آرزوی قایق‌رانی

نخستین دوره مسابقات قایق‌رانی آب‌های آرام 23ساله‌های آسیا، در حالی عملکرد خوب و موفقیت‌آمیز تیم‌های ملی زنان و مردان ایران را به دنبال داشت که با ثبت یک اتفاق مهم برای ورزش بانوان کشور نیز همراه بود. آرزو حکیمی، بانوی برتر کایاک‌سوار ایران که پیش از این توانسته بود با حضور در بازی‌های المپیک و عنوان چهارمی جهان، نام خود را در تاریخ این رشته ماندگار کند، این بار نیز دست به کار مهمی زد. او با کسب دو مدال طلای انفرادی در قایق‌های 200 و 500 متر، توانست در این رویداد آسیایی افتخارآفرین شود. آرزو آن‌قدر در ازبکستان خوش درخشید که موفق شد به دو مدال طلا و نقره در قایق‌های دونفره نیز دست پیدا کند.
البته او خیلی دلش می‌خواست این مدال‌ها را در بازی‌های آسیایی 2018 جاکارتا، مهم‌ترین رویداد ورزشی قاره که پیش از این برگزار شده بود، بگیرد که دستش از رسیدن به آنها کوتاه ماند. اگرچه فعلا حسرت مدال‌ بازی‌های آسیایی به دلش مانده است، اما با گرفتن این دو مدال طلای ارزشمند، سعی می‌کند خاطره تلخ جاکارتا را از یاد ببرد.
حکیمی به «شرق» می‌گوید: «خیلی دلم می‌خواست این مدال‌ها را در بازی‌های آسیایی بگیرم، اما متأسفانه بنا بر دلایلی نشد. درست است که سطح مسابقات قهرمانی آسیا به بازی‌های آسیایی نمی‌رسد، اما خوشحالم که توانستم این رکورد خوب را از خودم به‌جا بگذارم. واقعا حقم بود که مدال این مسابقات را بگیرم. فکر می‌کنم هم شانس با من یار بود و هم خدا کمک کرد. این مسابقات تا پیش از این در رده زیر 23سال برگزار می‌شد، اما امسال تغییراتی در قوانین مسابقات صورت گرفت و این اجازه را دادند تا نفراتی مثل من که 23 سال تمام هستند نیز در رقابت‌ها شرکت کنند. در اولین و آخرین حضورم در این رقابت‌ها، رکورد خوبی زدم. خوشحالم این مدال‌هایی که گرفتم، حداقل حالم را تا اندازه‌ای خوب کرد».
قهرمان آب‌های آرام آسیا به دلایل ناکامی‌ خود در بازی‌های آسیایی اشاره می‌کند: «من در بازی‌های آسیایی دوره قبل مدال برنز گرفته بودم. چهار سال تمرین کردم که رنگ این مدالم را بهتر کنم، اما بی‌برنامگی مربی آلمانی مانع از رسیدنم به هدفی که داشتم، شد. این مربی واقعا ضعیف کار کرد و بعد از بازی‌ها فدراسیون عذر او را خواست. او اصلا هیچ برنامه‌ای برای من که در قایق تک‌نفره بودم، نداشت و وقتی این موضوع را به من گفت که دیگر دیر شده بود و زمان را برای تغییر تمریناتم از دست داده بودم. خدا را شکر از بازی‌های آسیایی به بعد، با مربیان داخلی کار کردم و الان نتیجه‌ آن را دیدم».
حکیمی از حالا به بعد برنامه‌ای برای شرکت در هیچ مسابقه‌ای ندارد و باید تمرین کند تا برای مسابقات انتخابی سهمیه المپیک 2020 توکیو آماده شود؛ هدفی مهم که می‌گوید هرطور شده، باید به آن برسد. البته او رسیدن به المپیک را با قرارگرفتن در جمع 9 فینالیست جهان می‌خواهد: «تا پایان سال دیگر هیچ مسابقه‌ای پیش‌رو ندارم و باید تمرین کنم. سال آینده مسابقات انتخابی المپیک برگزار می‌شود. رقابت‌های قهرمانی جهان و آسیا دو رویدادی هستند که سهمیه المپیک در آنها توزیع می‌شود. من دلم می‌خواهد در رقابت‌های جهانی که از اعتبار بیشتری برخوردار است، سهمیه بگیرم. برای اینکه المپیکی شوم، باید در فینال جزء 9 قایق‌ران اول باشم. رکوردی که باید در این مرحله ثبت کنم، 40ثانیه‌و هفت، هشت صدم‌ثانیه است. من در تمرینات توانستم این رکوردها را بزنم ان‌شاءالله که آن زمان هم شرایطم طوری باشد که به این زمان برسم. اگر در جهان نتوانم کاری بکنم، باید در مسابقات آسیایی شرکت کنم. آنجا باید حتما قهرمان شوم تا سهمیه بگیرم. رقبای اصلی من دو قزاقستانی هستند که همیشه در جهانی سهمیه می‌گیرند. در آسیا کار خیلی سختی برای گرفتن سهمیه ندارم. اگر مثلا قزاق‌ها اول هم بشوند و من دوم، می‌توانم سهمیه را بگیرم؛ چون آنها در جهانی سهمیه را گرفته‌اند. البته اگر پیش‌بینی‌ها به این شکل دربیاید. این در حالی است که دلم می‌خواهد جوری تمرین کنم که در فینال جهانی المپیکی شوم».
عضو تیم ملی قایق‌رانی آب‌های آرام از مسئولان ورزش کشور می‌خواهد بیشتر به این رشته مدال‌آور اهمیت بدهند: «مسیر قایق‌رانی زنان واقعا رو به پیشرفت است. در این مسابقات چهار نفر بودند که برای اولین‌بار مدال طلای آسیا را گرفتند. این واقعا خیلی قشنگ است. این رقابت‌ها در رده جوانان هم برگزار شد که آنها هم خیلی خوب ظاهر شدند. از مسئولان ورزش کشور می‌خواهم بیش از این به این ورزش بها بدهند. تیم‌های ایران کلا 27 مدال در این رقابت‌ها گرفتند. قایق‌رانی رشته پرمدالی است؛ اگر به آن بها بدهند، به ورزش کشور بها داده‌اند و اعتبارمان در بازی‌هایی مثل المپیک و آسیایی، بین کشورهای خارجی بالا می‌رود».

نخستین دوره مسابقات قایق‌رانی آب‌های آرام 23ساله‌های آسیا، در حالی عملکرد خوب و موفقیت‌آمیز تیم‌های ملی زنان و مردان ایران را به دنبال داشت که با ثبت یک اتفاق مهم برای ورزش بانوان کشور نیز همراه بود. آرزو حکیمی، بانوی برتر کایاک‌سوار ایران که پیش از این توانسته بود با حضور در بازی‌های المپیک و عنوان چهارمی جهان، نام خود را در تاریخ این رشته ماندگار کند، این بار نیز دست به کار مهمی زد. او با کسب دو مدال طلای انفرادی در قایق‌های 200 و 500 متر، توانست در این رویداد آسیایی افتخارآفرین شود. آرزو آن‌قدر در ازبکستان خوش درخشید که موفق شد به دو مدال طلا و نقره در قایق‌های دونفره نیز دست پیدا کند.
البته او خیلی دلش می‌خواست این مدال‌ها را در بازی‌های آسیایی 2018 جاکارتا، مهم‌ترین رویداد ورزشی قاره که پیش از این برگزار شده بود، بگیرد که دستش از رسیدن به آنها کوتاه ماند. اگرچه فعلا حسرت مدال‌ بازی‌های آسیایی به دلش مانده است، اما با گرفتن این دو مدال طلای ارزشمند، سعی می‌کند خاطره تلخ جاکارتا را از یاد ببرد.
حکیمی به «شرق» می‌گوید: «خیلی دلم می‌خواست این مدال‌ها را در بازی‌های آسیایی بگیرم، اما متأسفانه بنا بر دلایلی نشد. درست است که سطح مسابقات قهرمانی آسیا به بازی‌های آسیایی نمی‌رسد، اما خوشحالم که توانستم این رکورد خوب را از خودم به‌جا بگذارم. واقعا حقم بود که مدال این مسابقات را بگیرم. فکر می‌کنم هم شانس با من یار بود و هم خدا کمک کرد. این مسابقات تا پیش از این در رده زیر 23سال برگزار می‌شد، اما امسال تغییراتی در قوانین مسابقات صورت گرفت و این اجازه را دادند تا نفراتی مثل من که 23 سال تمام هستند نیز در رقابت‌ها شرکت کنند. در اولین و آخرین حضورم در این رقابت‌ها، رکورد خوبی زدم. خوشحالم این مدال‌هایی که گرفتم، حداقل حالم را تا اندازه‌ای خوب کرد».
قهرمان آب‌های آرام آسیا به دلایل ناکامی‌ خود در بازی‌های آسیایی اشاره می‌کند: «من در بازی‌های آسیایی دوره قبل مدال برنز گرفته بودم. چهار سال تمرین کردم که رنگ این مدالم را بهتر کنم، اما بی‌برنامگی مربی آلمانی مانع از رسیدنم به هدفی که داشتم، شد. این مربی واقعا ضعیف کار کرد و بعد از بازی‌ها فدراسیون عذر او را خواست. او اصلا هیچ برنامه‌ای برای من که در قایق تک‌نفره بودم، نداشت و وقتی این موضوع را به من گفت که دیگر دیر شده بود و زمان را برای تغییر تمریناتم از دست داده بودم. خدا را شکر از بازی‌های آسیایی به بعد، با مربیان داخلی کار کردم و الان نتیجه‌ آن را دیدم».
حکیمی از حالا به بعد برنامه‌ای برای شرکت در هیچ مسابقه‌ای ندارد و باید تمرین کند تا برای مسابقات انتخابی سهمیه المپیک 2020 توکیو آماده شود؛ هدفی مهم که می‌گوید هرطور شده، باید به آن برسد. البته او رسیدن به المپیک را با قرارگرفتن در جمع 9 فینالیست جهان می‌خواهد: «تا پایان سال دیگر هیچ مسابقه‌ای پیش‌رو ندارم و باید تمرین کنم. سال آینده مسابقات انتخابی المپیک برگزار می‌شود. رقابت‌های قهرمانی جهان و آسیا دو رویدادی هستند که سهمیه المپیک در آنها توزیع می‌شود. من دلم می‌خواهد در رقابت‌های جهانی که از اعتبار بیشتری برخوردار است، سهمیه بگیرم. برای اینکه المپیکی شوم، باید در فینال جزء 9 قایق‌ران اول باشم. رکوردی که باید در این مرحله ثبت کنم، 40ثانیه‌و هفت، هشت صدم‌ثانیه است. من در تمرینات توانستم این رکوردها را بزنم ان‌شاءالله که آن زمان هم شرایطم طوری باشد که به این زمان برسم. اگر در جهان نتوانم کاری بکنم، باید در مسابقات آسیایی شرکت کنم. آنجا باید حتما قهرمان شوم تا سهمیه بگیرم. رقبای اصلی من دو قزاقستانی هستند که همیشه در جهانی سهمیه می‌گیرند. در آسیا کار خیلی سختی برای گرفتن سهمیه ندارم. اگر مثلا قزاق‌ها اول هم بشوند و من دوم، می‌توانم سهمیه را بگیرم؛ چون آنها در جهانی سهمیه را گرفته‌اند. البته اگر پیش‌بینی‌ها به این شکل دربیاید. این در حالی است که دلم می‌خواهد جوری تمرین کنم که در فینال جهانی المپیکی شوم».
عضو تیم ملی قایق‌رانی آب‌های آرام از مسئولان ورزش کشور می‌خواهد بیشتر به این رشته مدال‌آور اهمیت بدهند: «مسیر قایق‌رانی زنان واقعا رو به پیشرفت است. در این مسابقات چهار نفر بودند که برای اولین‌بار مدال طلای آسیا را گرفتند. این واقعا خیلی قشنگ است. این رقابت‌ها در رده جوانان هم برگزار شد که آنها هم خیلی خوب ظاهر شدند. از مسئولان ورزش کشور می‌خواهم بیش از این به این ورزش بها بدهند. تیم‌های ایران کلا 27 مدال در این رقابت‌ها گرفتند. قایق‌رانی رشته پرمدالی است؛ اگر به آن بها بدهند، به ورزش کشور بها داده‌اند و اعتبارمان در بازی‌هایی مثل المپیک و آسیایی، بین کشورهای خارجی بالا می‌رود».