هنرهای نمایشی در تابستان دانش‌آموزان
کامل حسینی. معلم
در تعطیلات تابستانی مواردی که باید توسط والدین به عنوان اوقات فراغت برای فرزندانشان هزینه شود، مربوط به حوزه‌هایی است که شاید به‌طور غیرمستقیم و پنهان در برانگیختن روحیه دانش‌آموزان به یادگیری بهتر و تشویق آنها به آمادگی بیشتر برای آغاز سال نو کارآمد باشد؛ مانند حوزه تئاتر و سینما. باید توجه داشت که نقش سالن‌های تئاتر و سینمایی که مناسب کودکان و نوجوانان است مانند برگزاری کلاسهای دروس مختلف دوره عمومی، دورهی تخصصی و حتی کلاسهای خصوصی، آثار و نتایج مستقیم و آنچنان عینی ندارند بلکه به گونه‌ای دیگر در درازمدت نقش و کارایی سازنده آنها آشکار خواهد شد. ولی دیدن این حقیقت توسط اولیای دانش‌آموزان، چشم بصیرت و دانایی می‌خواهد. در حقیقت غرض نگارنده این نیست که انتظار داشته باشیم در پرده‌های تئاتر یا سکانس فیلم‌های سینمایی یافته دانش‌هایی مانند ریاضی، فیزیک و جغرافیا، گنجانده شود و سالن تئاتر و سینما بدل به کلاسهای تدریس شود بلکه هدف، بازتاب ارزش‌های معنوی و انسانی در آیینه جهان خیالی و زیبای بازآفرینی‌شده به وسیله قدرت هنری کارگردان و نویسندگانی است که دغدغه آنها دگرگونی روحیه اخلاقی و تلاشگری یا تشویق کودکان و
نوجوانان دانش‌آموز مستعد برای تداوم هنرهای نمایشی و سینماست.
در اینجا نمونه‌ای می‌آورم: یکی از استادان شناخته‌شده تئاتر گفته است که در زمان کودکی دیدن یک تئاتر سبب پیدایش علاقه به تئاتر در او شده است. این‌گونه گاهی سالن‌های تئاتر و سینما کوبنده‌تر از کلاسهای درس اثرگذار خواهند بود.
کوبندگی ناگهانی و دگرگون‌کنندگی درازمدت پنهانی، شاید این‌گونه است که دانش‌آموزان از لحاظ روحی برانگیخته خواهند شد و به‌طور خود‌خواسته در رفع رکودی احتمالی تلاش كنند که ممکن است با تعطیلات تابستانی در کمین آنها نشسته باشد. برگزاری جشنوارههای تئاتر کودکان و نوجوانان یا جشنوارههای فیلم کودک و نوجوان در کنار برگزاری مرتب و استاندارد کلاسهای مختلف در حوزه‌‌های هنر تئاتر و سینما از مصادیق بارز اقدامات فرهنگی و هنری جهت پرورش استعداد و علایق زلال هنری و سپس ایجاد روحیه انسانیت و معنویت در آنهاست؛ جایی از عالم رازآلود و جذابی که هنرمندانه می‌‌توانند به عمق روان هنوز نه چندان آلوده و ناخودآگاه کودکان و نوجوانان نفوذ كنند تا دغدغه‌مندی، روحیه کنجکاوی و سپس علاقه‌مندی آنها را همچنان شعله‌ور نگه دارند. از طرفی دیگر با توجه به وجود عنصر سرگرمی در حوزه هنرهای نمایشی به‌ویژه سینما آشنایی بیشتر و تدریجی دانش‌آموزان با این‌گونه هنرها در تابستان که زمان فراغت بیشتر است، اهمیت دوچندانی می‌یابد. البته به نظر نگارنده، سخن‌گفتن از بعد آموزندگی و سرگرمی هنرهای نمایشی بیشتر متوجه خانواده‌هایی است که امکانات جغرافیای محل
زندگی آنها تا حدودی پاسخگوی این‌گونه نیازها خواهد بود و در غیر این صورت این‌گونه بحث و پیشنهادها در سرزمین‌هایی که حتی محروم از یک سالن سینما یا تئاتر هستند، به قول یک روزنامه‌نگار نمک‌پاشیدن بر زخم آن افراد و به مثابه نوشتن در سرزمین خیال است نه واقعیت امروزی.
در تعطیلات تابستانی مواردی که باید توسط والدین به عنوان اوقات فراغت برای فرزندانشان هزینه شود، مربوط به حوزه‌هایی است که شاید به‌طور غیرمستقیم و پنهان در برانگیختن روحیه دانش‌آموزان به یادگیری بهتر و تشویق آنها به آمادگی بیشتر برای آغاز سال نو کارآمد باشد؛ مانند حوزه تئاتر و سینما. باید توجه داشت که نقش سالن‌های تئاتر و سینمایی که مناسب کودکان و نوجوانان است مانند برگزاری کلاسهای دروس مختلف دوره عمومی، دورهی تخصصی و حتی کلاسهای خصوصی، آثار و نتایج مستقیم و آنچنان عینی ندارند بلکه به گونه‌ای دیگر در درازمدت نقش و کارایی سازنده آنها آشکار خواهد شد. ولی دیدن این حقیقت توسط اولیای دانش‌آموزان، چشم بصیرت و دانایی می‌خواهد. در حقیقت غرض نگارنده این نیست که انتظار داشته باشیم در پرده‌های تئاتر یا سکانس فیلم‌های سینمایی یافته دانش‌هایی مانند ریاضی، فیزیک و جغرافیا، گنجانده شود و سالن تئاتر و سینما بدل به کلاسهای تدریس شود بلکه هدف، بازتاب ارزش‌های معنوی و انسانی در آیینه جهان خیالی و زیبای بازآفرینی‌شده به وسیله قدرت هنری کارگردان و نویسندگانی است که دغدغه آنها دگرگونی روحیه اخلاقی و تلاشگری یا تشویق کودکان و
نوجوانان دانش‌آموز مستعد برای تداوم هنرهای نمایشی و سینماست.
در اینجا نمونه‌ای می‌آورم: یکی از استادان شناخته‌شده تئاتر گفته است که در زمان کودکی دیدن یک تئاتر سبب پیدایش علاقه به تئاتر در او شده است. این‌گونه گاهی سالن‌های تئاتر و سینما کوبنده‌تر از کلاسهای درس اثرگذار خواهند بود.
کوبندگی ناگهانی و دگرگون‌کنندگی درازمدت پنهانی، شاید این‌گونه است که دانش‌آموزان از لحاظ روحی برانگیخته خواهند شد و به‌طور خود‌خواسته در رفع رکودی احتمالی تلاش كنند که ممکن است با تعطیلات تابستانی در کمین آنها نشسته باشد. برگزاری جشنوارههای تئاتر کودکان و نوجوانان یا جشنوارههای فیلم کودک و نوجوان در کنار برگزاری مرتب و استاندارد کلاسهای مختلف در حوزه‌‌های هنر تئاتر و سینما از مصادیق بارز اقدامات فرهنگی و هنری جهت پرورش استعداد و علایق زلال هنری و سپس ایجاد روحیه انسانیت و معنویت در آنهاست؛ جایی از عالم رازآلود و جذابی که هنرمندانه می‌‌توانند به عمق روان هنوز نه چندان آلوده و ناخودآگاه کودکان و نوجوانان نفوذ كنند تا دغدغه‌مندی، روحیه کنجکاوی و سپس علاقه‌مندی آنها را همچنان شعله‌ور نگه دارند. از طرفی دیگر با توجه به وجود عنصر سرگرمی در حوزه هنرهای نمایشی به‌ویژه سینما آشنایی بیشتر و تدریجی دانش‌آموزان با این‌گونه هنرها در تابستان که زمان فراغت بیشتر است، اهمیت دوچندانی می‌یابد. البته به نظر نگارنده، سخن‌گفتن از بعد آموزندگی و سرگرمی هنرهای نمایشی بیشتر متوجه خانواده‌هایی است که امکانات جغرافیای محل
زندگی آنها تا حدودی پاسخگوی این‌گونه نیازها خواهد بود و در غیر این صورت این‌گونه بحث و پیشنهادها در سرزمین‌هایی که حتی محروم از یک سالن سینما یا تئاتر هستند، به قول یک روزنامه‌نگار نمک‌پاشیدن بر زخم آن افراد و به مثابه نوشتن در سرزمین خیال است نه واقعیت امروزی.