فاضلاب‌ها بلاي جان تالاب‌ها
مدير اکوسيستم‌هاي تالابي کشور گفت: ورود انواع آلاينده‌ها از جمله فاضلاب‌هاي کشاورزي، شهري و صنعتي يا با منشأ دريا به تالاب‌ها و ورود انواع پسماندهاي حاصل از فرسايش خاک از اراضي بالادست تالاب از جمله عوامل مشکل‌ساز در تالاب‌هاي ايران هستند.
به گزارش ايسنا مسعود باقرزاده‌کريمي در دوره آموزشي آشنايي با رويکردهاي جديد مديريت مناطق با تأکيد بر مديريت زيست‌بومي که با حضور مسئولان فني سازمان محيط زيست، ادارات کل محيط زيست استان‌ها از سراسر کشور و رؤساي ادارات شهرستان‌هاي تالابي در شيراز برگزار مي‌شود، افزود: تأمين‌نشدن حقابه زيست‌محيطي از منابع آب کنترل‌شده بالادست، اجراي طرح توسعه‌اي و زيربنايي بزرگ ملي راه‌سازي، پتروشيمي پالايشگاه و... در حوزه تأثيرگذار تالاب‌ها بدون رعايت ملاحظات زيست‌محيطي عمده‌ترين مشکلات تالاب‌هاي کشور است.
باقرزاده‌کريمي در ادامه گفت: شکار و صيد غيرمجاز و بي‌رويه و برداشت علوفه و ساير محصولات تالابي در صورتي که بيش از حد توان تجديدپذيري تالاب باشند، مي‌تواند مشکلات عديده‌اي را ايجاد کند.
مدير اکوسيستم‌هاي تالابي کشور افزود: لازمه مديريت زيست‌بومي، داشتن رويکرد برنامه‌ريزي و مديريت مشارکتي است.وي مديريت زيست‌بومي را مديريت (اکوسيستمي) خواند و گفت: مديريت اکوسيستمي راهبردي است براي مديريت جامع زمين، آب و منابع زيستي که تقويت‌کننده حفاظت و پايداري بهره‌برداري عادلانه است.مدير اکوسيستم‌هاي تالابي کشور افزود: در مديريت اکوسيستمي مردم و حيات آنان در مرکز تصميم‌گيري مديريت و حفاظت قرار مي‌گيرند و به همين دليل اين رويکرد تفاوت عمده‌اي با روش‌هاي سنتي حفاظت دارد و به بيان ساده مديريت اکوسيستمي هم‌زمان با تأمين نيازهاي جوامع انساني، به دنبال حفظ اکوسيستم‌هاي طبيعي و احياي اکوسيستم‌هاي تخريب‌شده است. رويکرد زيست‌بومي، مردم و نوع بهره‌برداري آنان از منابع طبيعي را به طور دقيق در مرکز تصميم‌سازي قرار مي‌دهد.بنا بر اين گزارش، آرزو اشرف‌زاده - رئيس گروه اکوسيستم‌هاي تالابي و رودخانه‌اي - گفت: کميسيون مديريت زيست‌بومي اتحاديه جهاني حفاظت ۱۲ اصل را براي اجراي مديريت زيست‌بومي در پنج گام سازماندهي کرده است. هر گام طيفي از فعاليت‌ها را شامل مي‌شود.وي درباره گام‌هاي اجرائي اظهار کرد: اهداف مديريت سرزمين، آب
و منابع زيستي، مسئله انتخاب اجتماعي است، مديريت بايد به پايين‌ترين سطوح ممکن تمرکز‌زدايي شود، مديران زيست‌بوم بايد اثرات بالقوه و بالفعل فعاليت‌هاي خود بر زيست‌بوم‌هاي مجاور و ساير زيست‌بوم‌ها را در نظر بگيرند و با درنظرگرفتن منافع حاصل از مديريت، مديران بايد زيست‌بوم را از ديدگاه اقتصادي درک و مديريت کنند.رئيس گروه اکوسيستم‌هاي تالابي و رودخانه‌اي ادامه داد: چنين برنامه‌هاي مديريت زيست‌بومي بايد کاهش انحرافات بازار که بر تنوع زيستي اثرات سوء دارند، همسوسازي انگيزه‌ها در راستاي ارتقاي حفاظت تنوع زيستي و بهره‌برداري پايدار امکان داخلي‌کردن هزينه‌ها و منافع در درون زيست‌بوم تا حد ممکن را در نظر بگيرد و حفاظت از ساختار و کارکردهاي زيست‌بوم به منظور بقاي خدمات اکوسيستم بايد يکي از اهداف اولويت‌دار مديريت زيست‌بومي باشد. زيست‌بوم‌ها بايد در محدوده کارکردهاي خود مديريت شوند و رويکرد زيست‌بومي بايد در مقياس فضايي و زماني مناسب به کار گرفته شود.
مدير اکوسيستم‌هاي تالابي کشور گفت: ورود انواع آلاينده‌ها از جمله فاضلاب‌هاي کشاورزي، شهري و صنعتي يا با منشأ دريا به تالاب‌ها و ورود انواع پسماندهاي حاصل از فرسايش خاک از اراضي بالادست تالاب از جمله عوامل مشکل‌ساز در تالاب‌هاي ايران هستند.
به گزارش ايسنا مسعود باقرزاده‌کريمي در دوره آموزشي آشنايي با رويکردهاي جديد مديريت مناطق با تأکيد بر مديريت زيست‌بومي که با حضور مسئولان فني سازمان محيط زيست، ادارات کل محيط زيست استان‌ها از سراسر کشور و رؤساي ادارات شهرستان‌هاي تالابي در شيراز برگزار مي‌شود، افزود: تأمين‌نشدن حقابه زيست‌محيطي از منابع آب کنترل‌شده بالادست، اجراي طرح توسعه‌اي و زيربنايي بزرگ ملي راه‌سازي، پتروشيمي پالايشگاه و... در حوزه تأثيرگذار تالاب‌ها بدون رعايت ملاحظات زيست‌محيطي عمده‌ترين مشکلات تالاب‌هاي کشور است.
باقرزاده‌کريمي در ادامه گفت: شکار و صيد غيرمجاز و بي‌رويه و برداشت علوفه و ساير محصولات تالابي در صورتي که بيش از حد توان تجديدپذيري تالاب باشند، مي‌تواند مشکلات عديده‌اي را ايجاد کند.
مدير اکوسيستم‌هاي تالابي کشور افزود: لازمه مديريت زيست‌بومي، داشتن رويکرد برنامه‌ريزي و مديريت مشارکتي است.وي مديريت زيست‌بومي را مديريت (اکوسيستمي) خواند و گفت: مديريت اکوسيستمي راهبردي است براي مديريت جامع زمين، آب و منابع زيستي که تقويت‌کننده حفاظت و پايداري بهره‌برداري عادلانه است.مدير اکوسيستم‌هاي تالابي کشور افزود: در مديريت اکوسيستمي مردم و حيات آنان در مرکز تصميم‌گيري مديريت و حفاظت قرار مي‌گيرند و به همين دليل اين رويکرد تفاوت عمده‌اي با روش‌هاي سنتي حفاظت دارد و به بيان ساده مديريت اکوسيستمي هم‌زمان با تأمين نيازهاي جوامع انساني، به دنبال حفظ اکوسيستم‌هاي طبيعي و احياي اکوسيستم‌هاي تخريب‌شده است. رويکرد زيست‌بومي، مردم و نوع بهره‌برداري آنان از منابع طبيعي را به طور دقيق در مرکز تصميم‌سازي قرار مي‌دهد.بنا بر اين گزارش، آرزو اشرف‌زاده - رئيس گروه اکوسيستم‌هاي تالابي و رودخانه‌اي - گفت: کميسيون مديريت زيست‌بومي اتحاديه جهاني حفاظت ۱۲ اصل را براي اجراي مديريت زيست‌بومي در پنج گام سازماندهي کرده است. هر گام طيفي از فعاليت‌ها را شامل مي‌شود.وي درباره گام‌هاي اجرائي اظهار کرد: اهداف مديريت سرزمين، آب
و منابع زيستي، مسئله انتخاب اجتماعي است، مديريت بايد به پايين‌ترين سطوح ممکن تمرکز‌زدايي شود، مديران زيست‌بوم بايد اثرات بالقوه و بالفعل فعاليت‌هاي خود بر زيست‌بوم‌هاي مجاور و ساير زيست‌بوم‌ها را در نظر بگيرند و با درنظرگرفتن منافع حاصل از مديريت، مديران بايد زيست‌بوم را از ديدگاه اقتصادي درک و مديريت کنند.رئيس گروه اکوسيستم‌هاي تالابي و رودخانه‌اي ادامه داد: چنين برنامه‌هاي مديريت زيست‌بومي بايد کاهش انحرافات بازار که بر تنوع زيستي اثرات سوء دارند، همسوسازي انگيزه‌ها در راستاي ارتقاي حفاظت تنوع زيستي و بهره‌برداري پايدار امکان داخلي‌کردن هزينه‌ها و منافع در درون زيست‌بوم تا حد ممکن را در نظر بگيرد و حفاظت از ساختار و کارکردهاي زيست‌بوم به منظور بقاي خدمات اکوسيستم بايد يکي از اهداف اولويت‌دار مديريت زيست‌بومي باشد. زيست‌بوم‌ها بايد در محدوده کارکردهاي خود مديريت شوند و رويکرد زيست‌بومي بايد در مقياس فضايي و زماني مناسب به کار گرفته شود.