پایکوبی در خیابان و ماجرای بیلبوردی که عوض شد
شرق، گروه جامعه : بازی پنجشنبه‌شب تیم ملی ایران در جام جهانی مقابل مراکش که با پیروزی ایران و شادی دسته‌جمعی مردم در خیابان تمام شد، هم پیش از بازی و هم پس از آن پر از رویداد و خبر و واکنش و ماجرا بود.
اولین رویداد حاشیه‌برانگیز و پرماجرا، تغییر بیلبورد بزرگی در میدان ولیعصر بود که در آن تصویر 15 مرد با لباس‌های محلی اقوام مختلف ایرانی طراحی شده بود که از موفقیت تیم ملی ایران شاد بودند و یک جام قهرمانی را در دست داشتند. کنار این تصویر شعار تیم ملی نوشته شده بود؛ 80 میلیون، یک ملت یک نبض. همین تصویر اما مخالفت‌ها و واکنش‌های زیادی را به‌همراه داشت، چون حرف از 80 میلیون نفر و یک ملت بود، اما هیچ زنی در تصویر نبود. اعتراضات و واکنش‌ها به آن آن‌قدر زیاد شد که خیلی از مسئولان، اعم از دولتی‌ها و نماینده‌های مجلس تا اعضای شورای شهر درباره آن اظهارنظر کردند و گفتند تلاش می‌کنند تصویر را تغییر دهند. همین‌طور هم شد و این بیلبورد بزرگ با یک تصویر دیگر که چندین زن هم در آن دیده می‌شد جایگزین شد. البته بیلبورد جدید هم کمی حاشیه‌ساز شد، ولی نه به اندازه قبلی. برخی کاربران معترض بودند که چرا تصویر مهدی طارمی با مسعود شجاعی جایگزین شده، برخی دلیل این کار را حضور او در مسابقه تیم باشگاهی‌اش در یونان برابر یک تیم اسرائیلی قلمداد کردند، اما همین تصویر در بیلبوردهای دیگر سطح شهر، از جمله در بزرگراه تهران - قم و بزرگراه
مدرس و... هم نصب شد که در آنجا تصویر شجاعی دیده می‌شود.
ماجرای دیگر به پخش مسابقه ایران و مراکش در اماکن عمومی برمی‌گردد. قبل از مسابقات خبرهایی مبنی‌بر ممنوعیت پخش بازی‌ها در کافه‌ها به‌نقل از نیروی انتظامی منتشر شد که البته همان‌موقع تکذیب شد. روز مسابقه ولی صدها عکس و فیلم منتشر شد که کسان زیادی در کافه‌ها به‌همراه دوستان خود مشغول دیدن بازی بودند و البته چه هیجانی هم داشت و قطعا به همه آنها چسبید.
به‌غیر از این در تعدادی از بوستان‌های شهری مثل خانه هنرمندان و نهج‌البلاغه در تهران و بوستان کوه‌صفه اصفهان و کلی شهر دیگر تلویزیون‌های شهری مسابقه را پخش کردند و تماشاگران خیلی زیادی هم داشتند. تجربه دیدن مسابقه تیم ملی به این شکل و در فضایی عمومی و همراه با صدها هم‌وطن دیگر هم لذت خاص خودش را دارد که خیلی‌ها آن را تجربه کردند.
پخش این مسابقه البته همه‌جا بدون حاشیه نبوده. یکی از جاهایی که قرار بود این بازی پخش شود و خیلی هم تبلیغش شده بود، ورزشگاه آزادی بود. برای این کار بلیت‌فروشی رسمی هم انجام شد و گفتند که یک نمایشگر هزارو 200 مترمربعی برای این کار تدارک دیده شده، اما در نهایت به دلیل همان موانع و مشکلاتی که یک‌باره در دقیقه 90 خودشان را نشان می‌دهند جلوی کار گرفته شد و این اتفاق رخ نداد. هنوز کسی هم به صورت رسمی علت اصلی پخش‌نشدن مسابقه در آزادی و همچنین برگرداندن پول کسانی را که بلیت خریده بودند اعلام نکرده است.
به‌غیر از این در برج میلاد هم پخش مسابقه انجام شد، اما بلیت‌های بسیاربسیار گران آن که طبق گفته خبرگزاری فارس تا 95 هزار تومان برای هر نفر در نظر گرفته شده بود هم حاشیه‌های خاص خودش را داشت. این نرخ بلیت برای یک بازی که قرار است روی نمایشگرها، هم در تهران پخش شود و در کنارش خدمات خاصی هم به تماشاگران داده نشد، زیادی عجیب بود، به‌خصوص که بدانیم خیلی از ایرانی‌هایی که به سن‌پترزبورگ سفر کرده بودند، بلیت ورود به ورزشگاه و دیدن بازی از نزدیک را با قیمت‌هایی در حدود 10 تا 15 یورو خریدند که حتی اگر با نرخ یورو در بازار غیررسمی هم حساب کنیم، قیمتش به تومان نزدیک به همین 95 هزارتومان برج میلاد می‌شود. حالا اگر بخواهیم با یورو و دلار جهانگیری حساب کنیم که ارزان‌تر هم می‌شود.
به هر صورت این بازی که با برد ایران و گل دقیقه آخر مراکشی‌ها به دروازه خودشان تمام شد، هزاران‌هزار ایرانی را؛ از چابهار و اهواز تا تبریز و مشهد و تهران به خیابان‌ها کشاند و یک دل سیر هورا کشیدند، بوق‌بوق کردند و رقصیدند و دست زدند، به‌خصوص به شیوه ایسلندی که در این مدت خیلی هم محبوب شده است. نتیجه بازی بعدی هم که خیلی‌ها آن را ندیدند، چون در خیابان‌ها مشغول شادی و پایکوبی بودند، طوری رقم خورد که به‌نفع ایران بود و حالا ما تا روز چهارشنبه همین هفته که موعد بازی بعدی است، صدرنشین گروه مرگ هستیم.
شرق، گروه جامعه : بازی پنجشنبه‌شب تیم ملی ایران در جام جهانی مقابل مراکش که با پیروزی ایران و شادی دسته‌جمعی مردم در خیابان تمام شد، هم پیش از بازی و هم پس از آن پر از رویداد و خبر و واکنش و ماجرا بود.
اولین رویداد حاشیه‌برانگیز و پرماجرا، تغییر بیلبورد بزرگی در میدان ولیعصر بود که در آن تصویر 15 مرد با لباس‌های محلی اقوام مختلف ایرانی طراحی شده بود که از موفقیت تیم ملی ایران شاد بودند و یک جام قهرمانی را در دست داشتند. کنار این تصویر شعار تیم ملی نوشته شده بود؛ 80 میلیون، یک ملت یک نبض. همین تصویر اما مخالفت‌ها و واکنش‌های زیادی را به‌همراه داشت، چون حرف از 80 میلیون نفر و یک ملت بود، اما هیچ زنی در تصویر نبود. اعتراضات و واکنش‌ها به آن آن‌قدر زیاد شد که خیلی از مسئولان، اعم از دولتی‌ها و نماینده‌های مجلس تا اعضای شورای شهر درباره آن اظهارنظر کردند و گفتند تلاش می‌کنند تصویر را تغییر دهند. همین‌طور هم شد و این بیلبورد بزرگ با یک تصویر دیگر که چندین زن هم در آن دیده می‌شد جایگزین شد. البته بیلبورد جدید هم کمی حاشیه‌ساز شد، ولی نه به اندازه قبلی. برخی کاربران معترض بودند که چرا تصویر مهدی طارمی با مسعود شجاعی جایگزین شده، برخی دلیل این کار را حضور او در مسابقه تیم باشگاهی‌اش در یونان برابر یک تیم اسرائیلی قلمداد کردند، اما همین تصویر در بیلبوردهای دیگر سطح شهر، از جمله در بزرگراه تهران - قم و بزرگراه
مدرس و... هم نصب شد که در آنجا تصویر شجاعی دیده می‌شود.
ماجرای دیگر به پخش مسابقه ایران و مراکش در اماکن عمومی برمی‌گردد. قبل از مسابقات خبرهایی مبنی‌بر ممنوعیت پخش بازی‌ها در کافه‌ها به‌نقل از نیروی انتظامی منتشر شد که البته همان‌موقع تکذیب شد. روز مسابقه ولی صدها عکس و فیلم منتشر شد که کسان زیادی در کافه‌ها به‌همراه دوستان خود مشغول دیدن بازی بودند و البته چه هیجانی هم داشت و قطعا به همه آنها چسبید.
به‌غیر از این در تعدادی از بوستان‌های شهری مثل خانه هنرمندان و نهج‌البلاغه در تهران و بوستان کوه‌صفه اصفهان و کلی شهر دیگر تلویزیون‌های شهری مسابقه را پخش کردند و تماشاگران خیلی زیادی هم داشتند. تجربه دیدن مسابقه تیم ملی به این شکل و در فضایی عمومی و همراه با صدها هم‌وطن دیگر هم لذت خاص خودش را دارد که خیلی‌ها آن را تجربه کردند.
پخش این مسابقه البته همه‌جا بدون حاشیه نبوده. یکی از جاهایی که قرار بود این بازی پخش شود و خیلی هم تبلیغش شده بود، ورزشگاه آزادی بود. برای این کار بلیت‌فروشی رسمی هم انجام شد و گفتند که یک نمایشگر هزارو 200 مترمربعی برای این کار تدارک دیده شده، اما در نهایت به دلیل همان موانع و مشکلاتی که یک‌باره در دقیقه 90 خودشان را نشان می‌دهند جلوی کار گرفته شد و این اتفاق رخ نداد. هنوز کسی هم به صورت رسمی علت اصلی پخش‌نشدن مسابقه در آزادی و همچنین برگرداندن پول کسانی را که بلیت خریده بودند اعلام نکرده است.
به‌غیر از این در برج میلاد هم پخش مسابقه انجام شد، اما بلیت‌های بسیاربسیار گران آن که طبق گفته خبرگزاری فارس تا 95 هزار تومان برای هر نفر در نظر گرفته شده بود هم حاشیه‌های خاص خودش را داشت. این نرخ بلیت برای یک بازی که قرار است روی نمایشگرها، هم در تهران پخش شود و در کنارش خدمات خاصی هم به تماشاگران داده نشد، زیادی عجیب بود، به‌خصوص که بدانیم خیلی از ایرانی‌هایی که به سن‌پترزبورگ سفر کرده بودند، بلیت ورود به ورزشگاه و دیدن بازی از نزدیک را با قیمت‌هایی در حدود 10 تا 15 یورو خریدند که حتی اگر با نرخ یورو در بازار غیررسمی هم حساب کنیم، قیمتش به تومان نزدیک به همین 95 هزارتومان برج میلاد می‌شود. حالا اگر بخواهیم با یورو و دلار جهانگیری حساب کنیم که ارزان‌تر هم می‌شود.
به هر صورت این بازی که با برد ایران و گل دقیقه آخر مراکشی‌ها به دروازه خودشان تمام شد، هزاران‌هزار ایرانی را؛ از چابهار و اهواز تا تبریز و مشهد و تهران به خیابان‌ها کشاند و یک دل سیر هورا کشیدند، بوق‌بوق کردند و رقصیدند و دست زدند، به‌خصوص به شیوه ایسلندی که در این مدت خیلی هم محبوب شده است. نتیجه بازی بعدی هم که خیلی‌ها آن را ندیدند، چون در خیابان‌ها مشغول شادی و پایکوبی بودند، طوری رقم خورد که به‌نفع ایران بود و حالا ما تا روز چهارشنبه همین هفته که موعد بازی بعدی است، صدرنشین گروه مرگ هستیم.