|

آمادگی برای روزهای سخت ضرورت حفظ حکومت

سید‌محمود علیزاده طباطبایی*

ان‌الله تعالی فرض علی ائمه العدل ان یقدروا انفسهم بضعفه الناس کیلا یتبیغ بالفقیر فقره
«خداوند بر پیشوایان حق واجب کرده است که خود را با مردم ناتوان برابر کنند تا فقر و نداری، تنگدست را به هیجان نیاورد و به طغیان نکشاند».
(خطبه 209 نهج‌البلاغه)
مردم فقر را می‌توانند تحمل کنند و در دوران هشت‌ساله دفاع مقدس امتحان خود را پس داده‌اند. مردمی که رژیم گذشته را دیده بودند و به‌ویژه در دهه 50 رفاه نسبی را تجربه کرده بودند، وقتی با جنگ تحمیلی مواجه شدند، افتخاراتی آفریدند که نام خود را به‌عنوان ملت نمونه ایثار و شهادت و گذشت در تاریخ ثبت کردند. حجت‌‌الاسلام محتشمی، وزیر کشور دوران دفاع مقدس، نقل می‌کردند «یک روز آقای نخست‌وزیر من را احضار کردند. وقتی به دفتر ایشان مراجعه کردم، دیدم ایشان به‌شدت خشمگین است و برخلاف رویه معمول و متعارف مرا عتاب کردند. سپس بسته‌ای را از کشوی میزشان روی میز انداختند و گفتند این چیست؟ من با تعجب گفتم اطلاع ندارم! گفتند بازش کن! باز کردم، دیدم یک قواره پارچه است. گفتم پارچه است. نخست‌وزیر گفت این را استاندار تو برای من فرستاده است و ضمن استرداد آن به من گفتند این فرد را توبیخ کن. از استاندار پرسیدم. او گفت من یک قواره پارچه برای خودم خریدم و خوشم آمد، به دلیل علاقه‌ای که به ايشان داشتم برای او هم یک قواره تهیه کردم. موضوع را به ایشان منتقل کردم. گفتند: اگر من از مدیرم هدیه قبول کنم، این رویه‌ای می‌شود که کنترل‌پذیر نخواهد بود». مردم وقتی مدیران خود را پاکدست و هم‌تراز خود می‌دیدند، وضع سخت دوران دفاع مقدس را تحمل می‌کردند.
سهمیه‌بندی کالاهای اساسی، مصرف کوپنی سوخت، مغازه‌های خالی، خودروهای پیکان و ژیان داخلی همه زندگی مردم بود و از این وضع اظهار نارضایتی نمی‌کردند. هر زمان هم که جبهه‌ها با کمبود مواجه بود، مردم از همین کالاهای سهمیه‌ای به جبهه می‌فرستادند و ایثار می‌کردند.
امروز رئیس‌جمهور می‌گوید باید خود را برای روزهای سخت آماده کنیم. آقای رئیس‌جمهور! اگر قرار است سختی را تحمل کنیم این تحمل باید از مدیران جامعه آغاز شود.
آقای رئیس‌جمهور! الگوی ما حکومت عدل علی است؟ در حکومت عدل علی مدیران جامعه موظف بودند خود را با ضعیف‌ترین و ناتوان‌ترین مردم همسو کنند؛ بی‌عدالتی مردم را به اعتراض می‌کشاند.
آقای رئیس‌جمهور! شما اطلاع دارید بعضی از کارگران چند ماه است که حقوق نگرفته‌اند؟ شما اطلاع دارید برخي اسوه‌های جهاد و شهادت، یعنی بازنشستگان نیروهای مسلح، معیشت مناسبي ندارند؟ آیا همان‌قدر که در پرداخت حقوق مدیران حساسیت وجود دارد، در تأمین نیازمندی‌های سایر خدمتگزاران هم حساسیتی هست؟ آیا در پرداخت حقوق مدیران عالی‌رتبه یک روز تأخیر پیش آمده است؟
آیا حقوق و زندگی این مدیران هم‌تراز و همسان مردم عادی است؟
اگر الگو را حکومت عدل علی نگیریم، حکومت‌های متعارف جهان امروز با ما قابل مقایسه هستند؟
براساس بند 10 فصل سوم قانون اساسی ایجاد نظام اداری صحیح و حذف تشکیلات غیرضروری از وظایف حاکمیت است. ولی امروز کشور ژاپن با جمعیتی بیش از ایران با 300 هزار نفر کارمند اداره می‌شود و دولت ما بیش از چهار میلیون نفر خدمه دارد که 10 درصد آنها در رده مدیران‌اند؛ یعنی تعداد مدیران ما بیش از کل کارکنان ژاپن است. اگر اراده‌اي جدی در رفع تبعیض از طرف مقامات عالی‌رتبه نظام اعمال نشود، به تعبیر امیرالمؤمنین(ع) اعتراض مردم فقیر و تنگدست امری طبیعی است.
مردم می‌دانند که در طول 40 سال گذشته اقدامات مثبت زیادی شده است. اگر براساس معیارهای علمی پذیرفته‌شده بررسی کنیم، می‌بینیم مملکت پیشرفت زیادی کرده است؛ جوان امروز با جوان سال 57 قابل مقایسه نیست. آمار دانشجویان و فارغ‌التحصیلان دانشگاهی چندده برابر شده است، پیشرفت سدها، فرودگاه‌ها، بنادر، پتروشیمی و نفت و گاز و پیشرفت‌های علمی، باوجود همه فشارهای بین‌المللی انکارناپذیر است؛ مردم بر این باورند که باید به هر قیمت حکومت را حفظ کرد. باوجود نارضایتی و انتقاد به مسئولان، مردم می‌دانند اگر حکومت آسيب ببيند مملکت آسيب مي‌بيند. ولی مسئولان باید درک کنند برای حفظ حکومت به عقل و عشق نیاز داریم. محبت و عشق پایه خلقت و زندگی است. ملاک داوری روی مسائل، عقل است و برای حفظ اجتماع به دو پایه عقل و عشق نیاز داریم تا با اداره عاقلانه کشور، مانند دیگر حکومت‌های متعارف امروزی، با رفع تبعیض و اجرای عدالت پایه‌های حاکمیت اسلامی را مستحکم کنیم.
*عضو شورای ‌مرکزی
حزب کارگزارن سازندگی ایران
ان‌الله تعالی فرض علی ائمه العدل ان یقدروا انفسهم بضعفه الناس کیلا یتبیغ بالفقیر فقره
«خداوند بر پیشوایان حق واجب کرده است که خود را با مردم ناتوان برابر کنند تا فقر و نداری، تنگدست را به هیجان نیاورد و به طغیان نکشاند».
(خطبه 209 نهج‌البلاغه)
مردم فقر را می‌توانند تحمل کنند و در دوران هشت‌ساله دفاع مقدس امتحان خود را پس داده‌اند. مردمی که رژیم گذشته را دیده بودند و به‌ویژه در دهه 50 رفاه نسبی را تجربه کرده بودند، وقتی با جنگ تحمیلی مواجه شدند، افتخاراتی آفریدند که نام خود را به‌عنوان ملت نمونه ایثار و شهادت و گذشت در تاریخ ثبت کردند. حجت‌‌الاسلام محتشمی، وزیر کشور دوران دفاع مقدس، نقل می‌کردند «یک روز آقای نخست‌وزیر من را احضار کردند. وقتی به دفتر ایشان مراجعه کردم، دیدم ایشان به‌شدت خشمگین است و برخلاف رویه معمول و متعارف مرا عتاب کردند. سپس بسته‌ای را از کشوی میزشان روی میز انداختند و گفتند این چیست؟ من با تعجب گفتم اطلاع ندارم! گفتند بازش کن! باز کردم، دیدم یک قواره پارچه است. گفتم پارچه است. نخست‌وزیر گفت این را استاندار تو برای من فرستاده است و ضمن استرداد آن به من گفتند این فرد را توبیخ کن. از استاندار پرسیدم. او گفت من یک قواره پارچه برای خودم خریدم و خوشم آمد، به دلیل علاقه‌ای که به ايشان داشتم برای او هم یک قواره تهیه کردم. موضوع را به ایشان منتقل کردم. گفتند: اگر من از مدیرم هدیه قبول کنم، این رویه‌ای می‌شود که کنترل‌پذیر نخواهد بود». مردم وقتی مدیران خود را پاکدست و هم‌تراز خود می‌دیدند، وضع سخت دوران دفاع مقدس را تحمل می‌کردند.
سهمیه‌بندی کالاهای اساسی، مصرف کوپنی سوخت، مغازه‌های خالی، خودروهای پیکان و ژیان داخلی همه زندگی مردم بود و از این وضع اظهار نارضایتی نمی‌کردند. هر زمان هم که جبهه‌ها با کمبود مواجه بود، مردم از همین کالاهای سهمیه‌ای به جبهه می‌فرستادند و ایثار می‌کردند.
امروز رئیس‌جمهور می‌گوید باید خود را برای روزهای سخت آماده کنیم. آقای رئیس‌جمهور! اگر قرار است سختی را تحمل کنیم این تحمل باید از مدیران جامعه آغاز شود.
آقای رئیس‌جمهور! الگوی ما حکومت عدل علی است؟ در حکومت عدل علی مدیران جامعه موظف بودند خود را با ضعیف‌ترین و ناتوان‌ترین مردم همسو کنند؛ بی‌عدالتی مردم را به اعتراض می‌کشاند.
آقای رئیس‌جمهور! شما اطلاع دارید بعضی از کارگران چند ماه است که حقوق نگرفته‌اند؟ شما اطلاع دارید برخي اسوه‌های جهاد و شهادت، یعنی بازنشستگان نیروهای مسلح، معیشت مناسبي ندارند؟ آیا همان‌قدر که در پرداخت حقوق مدیران حساسیت وجود دارد، در تأمین نیازمندی‌های سایر خدمتگزاران هم حساسیتی هست؟ آیا در پرداخت حقوق مدیران عالی‌رتبه یک روز تأخیر پیش آمده است؟
آیا حقوق و زندگی این مدیران هم‌تراز و همسان مردم عادی است؟
اگر الگو را حکومت عدل علی نگیریم، حکومت‌های متعارف جهان امروز با ما قابل مقایسه هستند؟
براساس بند 10 فصل سوم قانون اساسی ایجاد نظام اداری صحیح و حذف تشکیلات غیرضروری از وظایف حاکمیت است. ولی امروز کشور ژاپن با جمعیتی بیش از ایران با 300 هزار نفر کارمند اداره می‌شود و دولت ما بیش از چهار میلیون نفر خدمه دارد که 10 درصد آنها در رده مدیران‌اند؛ یعنی تعداد مدیران ما بیش از کل کارکنان ژاپن است. اگر اراده‌اي جدی در رفع تبعیض از طرف مقامات عالی‌رتبه نظام اعمال نشود، به تعبیر امیرالمؤمنین(ع) اعتراض مردم فقیر و تنگدست امری طبیعی است.
مردم می‌دانند که در طول 40 سال گذشته اقدامات مثبت زیادی شده است. اگر براساس معیارهای علمی پذیرفته‌شده بررسی کنیم، می‌بینیم مملکت پیشرفت زیادی کرده است؛ جوان امروز با جوان سال 57 قابل مقایسه نیست. آمار دانشجویان و فارغ‌التحصیلان دانشگاهی چندده برابر شده است، پیشرفت سدها، فرودگاه‌ها، بنادر، پتروشیمی و نفت و گاز و پیشرفت‌های علمی، باوجود همه فشارهای بین‌المللی انکارناپذیر است؛ مردم بر این باورند که باید به هر قیمت حکومت را حفظ کرد. باوجود نارضایتی و انتقاد به مسئولان، مردم می‌دانند اگر حکومت آسيب ببيند مملکت آسيب مي‌بيند. ولی مسئولان باید درک کنند برای حفظ حکومت به عقل و عشق نیاز داریم. محبت و عشق پایه خلقت و زندگی است. ملاک داوری روی مسائل، عقل است و برای حفظ اجتماع به دو پایه عقل و عشق نیاز داریم تا با اداره عاقلانه کشور، مانند دیگر حکومت‌های متعارف امروزی، با رفع تبعیض و اجرای عدالت پایه‌های حاکمیت اسلامی را مستحکم کنیم.
*عضو شورای ‌مرکزی
حزب کارگزارن سازندگی ایران
 

اخبار مرتبط سایر رسانه ها