر انزوایش از جامعه جهانی، تارک دنیا خوانده می‌شد. اما صورت بشاش ترامپ پیش از شروع نشست کافی بود تا دیگر کره‌شمالی منزوی‌ترین کشور جهان تلقی نشود.
مسیر طولانی توافق
وای جی فیشر
دیدار دونالد ترامپ با کیم جونگ اون، رهبر کره‌شمالی در عمل یک دیدار معمولی از کار درآمد. در واقع این دیدار هرچند به‌لحاظ تصویری تأثیرگذار بود، اما به‌لحاظ ماهوی نتیجه خاصی دربر نداشت. البته این مسئله چندان جای تعجب نیز نداشت زیرا جای خالی چین به‌عنوان کشوری که بیشترین نفوذ را بر رژیم کره‌شمالی دارد، در این نشست به‌شدت احساس می‌شد. از دیگر سو، رسیدن به توافق هسته‌ای جامع و قابل اجرا با یک رژیم سرکش مانند کره‌شمالی که پایبندی چندانی به قواعد و اصول بین‌المللی ندارد، فرایندی فرسایشی و دشوار است. مسائل متعدد و مهمی وجود دارد که ترامپ و کیم هنوز بر سر آنها به توافق نرسیده‌اند که ازجمله می‌توان به اصول خلع سلاح، جدول زمان‌بندی پیاده‌سازی خلع سلاح و ایجاد معیارهای راست‌سنجی اشاره کرد که این مورد آخر می‌تواند بسیار پیچیده و غامض شود. ترامپ وقتی درباره توافق هسته‌ای با ایران اعلام کرد که بازرسی دروه‌ای از تأسیسات هسته‌ای ایران ناکافی است، انتظارها را به‌شدت بالا برد. دولت اوباما نظارت تمام‌قوت بر همه سایت‌های هسته‌ای ایران، دسترسی به سایت‌های نظامی و حق بازگرداندن سریع تحریم‌ها در صورت رویت اولین نشانه‌های نقض توافق
را برای خود محفوظ نگه داشته بود. ترامپ در حالی این موارد را ناکافی می‌دانست که رسیدن به همین معیارها در مذاکره با کره‌شمالی نیز بعید به نظر می‌رسد چه برسد به اینکه آمریکا بخواهد از این هم پا فراتر بگذارد. در واقع، این نشست گامی خوب در مسیری بسیار طولانی است و آنچه در ادامه رخ می‌دهد، از این گام نخست به‌مراتب مهم‌تر است. کره‌شمالی به‌لحاظ تاریخی در پای میز مذاکره دوستانه‌تر ظاهر می‌شود و چندان نمی‌توان به ژست‌های دیپلماتیک این کشور دلخوش کرد. بااین‌حال، ترامپ برای رسیدن به یک توافق اساسی با پیونگ‌یانگ، شاید نتواند از آنچه اوباما در توافق با ایران به دست آورد، بیشتر به دست آورد.
حالا چه کسی منزوی شده است؟
مایکل دی آنتونیو
آن‌طور که آقای رئیس‌جمهور گفته، او مفتخر به دیدار دیکتاتور کره‌شمالی شده است. اما به نظر من ترامپ در سنگاپور بیش از هر زمانی می‌کوشید تا ظاهر را حفظ کند. برای من که برای سالیان متمادی رفتارهای او را زیر نظر دارم، خرسندی از دیدار با کیم موجب شد که او متوجه نشود چه هزینه سنگینی برای این دیدار پرداخت کرده است. کیم از راه سختی سخن گفت که او را به این دیدار کشانده است. کشور او در مسیری پرخطر قرار گرفت تا بتواند سرانجام روزی با قدرتمندترین کشورهای جهان احساس برابری کند. از دیگر سو، ترامپ که هرچند زمانی دستی هم در کازینوداری داشته، اما اصلا قمارباز خوبی نیست. به‌نظر تعجیل و شتاب او برای دیدار با کیم، باعث شد تا او و مشاورانش، متوجه هدف اصلی کیم از این دیدار نشوند که همانا مشروعیت و اعتباربخشیدن به رژیم کره‌شمالی بود. درواقع ترامپ برای حضور کیم در پای میز مذاکره، پیشاپیش این مشروعیت و اعتبار را دودستی تقدیم پیونگ‌یانگ کرده بود. اینکه ترامپ دوبار کیم را لمس کرد، حسابی موجبات خوشحالی رهبر کره‌شمالی را فراهم آورد. این رفتارها بیشتر رفتارهایی است که در مواجهه دو تاجر آمریکایی رخ می‌دهد، نه در نشستی که رسانه‌های دولتی
کره‌شمالی مترصد آن هستند که از هر عمل و رفتاری، بهره‌برداری تبلیغاتی کنند. درواقع ترامپ با زبان بی‌زبانی نشان داد که آمریکا از روابط فوق‌العاده‌ای با کره‌شمالی برخوردار است. به این مسئله باید رفتار خصمانه اخیر ترامپ را در قبال نزدیک‌ترین متحدان آمریکا ازجمله کانادا، فرانسه و آلمان نیز اضافه کرد. با این اوصاف، می‌توان این‌طور نتیجه گرفت که کره‌شمالی نقش مهم‌تری از این کشورها در شکل‌دادن به جهان دارد. درواقع، دیدار ترامپ با اون به قیمت طرد دوستان آمریکا تمام شد. پیش از حضور کیم در سنگاپور و دیدار با ترامپ، کره‌شمالی به خاطر انزوایش از جامعه جهانی، تارک دنیا خوانده می‌شد. اما صورت بشاش ترامپ پیش از شروع نشست کافی بود تا دیگر کره‌شمالی منزوی‌ترین کشور جهان تلقی نشود.