زن ایرانی در جمع تأثیرگذارهای راگبی دنیا قرار گرفت
«ناهید» فرمانده دختران ایران
شرق: ورزش راگبی اگرچه بیش از 70 سال است در ایران شکل گرفته است، اما باید آن را جزء رشتههای نوپا برشمرد؛ رشتهای که با وجود استعدادهای فراوان و المپیکیبودنش، هیچوقت دیده نشده و همیشه در گوشه و کنارها از آن اسم برده شده است. موانع و مشکلات در راگبی آنقدر زیاد است که زن و مرد نمیشناسد. اینجا دیگر تبعیض جنسیتی وجود ندارد؛ مردان و زنان راگبیباز به یک شکل از کاستیها رنج میبرند. ۱۰، ۱۵ سالی بیشتر نیست که در ایران به راگبی بهطور جدی توجه میشود. مردان مسابقات خود را دارند و زنان هم با وجود محدودیتهای خاص خودشان، دست از تلاش برنداشتهاند و به همان یکی، دو اعزام بینالمللی که در سال نصیبشان میشود، دلخوش و امیدوارند. شاید همین انگیزه پرشوری که در دل این زنان و دختران وجود دارد، باعث شده از مردان پیشی بگیرند و آماری چندبرابری نسبت به آنها داشته باشند.
درست مثل رشته تیراندازی که سهم بسیاری از افتخارات ایران در این رشته متعلق به بانوان است. صحبت از جامعه راگبی زنان کشور است؛ زنانی که با پشتسرگذاشتن روزهای سخت، خود را به آسیا و جهان معرفی کردهاند و به اتفاقی خوش برای آنها ختم شده است. «ناهید بیارجمندی»، ثمره سالها تلاش بانوان راگبیبازی است که حالا بهعنوان نماینده ایرانیها، جهانی شده و در جمع 15 زن تأثیرگذار توسعه راگبی در دنیا قرار گرفته است. این در حالی است که بیارجمندی پیش از این در جمع برگزیدگان راگبی آسیا نیز قرار گرفته بود. ناهید بیارجمندی که از ورزشکاران و مربیان شناختهشده این رشته محسوب میشود، بهعنوان مربی در تیمهای ملی پایه و تیم باشگاهی داتیس تهران فعالیت میکند. او که 9 سال در تیمهای ملی و باشگاهی بازی کرده است، درحالحاضر داوطلبانه به توسعه راگبی بانوان ایران کمک میکند؛ به این امید که روزهای بهتری را پیشروی این زنان ببیند.
ناهید از حضورش در جمع تأثیرگذارترینهای راگبی بانوان جهان به «شرق» میگوید: «فکر میکنم دلیل اصلی اینکه فدراسیون جهانی راگبی من را بهعنوان یکی از 15 زن تأثیرگذار در توسعه این رشته انتخاب کرد، حضور داوطلبانهام در این رشته بود. من چهار سال است بدون دریافت هیچ پولی از جایی، در استانهای مختلف کار میکنم تا ضمن معرفی راگبی به دختران و زنان، استعدادهایی را نیز که در این رشته وجود دارند، شناسایی کنم. معرفی و توسعه راگبی هم همواره از اولویتهای فدراسیون جهانی است. با توجه به این موضوع، آنها نیز افرادی مثل من را شناسایی کردهاند تا با فکرها و ایدههایی که در سر دارند، بتوانند بیشتر به جهانیشدن این رشته کمک کنند. بهجز من، سه خانم دیگر از کشورهای مالزی، هند و چین بهعنوان نماینده راگبی زنان آسیا در این جمع 15نفره حضور دارند». فدراسیون جهانی راگبی استارت طرح توسعه راگبی زنان را چند ماهی هست که زده است. سران این فدراسیون البته برای اینکه به جذابیت کار خود بیفزایند، از این 15 زن خواستهاند برنامههایی را که انجام میدهند، رسانهای نکنند تا به نوعی شگفتیساز شوند. بیارجمندی دراینباره میگوید: «درحالحاضر قدم اولی
که فدراسیون برداشته، ساخت یکسری فیلم و عکس با حضور ما 15 زن است. در این فیلمها هرکدام از نمایندههای قارههای مختلف، راگبی را برای زنان معرفی میکنند. البته من بیشتر از این نمیتوانم در این زمینه صحبت کنم. این مراحل در لندن پیگیری شد. البته فدراسیون جهانی رسما مراسمی را هم در ایرلند ترتیب داده که در حال برگزاری است. متأسفانه من به دلیل اینکه نتوانستم ویزا بگیرم، از حضور در این مراسم محروم شدم».استقبال بانوان ایرانی از حضور در رشته مهیج و پرجنبوجوش راگبی بهقدری بالاست که هر روز بر تعداد فعالان این رشته افزوده میشود. این در حالی است که تشکیلات راگبی بهعنوان یک ورزش المپیکی و مدالآور، در قالب انجمن اداره میشود و مسئولان تنها نگاه سرسری به آن دارند. مسئول توسعه راگبی زنان ایران دراینباره توضیح میدهد: «راگبی رشتهای است که گرایش زنان در ایران به آن نسبت به مردان خیلی بیشتر است. آماری که از ابتدای سال 2019 تاکنون درباره آشنایی بانوان با راگبی منتشر شده، دو هزار نفر بوده است؛ یعنی ما توانستهایم دو هزار بازیکن جدید را در چند ماه به سمت این رشته سوق دهیم؛ آنهم در شرایطی که بهشدت از نظر مسائل مالی و
امکاناتی در مضیقه هستیم. متأسفانه راگبی در گذشته شرایطش بهگونهای بود که فدراسیون داشت، اما نمیدانیم چه اتفاقاتی افتاد که آن را انجمن کردند. نمیدانیم چرا مسئولان از ورزشی که اینقدر طرفدار و استعداد دارد و میتواند در المپیک برای کشور مدالآور باشد، حمایتی نمیکند. کمیته ملی المپیک در تمام این سالها اصلا هیچ خبری از راگبی منتشر نکرده تا الان که چنین اتفاقی برای من افتاده است. باید بگویم اگر شرایط به همین شکل ادامه پیدا کند، رفتهرفته از تعداد این همه علاقهمند به راگبی کم میشود. بچههای تیمهای پایه چند ماه در اردو بودند، اما دو هفته قبل از اعزام آنها به مسابقات اعلام کردند به دلیل کمبود بودجه نمیتوانیم تیم را اعزام کنیم. این بچهها همه کسانی هستند که از شهرستانها آمدند و ماهها در اردو بودند. درحالحاضر موجی از ناامیدی بین این بچهها به وجود آمده است که اگر این شرایط ادامهدار باشد، کار را رها میکنند و میروند».
شرق: ورزش راگبی اگرچه بیش از 70 سال است در ایران شکل گرفته است، اما باید آن را جزء رشتههای نوپا برشمرد؛ رشتهای که با وجود استعدادهای فراوان و المپیکیبودنش، هیچوقت دیده نشده و همیشه در گوشه و کنارها از آن اسم برده شده است. موانع و مشکلات در راگبی آنقدر زیاد است که زن و مرد نمیشناسد. اینجا دیگر تبعیض جنسیتی وجود ندارد؛ مردان و زنان راگبیباز به یک شکل از کاستیها رنج میبرند. ۱۰، ۱۵ سالی بیشتر نیست که در ایران به راگبی بهطور جدی توجه میشود. مردان مسابقات خود را دارند و زنان هم با وجود محدودیتهای خاص خودشان، دست از تلاش برنداشتهاند و به همان یکی، دو اعزام بینالمللی که در سال نصیبشان میشود، دلخوش و امیدوارند. شاید همین انگیزه پرشوری که در دل این زنان و دختران وجود دارد، باعث شده از مردان پیشی بگیرند و آماری چندبرابری نسبت به آنها داشته باشند.
درست مثل رشته تیراندازی که سهم بسیاری از افتخارات ایران در این رشته متعلق به بانوان است. صحبت از جامعه راگبی زنان کشور است؛ زنانی که با پشتسرگذاشتن روزهای سخت، خود را به آسیا و جهان معرفی کردهاند و به اتفاقی خوش برای آنها ختم شده است. «ناهید بیارجمندی»، ثمره سالها تلاش بانوان راگبیبازی است که حالا بهعنوان نماینده ایرانیها، جهانی شده و در جمع 15 زن تأثیرگذار توسعه راگبی در دنیا قرار گرفته است. این در حالی است که بیارجمندی پیش از این در جمع برگزیدگان راگبی آسیا نیز قرار گرفته بود. ناهید بیارجمندی که از ورزشکاران و مربیان شناختهشده این رشته محسوب میشود، بهعنوان مربی در تیمهای ملی پایه و تیم باشگاهی داتیس تهران فعالیت میکند. او که 9 سال در تیمهای ملی و باشگاهی بازی کرده است، درحالحاضر داوطلبانه به توسعه راگبی بانوان ایران کمک میکند؛ به این امید که روزهای بهتری را پیشروی این زنان ببیند.
ناهید از حضورش در جمع تأثیرگذارترینهای راگبی بانوان جهان به «شرق» میگوید: «فکر میکنم دلیل اصلی اینکه فدراسیون جهانی راگبی من را بهعنوان یکی از 15 زن تأثیرگذار در توسعه این رشته انتخاب کرد، حضور داوطلبانهام در این رشته بود. من چهار سال است بدون دریافت هیچ پولی از جایی، در استانهای مختلف کار میکنم تا ضمن معرفی راگبی به دختران و زنان، استعدادهایی را نیز که در این رشته وجود دارند، شناسایی کنم. معرفی و توسعه راگبی هم همواره از اولویتهای فدراسیون جهانی است. با توجه به این موضوع، آنها نیز افرادی مثل من را شناسایی کردهاند تا با فکرها و ایدههایی که در سر دارند، بتوانند بیشتر به جهانیشدن این رشته کمک کنند. بهجز من، سه خانم دیگر از کشورهای مالزی، هند و چین بهعنوان نماینده راگبی زنان آسیا در این جمع 15نفره حضور دارند». فدراسیون جهانی راگبی استارت طرح توسعه راگبی زنان را چند ماهی هست که زده است. سران این فدراسیون البته برای اینکه به جذابیت کار خود بیفزایند، از این 15 زن خواستهاند برنامههایی را که انجام میدهند، رسانهای نکنند تا به نوعی شگفتیساز شوند. بیارجمندی دراینباره میگوید: «درحالحاضر قدم اولی
که فدراسیون برداشته، ساخت یکسری فیلم و عکس با حضور ما 15 زن است. در این فیلمها هرکدام از نمایندههای قارههای مختلف، راگبی را برای زنان معرفی میکنند. البته من بیشتر از این نمیتوانم در این زمینه صحبت کنم. این مراحل در لندن پیگیری شد. البته فدراسیون جهانی رسما مراسمی را هم در ایرلند ترتیب داده که در حال برگزاری است. متأسفانه من به دلیل اینکه نتوانستم ویزا بگیرم، از حضور در این مراسم محروم شدم».استقبال بانوان ایرانی از حضور در رشته مهیج و پرجنبوجوش راگبی بهقدری بالاست که هر روز بر تعداد فعالان این رشته افزوده میشود. این در حالی است که تشکیلات راگبی بهعنوان یک ورزش المپیکی و مدالآور، در قالب انجمن اداره میشود و مسئولان تنها نگاه سرسری به آن دارند. مسئول توسعه راگبی زنان ایران دراینباره توضیح میدهد: «راگبی رشتهای است که گرایش زنان در ایران به آن نسبت به مردان خیلی بیشتر است. آماری که از ابتدای سال 2019 تاکنون درباره آشنایی بانوان با راگبی منتشر شده، دو هزار نفر بوده است؛ یعنی ما توانستهایم دو هزار بازیکن جدید را در چند ماه به سمت این رشته سوق دهیم؛ آنهم در شرایطی که بهشدت از نظر مسائل مالی و
امکاناتی در مضیقه هستیم. متأسفانه راگبی در گذشته شرایطش بهگونهای بود که فدراسیون داشت، اما نمیدانیم چه اتفاقاتی افتاد که آن را انجمن کردند. نمیدانیم چرا مسئولان از ورزشی که اینقدر طرفدار و استعداد دارد و میتواند در المپیک برای کشور مدالآور باشد، حمایتی نمیکند. کمیته ملی المپیک در تمام این سالها اصلا هیچ خبری از راگبی منتشر نکرده تا الان که چنین اتفاقی برای من افتاده است. باید بگویم اگر شرایط به همین شکل ادامه پیدا کند، رفتهرفته از تعداد این همه علاقهمند به راگبی کم میشود. بچههای تیمهای پایه چند ماه در اردو بودند، اما دو هفته قبل از اعزام آنها به مسابقات اعلام کردند به دلیل کمبود بودجه نمیتوانیم تیم را اعزام کنیم. این بچهها همه کسانی هستند که از شهرستانها آمدند و ماهها در اردو بودند. درحالحاضر موجی از ناامیدی بین این بچهها به وجود آمده است که اگر این شرایط ادامهدار باشد، کار را رها میکنند و میروند».