پرسه در جشنواره پویانمایی

احمدرضا متولیان: صنعت پویانمایی یا همان انیمیشن‌سازی دست‌کم در یک دهه اخیر در کشور ما رشد درخور توجهی داشته است. توسعه ابزارها و فناوری‌های نوین و ظهور استعدادهای جوان و خلاق، کمک کرده است شاهد تولیدات قابل ملاحظه‌ای در این زمینه باشیم که ردپای آن را می‌توان در چند حوزه دنبال کرد؛ در ساخت تیزرهای تبلیغاتی، تولید انیمیشن‌های نوآورانه و کلیپ‌هایی که از تکنیک‌های مختلف پویانمایی بهره می‌برند. با این حال، به دلیل فقدان فضای مناسب اکران و نمایش یا عدم حمایت‌های لازم برای نمایش این آثار، نمود بیرونی کمتری داشته‌اند. چنان‌که می‌توان همین شرایط را در سینمای مستند و فیلم‌های کوتاه نیز شاهد بود که با وجود رشد چشم‌گیر کمی و کیفی که داشته‌اند، هنوز به وضعیت مطللوب اکران و نمایش دست پیدا نکرده‌اند. یکی از راهکارهایی که می‌تواند به رشد رشته‌های مختلف هنری و توجه و اهتمام سیاست‌گذاران فرهنگی به آنها کمک کند، برپایی جشنواره‌های تخصصی است. چنان‌که می‌بینیم در سال‌های گذشته جشنواره فیلم کوتاه تهران یا جشنواره سینما حقیقت چه جایگاه شایسته‌ای پیدا کرده و مورد اقبال بالای مخاطبان به ویژه نسل جوان قرار گرفته است. این جشنواره نقش مؤثری در معرفی و تثبیت جایگاه سینمای مورد نظر خود داشته و علاقه‌مندان زیادی را نه فقط مجذوب تماشا که مجذوب فیلم‌سازی در دو گونه مستند و فیلم کوتاه کرده است. متأسفانه صنعت انیمیشن‌سازی و پویانمایی ما فاقد جشنواره‌ای ساختارمند و تأثیرگذار بوده تا بتواند به کانون تجمع و تعالی علاقه‌مند پویانمایی تبدیل شود یا بتواند این ظرفیت عظیم را به سمت شکوفایی تولید هدایت کند. خوشبختانه از سال گذشته جشنواره پویانمایی برای اولین بار در صداوسیما پا گرفت که فارغ از ارزیابی کیفی و عملکردی آن، می‌توان امیدوار بود این جشنواره بتواند سرآغاز یک جنبش پویای پویانمایی در ایران باشد و بتواند از ظرفیت‌های پراکنده‌ای که در این حوزه وجود دارد، برای بهره‌برداری در تولید و نمایش مناسب آنها استفاده کند. یکی از اتفاقات مثبتی که در دومین دوره این جشنواره رخ داده است، اضافه‌شدن بخش تولیدات عروسکی بوده که ظرفیت بالایی در تولید سرگرمی به‌ویژه برای کودکان دارد. بخش بزرگی از خاطرات کودکی ما و بخش زیادی از افتخاراتی که سینمای ایران و به طور کلی هنر نمایش به‌دست آورده، مرهون همین عروسک‌هایی است که در حافظه تاریخی یک ملت ثبت شده. با توجه به اینکه تلویزیون به مثابه یک رسانه، خاستگاه اصلی تولید و نمایش انیمیشن و تولیدات عروسکی است، برگزاری این جشنواره از سوی صداوسیما منطقی به نظر می‌رسد؛ به شرط اینکه محصول آن پویایی بیشتر در تولید و نمایش این آثار و حمایت و پشتیبانی کافی از هنرمندانی باشد که در این حوزه فعالیت می‌کنند. آنچه می‌تواند برای این جشنواره آسیب‌زا باشد، تبدیل‌شدن آن به یک دورهمی سالانه سازمانی و در واقع نمایشی‌شدن آن است. متولیان این جشنواره باید مراقب این آسیب جدی باشند و با سیاست‌گذاری‌های درست این جشنواره را به امکانی خلاق و اثربخش برای پویایی بیشتر صنعت پویانمایی تبدیل کنند.

احمدرضا متولیان: صنعت پویانمایی یا همان انیمیشن‌سازی دست‌کم در یک دهه اخیر در کشور ما رشد درخور توجهی داشته است. توسعه ابزارها و فناوری‌های نوین و ظهور استعدادهای جوان و خلاق، کمک کرده است شاهد تولیدات قابل ملاحظه‌ای در این زمینه باشیم که ردپای آن را می‌توان در چند حوزه دنبال کرد؛ در ساخت تیزرهای تبلیغاتی، تولید انیمیشن‌های نوآورانه و کلیپ‌هایی که از تکنیک‌های مختلف پویانمایی بهره می‌برند. با این حال، به دلیل فقدان فضای مناسب اکران و نمایش یا عدم حمایت‌های لازم برای نمایش این آثار، نمود بیرونی کمتری داشته‌اند. چنان‌که می‌توان همین شرایط را در سینمای مستند و فیلم‌های کوتاه نیز شاهد بود که با وجود رشد چشم‌گیر کمی و کیفی که داشته‌اند، هنوز به وضعیت مطللوب اکران و نمایش دست پیدا نکرده‌اند. یکی از راهکارهایی که می‌تواند به رشد رشته‌های مختلف هنری و توجه و اهتمام سیاست‌گذاران فرهنگی به آنها کمک کند، برپایی جشنواره‌های تخصصی است. چنان‌که می‌بینیم در سال‌های گذشته جشنواره فیلم کوتاه تهران یا جشنواره سینما حقیقت چه جایگاه شایسته‌ای پیدا کرده و مورد اقبال بالای مخاطبان به ویژه نسل جوان قرار گرفته است. این جشنواره نقش مؤثری در معرفی و تثبیت جایگاه سینمای مورد نظر خود داشته و علاقه‌مندان زیادی را نه فقط مجذوب تماشا که مجذوب فیلم‌سازی در دو گونه مستند و فیلم کوتاه کرده است. متأسفانه صنعت انیمیشن‌سازی و پویانمایی ما فاقد جشنواره‌ای ساختارمند و تأثیرگذار بوده تا بتواند به کانون تجمع و تعالی علاقه‌مند پویانمایی تبدیل شود یا بتواند این ظرفیت عظیم را به سمت شکوفایی تولید هدایت کند. خوشبختانه از سال گذشته جشنواره پویانمایی برای اولین بار در صداوسیما پا گرفت که فارغ از ارزیابی کیفی و عملکردی آن، می‌توان امیدوار بود این جشنواره بتواند سرآغاز یک جنبش پویای پویانمایی در ایران باشد و بتواند از ظرفیت‌های پراکنده‌ای که در این حوزه وجود دارد، برای بهره‌برداری در تولید و نمایش مناسب آنها استفاده کند. یکی از اتفاقات مثبتی که در دومین دوره این جشنواره رخ داده است، اضافه‌شدن بخش تولیدات عروسکی بوده که ظرفیت بالایی در تولید سرگرمی به‌ویژه برای کودکان دارد. بخش بزرگی از خاطرات کودکی ما و بخش زیادی از افتخاراتی که سینمای ایران و به طور کلی هنر نمایش به‌دست آورده، مرهون همین عروسک‌هایی است که در حافظه تاریخی یک ملت ثبت شده. با توجه به اینکه تلویزیون به مثابه یک رسانه، خاستگاه اصلی تولید و نمایش انیمیشن و تولیدات عروسکی است، برگزاری این جشنواره از سوی صداوسیما منطقی به نظر می‌رسد؛ به شرط اینکه محصول آن پویایی بیشتر در تولید و نمایش این آثار و حمایت و پشتیبانی کافی از هنرمندانی باشد که در این حوزه فعالیت می‌کنند. آنچه می‌تواند برای این جشنواره آسیب‌زا باشد، تبدیل‌شدن آن به یک دورهمی سالانه سازمانی و در واقع نمایشی‌شدن آن است. متولیان این جشنواره باید مراقب این آسیب جدی باشند و با سیاست‌گذاری‌های درست این جشنواره را به امکانی خلاق و اثربخش برای پویایی بیشتر صنعت پویانمایی تبدیل کنند.