|

استيضاح، تحريم و استقامت ملي

روزبه کردوني . پژوهشگر سياست‌گذاري

«ريچارد نفيو»، مسئول تيم طراحي تحريم‌ها عليه ايران، در کتاب هنر تحريم‌ها که از آن به‌عنوان راهنماي آموزشي تحريم در سطوح بالاي دستگاه سياست‌گذاري آمريکا ياد مي‌شود، درباره درک آثار تحريم و درد ناشي از آن در کشور هدف، از واژه «استقامت» استفاده مي‌کند. او واژه استقامت را به‌عنوان قاطعيت روان‌شناختي کشور هدف، براي انکار پيروزي تحريم‌کننده تعريف کرده و تأکيد مي‌کند اساسا تحريم‌ها براي درهم‌شکستن اين قاطعيت روان‌شناختي وضع مي‌شود. توجه به اين نکته از‌آن‌رو ضروري است که نشان مي‌دهد در کنار مشکلات عديده درون کشور، نارضايتي‌هاي ناشي از شکاف فزاينده انتظارات و امکانات، اعتراضات مردمي و موارد ديگر، دشمني هوشمند و با‌ برنامه ‌فروپاشي رواني، جامعه را هدف قرار داده است. در اين شرايط ويژه يک ضرورت انکارناپذير، گفت‌وگوي بي‌واسطه با مردم است؛ مردمي که در شرايط سخت اقتصادي به سر مي‌برند و ديوار اعتماد ميان آنان و دولت (به معناي عام) بلندتر شده است، گفت‌وگو با کارگراني که حقوق معوقه دارند، گفت‌وگو با بازنشستگاني که مطالبات معوقه دارند، گفت‌وگو با معدنچياني که با جانشان کار مي‌کنند، گفت‌وگو با کاميون‌داراني که از تبعيض، رانت و بي‌توجهي نارضايتي دارند و گفت‌وگو با مردم روستاها، شهرستان‌ها و آنها که منتظر شنيده‌شدن صداي خود هستند. در چنين زمانه‌اي بايد اذعان کرد ايران ما نيازمند تقويت حلقه‌هاي اتصال و گفت‌وگو ميان همه اقشار است. براي اين منظور، به چهره‌هايي نياز است که به گفت‌وگوي اجتماعي باور داشته باشند و بتوانند زمينه‌ساز تقويت استقامت ملي در شرايط سخت کنوني باشند. تضعيف چهره‌هايي كه علاوه بر داشتن مسئوليت رسمي سعي در مواجهه با بحران‌ها و چالش‌هاي اجتماعي از‌جمله اعتراضات گروه‌هاي مختلف بر مبناي ايده «گفت‌وگوي اجتماعي» داشته با حضور و ورود در جمع‌هاي مختلف و متنوع مردم و شنيدن بي‌واسطه مشکلات و مطالبات به سمت تحقق حداکثري اين خواسته‌ها گام برداشته‌ا‌ند، مي‌تواند به عنوان يك تهديد اجتماعي عمل كند. نگاهي گذرا به فضاي رسانه‌اي کشور و رصد اظهارنظرها درباره استيضاح وزير كار نشان مي‌دهد جمعي از نخبگان، دانشگاهيان، فعالان مدني و کنشگران سياسي-مدني از طيف‌هاي مختلف بدون نگراني از دريافت برچسب، مخالفت خود را اعلام کرده‌اند.

آنان می‌گویند استيضاح در مقطع کنوني آن هم فقط پنج ماه پس از استيضاح قبلي و يک سال از رأي اعتماد کابينه دوازدهم اقدامی سیاستی نیست. افرادي صريح، شفاف و علني با استيضاح مخالفت کردند که نه به فرموده نظر مي‌دهند و نه با تهديد و تطميع ديدگاه‌شان تغيير مي‌کند. يکي از دلايل مخالفت اين نخبگان با اقدامي به نام استيضاح اهميت ايجاد ارتباط ساختارمند با گروه‌هاي مختلف اجتماعي در فضاي پرالتهاب فعلي است. از سوي ديگر بايد توجه داشت هرگونه تزلزل در وزارتخانه‌هايي که مسئوليت حفاظت اجتماعي از مردم را برعهده دارند، اجراي بي‌وقفه سياست‌هاي مؤثر، هدفمند و متمرکز در حوزه رفاه و اشتغال را دچار آسيب مي‌کند. نکته آخر اينکه تقويت استقامت ملي در شرايط سخت کنوني يک ضرورت انکارناپذير است. اميد است که مجموعه تصميم‌ها و اقدامات آنها که در هر قوه‌اي مسئوليت دارند، در راستاي ارتقای اين استقامت و نه مسائل پنهان ديگر باشد.

«ريچارد نفيو»، مسئول تيم طراحي تحريم‌ها عليه ايران، در کتاب هنر تحريم‌ها که از آن به‌عنوان راهنماي آموزشي تحريم در سطوح بالاي دستگاه سياست‌گذاري آمريکا ياد مي‌شود، درباره درک آثار تحريم و درد ناشي از آن در کشور هدف، از واژه «استقامت» استفاده مي‌کند. او واژه استقامت را به‌عنوان قاطعيت روان‌شناختي کشور هدف، براي انکار پيروزي تحريم‌کننده تعريف کرده و تأکيد مي‌کند اساسا تحريم‌ها براي درهم‌شکستن اين قاطعيت روان‌شناختي وضع مي‌شود. توجه به اين نکته از‌آن‌رو ضروري است که نشان مي‌دهد در کنار مشکلات عديده درون کشور، نارضايتي‌هاي ناشي از شکاف فزاينده انتظارات و امکانات، اعتراضات مردمي و موارد ديگر، دشمني هوشمند و با‌ برنامه ‌فروپاشي رواني، جامعه را هدف قرار داده است. در اين شرايط ويژه يک ضرورت انکارناپذير، گفت‌وگوي بي‌واسطه با مردم است؛ مردمي که در شرايط سخت اقتصادي به سر مي‌برند و ديوار اعتماد ميان آنان و دولت (به معناي عام) بلندتر شده است، گفت‌وگو با کارگراني که حقوق معوقه دارند، گفت‌وگو با بازنشستگاني که مطالبات معوقه دارند، گفت‌وگو با معدنچياني که با جانشان کار مي‌کنند، گفت‌وگو با کاميون‌داراني که از تبعيض، رانت و بي‌توجهي نارضايتي دارند و گفت‌وگو با مردم روستاها، شهرستان‌ها و آنها که منتظر شنيده‌شدن صداي خود هستند. در چنين زمانه‌اي بايد اذعان کرد ايران ما نيازمند تقويت حلقه‌هاي اتصال و گفت‌وگو ميان همه اقشار است. براي اين منظور، به چهره‌هايي نياز است که به گفت‌وگوي اجتماعي باور داشته باشند و بتوانند زمينه‌ساز تقويت استقامت ملي در شرايط سخت کنوني باشند. تضعيف چهره‌هايي كه علاوه بر داشتن مسئوليت رسمي سعي در مواجهه با بحران‌ها و چالش‌هاي اجتماعي از‌جمله اعتراضات گروه‌هاي مختلف بر مبناي ايده «گفت‌وگوي اجتماعي» داشته با حضور و ورود در جمع‌هاي مختلف و متنوع مردم و شنيدن بي‌واسطه مشکلات و مطالبات به سمت تحقق حداکثري اين خواسته‌ها گام برداشته‌ا‌ند، مي‌تواند به عنوان يك تهديد اجتماعي عمل كند. نگاهي گذرا به فضاي رسانه‌اي کشور و رصد اظهارنظرها درباره استيضاح وزير كار نشان مي‌دهد جمعي از نخبگان، دانشگاهيان، فعالان مدني و کنشگران سياسي-مدني از طيف‌هاي مختلف بدون نگراني از دريافت برچسب، مخالفت خود را اعلام کرده‌اند.

آنان می‌گویند استيضاح در مقطع کنوني آن هم فقط پنج ماه پس از استيضاح قبلي و يک سال از رأي اعتماد کابينه دوازدهم اقدامی سیاستی نیست. افرادي صريح، شفاف و علني با استيضاح مخالفت کردند که نه به فرموده نظر مي‌دهند و نه با تهديد و تطميع ديدگاه‌شان تغيير مي‌کند. يکي از دلايل مخالفت اين نخبگان با اقدامي به نام استيضاح اهميت ايجاد ارتباط ساختارمند با گروه‌هاي مختلف اجتماعي در فضاي پرالتهاب فعلي است. از سوي ديگر بايد توجه داشت هرگونه تزلزل در وزارتخانه‌هايي که مسئوليت حفاظت اجتماعي از مردم را برعهده دارند، اجراي بي‌وقفه سياست‌هاي مؤثر، هدفمند و متمرکز در حوزه رفاه و اشتغال را دچار آسيب مي‌کند. نکته آخر اينکه تقويت استقامت ملي در شرايط سخت کنوني يک ضرورت انکارناپذير است. اميد است که مجموعه تصميم‌ها و اقدامات آنها که در هر قوه‌اي مسئوليت دارند، در راستاي ارتقای اين استقامت و نه مسائل پنهان ديگر باشد.

 

اخبار مرتبط سایر رسانه ها