جرمی کوربین خواستار تشکيل دولت موقت در بریتانیا شد
بوريس جانسون در تنگنا
حدود سه سال از روزی می‌گذرد که مردم بریتانیا به پای صندوق‌های رأی رفتند تا ماندن یا خروج این کشور از اتحادیه اروپا را تعیین کنند. از همان روزهای بعد از رأی بریتانیایی‌ها به خروج از اتحادیه اروپا که به برگزیت معروف شده، بن‌بست سیاسی گریبان این کشور را رها نکرده و مهم‌ترین سران سیاسی بریتانیا را قربانی خود کرده است. ابتدا دیوید کامرون، نخست‌وزیر وقت بریتانیا، چند ساعت بعد از اعلام نتایج همه‌پرسی استعفا داد و سپس ترزا می، جانشین او، پس از شکست تلاش‌هایش در پارلمان برای توافق با اتحادیه اروپا به استعفا تن داد. حالا شاید تا قربانی‌شدن سومین مقام سیاسی بریتانیا راهی نمانده باشد: بوریس جانسون، نخست‌وزیر بریتانیا و هوادار دوآتشه برگزیت و همان کسی که وعده داده در موعد مقرر حتی بدون توافق با اتحادیه اروپا، بریتانیا را از این اتحادیه خارج می‌کند.
روز چهارشنبه، جرمی کوربین، رهبر حزب کارگر بریتانیا، در نامه‌هایی از نمایندگان پارلمان این کشور خواست که برای توقف برگزیت بدون توافق، از رأی عدم اعتماد به بوریس جانسون و نخست‌وزیری او در یک دولت موقت با زمان بسیار محدود حمایت کنند. کوربین همچنین با اشاره به ماده 50 قانون اساسی بریتانیا خواستار برگزاری همه‌پرسی مجدد و به‌تأخیر‌انداختن خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا شده است که ضرب‌الاجل کنونی آن 31 اکتبر است. کوربین نه تنها به نمایندگان مخالف بلکه به آن دست نمایندگان حزب محافظه‌کار که مخالف برگزیت بدون توافق هستند هم نامه نوشته است.
نامه کوربین در حالی احزاب لیبرال دموکرات، حزب ملی اسکاتلند، سبزها، حزب ولز (پلاید کامری) و محافظه‌کاران شورشی را به مبارزه علیه جانسون دعوت کرده است که نمایندگان مخالف برگزیت بدون توافق درحال بررسی یک «دولت وحدت ملی» به رهبری چهره‌ای میانه‌رو بودند.
جو سوئنسون، رهبر حزب لیبرال دموکرات، بلافاصله با نخست‌وزیری موقت کوربین مخالفت کرد و گفت: «جرمی کوربین حتی نمی‌تواند برای این کار حمایت اکثریت موقت مجلس عوام را به دست آورد». با این حال، رهبر حزب لیبرال دموکرات بعدا گفت که مخالفت این حزب با نخست‌وزیری جرمی کوربین نه یک مخالفت اصولی بلکه مخالفتی «عمل‌گرایانه است». یکی از نمایندگان لیبرال دموکرات پارلمان بریتانیا هم گفته است اگر کوربین بتواند اکثریت پارلمان را برای توقف برگزیت بدون توافق همراه کند، این حزب از نخست‌وزیری او حمایت خواهد کرد. رهبر حزب لیبرال دموکرات، روز جمعه در گفت‌و‌گو با رادیو بی‌بی‌سی گفت: «اگر به‌طرز معجزه‌آسایی، مجلس عوام نظر خود را درباره جرمی کوربین تغییر دهد و از او حمایت کند، هیچ‌وقت جلوی مجلس را برای خروج‌مان از این آشفتگی نمی‌گیرم». رهبر حزب لیبرال دموکرات همچنین با انتقاد از برگزیت بدون توافق گفته است اگر گزینه‌ای برای تشکیل دولت وحدت ملی روی میز باشد، او حتما از آن حمایت خواهد کرد. با این حال او همچنان تأکید کرده که کوربین حمایت لازم را ندارد.
با این حال، واکنش رهبران دیگر احزاب می‌تواند کوربین را به تحقق هدفش امیدوارتر کند. رهبران حزب ملی اسکاتلند و حزب ولز از تمایل خود به مذاکره با رهبر حزب کارگر در‌این‌باره خبر داده‌اند، هرچند ساویل رابرتس، رهبر حزب ولز، بر این باور است که ایده کوربین برای تقدم برگزاری انتخابات عمومی بر همه‌پرسی مجدد «بسیار ناامیدکننده» است. ایان بلکفورد، رهبر نمایندگان حزب ملی اسکاتلند در مجلس عوام بریتانیا هم که پیش‌تر خواستار گفت‌و‌گو با کوربین شده بود، از دریافت نامه رهبر حزب کارگر و همکاری این حزب با حزب ملی اسکاتلند ابراز خرسندی کرد، ولی گفت که «حزب کارگر باید موضع خود درباره برگزیت را مشخص کند». بر اساس گزارش‌ها برخی اعضای حزب محافظه‌کار با تشکیل دولت موقت موافق‌‌اند ولی از نخست‌وزیری کوربین حمایت نمی‌کنند.
بوریس جانسون که اکنون کمتر از یک ماه از نخست‌وزیری‌اش می‌گذرد وعده داده است روز 31 اکتبر بریتانیا را «با یا بدون توافق» با اتحادیه اروپا از این اتحادیه خارج کند؛ خروجی که به‌گفته کارشناسان اثرات اقتصادی جبران‌ناپذیری بر این کشور می‌گذارد. خروج بدون توافق یعنی بریتانیا به‌ناگهان دیگر هیچ توافق تجاری با اروپا ندارد، هیچ ساختار سیاسی برای حفظ ارتباط دانشگاه‌ها و مراکز بهداشتی بریتانیا و دیگر کشورهای اروپایی در کار نیست و هیچ تضمینی وجود ندارد که از اروپایی‌های ساکن بریتانیا و بریتانیایی‌های ساکن دیگر کشورهای عضو اتحادیه اروپا حفاظت شود.
مثال‌های زیادی برای تأثیر برگزیت بر زندگی روزمره مردم بریتانیا وجود دارد. برای مثال، بسیاری از اقتصاددانان بر این باورند که ارزش پوند، پول ملی بریتانیا، سیری نزولی خواهد داشت؛ سیری که هنوز هیچ نشده آغاز شده است. در ابتدایی‌ترین سطح، این موضوع مسافرت‌های خارجی را برای بریتانیایی‌ها گران‌تر می‌کند و در ابعادی بزرگ‌تر، واردات بسیاری چیزها، از غذا گرفته تا دارو و خودرو، پرهزینه‌تر خواهد شد و همین تغییرات به تورمی منجر می‌شود که به سرعت استاندارد زندگی بریتانیایی‌ها را تحت تأثیر قرار خواهد داد. برگزیت یک تأثیر فوق‌العاده دیگر هم برای بریتانیایی‌ها به دنبال دارد: در حال حاضر، افراد دارای پاسپورت بریتانیا می‌توانند در 28 کشور عضو اتحادیه اروپا، به علاوه سوئیس، نروژ، ایسلند و لیختن‌اشتاین کار و زندگی کنند. با این حال یکم نوامبر که از راه برسد، محل زندگی و کار بریتانیایی‌ها به یک کشور محدود می‌شود.
حدود سه سال از روزی می‌گذرد که مردم بریتانیا به پای صندوق‌های رأی رفتند تا ماندن یا خروج این کشور از اتحادیه اروپا را تعیین کنند. از همان روزهای بعد از رأی بریتانیایی‌ها به خروج از اتحادیه اروپا که به برگزیت معروف شده، بن‌بست سیاسی گریبان این کشور را رها نکرده و مهم‌ترین سران سیاسی بریتانیا را قربانی خود کرده است. ابتدا دیوید کامرون، نخست‌وزیر وقت بریتانیا، چند ساعت بعد از اعلام نتایج همه‌پرسی استعفا داد و سپس ترزا می، جانشین او، پس از شکست تلاش‌هایش در پارلمان برای توافق با اتحادیه اروپا به استعفا تن داد. حالا شاید تا قربانی‌شدن سومین مقام سیاسی بریتانیا راهی نمانده باشد: بوریس جانسون، نخست‌وزیر بریتانیا و هوادار دوآتشه برگزیت و همان کسی که وعده داده در موعد مقرر حتی بدون توافق با اتحادیه اروپا، بریتانیا را از این اتحادیه خارج می‌کند.
روز چهارشنبه، جرمی کوربین، رهبر حزب کارگر بریتانیا، در نامه‌هایی از نمایندگان پارلمان این کشور خواست که برای توقف برگزیت بدون توافق، از رأی عدم اعتماد به بوریس جانسون و نخست‌وزیری او در یک دولت موقت با زمان بسیار محدود حمایت کنند. کوربین همچنین با اشاره به ماده 50 قانون اساسی بریتانیا خواستار برگزاری همه‌پرسی مجدد و به‌تأخیر‌انداختن خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا شده است که ضرب‌الاجل کنونی آن 31 اکتبر است. کوربین نه تنها به نمایندگان مخالف بلکه به آن دست نمایندگان حزب محافظه‌کار که مخالف برگزیت بدون توافق هستند هم نامه نوشته است.
نامه کوربین در حالی احزاب لیبرال دموکرات، حزب ملی اسکاتلند، سبزها، حزب ولز (پلاید کامری) و محافظه‌کاران شورشی را به مبارزه علیه جانسون دعوت کرده است که نمایندگان مخالف برگزیت بدون توافق درحال بررسی یک «دولت وحدت ملی» به رهبری چهره‌ای میانه‌رو بودند.
جو سوئنسون، رهبر حزب لیبرال دموکرات، بلافاصله با نخست‌وزیری موقت کوربین مخالفت کرد و گفت: «جرمی کوربین حتی نمی‌تواند برای این کار حمایت اکثریت موقت مجلس عوام را به دست آورد». با این حال، رهبر حزب لیبرال دموکرات بعدا گفت که مخالفت این حزب با نخست‌وزیری جرمی کوربین نه یک مخالفت اصولی بلکه مخالفتی «عمل‌گرایانه است». یکی از نمایندگان لیبرال دموکرات پارلمان بریتانیا هم گفته است اگر کوربین بتواند اکثریت پارلمان را برای توقف برگزیت بدون توافق همراه کند، این حزب از نخست‌وزیری او حمایت خواهد کرد. رهبر حزب لیبرال دموکرات، روز جمعه در گفت‌و‌گو با رادیو بی‌بی‌سی گفت: «اگر به‌طرز معجزه‌آسایی، مجلس عوام نظر خود را درباره جرمی کوربین تغییر دهد و از او حمایت کند، هیچ‌وقت جلوی مجلس را برای خروج‌مان از این آشفتگی نمی‌گیرم». رهبر حزب لیبرال دموکرات همچنین با انتقاد از برگزیت بدون توافق گفته است اگر گزینه‌ای برای تشکیل دولت وحدت ملی روی میز باشد، او حتما از آن حمایت خواهد کرد. با این حال او همچنان تأکید کرده که کوربین حمایت لازم را ندارد.
با این حال، واکنش رهبران دیگر احزاب می‌تواند کوربین را به تحقق هدفش امیدوارتر کند. رهبران حزب ملی اسکاتلند و حزب ولز از تمایل خود به مذاکره با رهبر حزب کارگر در‌این‌باره خبر داده‌اند، هرچند ساویل رابرتس، رهبر حزب ولز، بر این باور است که ایده کوربین برای تقدم برگزاری انتخابات عمومی بر همه‌پرسی مجدد «بسیار ناامیدکننده» است. ایان بلکفورد، رهبر نمایندگان حزب ملی اسکاتلند در مجلس عوام بریتانیا هم که پیش‌تر خواستار گفت‌و‌گو با کوربین شده بود، از دریافت نامه رهبر حزب کارگر و همکاری این حزب با حزب ملی اسکاتلند ابراز خرسندی کرد، ولی گفت که «حزب کارگر باید موضع خود درباره برگزیت را مشخص کند». بر اساس گزارش‌ها برخی اعضای حزب محافظه‌کار با تشکیل دولت موقت موافق‌‌اند ولی از نخست‌وزیری کوربین حمایت نمی‌کنند.
بوریس جانسون که اکنون کمتر از یک ماه از نخست‌وزیری‌اش می‌گذرد وعده داده است روز 31 اکتبر بریتانیا را «با یا بدون توافق» با اتحادیه اروپا از این اتحادیه خارج کند؛ خروجی که به‌گفته کارشناسان اثرات اقتصادی جبران‌ناپذیری بر این کشور می‌گذارد. خروج بدون توافق یعنی بریتانیا به‌ناگهان دیگر هیچ توافق تجاری با اروپا ندارد، هیچ ساختار سیاسی برای حفظ ارتباط دانشگاه‌ها و مراکز بهداشتی بریتانیا و دیگر کشورهای اروپایی در کار نیست و هیچ تضمینی وجود ندارد که از اروپایی‌های ساکن بریتانیا و بریتانیایی‌های ساکن دیگر کشورهای عضو اتحادیه اروپا حفاظت شود.
مثال‌های زیادی برای تأثیر برگزیت بر زندگی روزمره مردم بریتانیا وجود دارد. برای مثال، بسیاری از اقتصاددانان بر این باورند که ارزش پوند، پول ملی بریتانیا، سیری نزولی خواهد داشت؛ سیری که هنوز هیچ نشده آغاز شده است. در ابتدایی‌ترین سطح، این موضوع مسافرت‌های خارجی را برای بریتانیایی‌ها گران‌تر می‌کند و در ابعادی بزرگ‌تر، واردات بسیاری چیزها، از غذا گرفته تا دارو و خودرو، پرهزینه‌تر خواهد شد و همین تغییرات به تورمی منجر می‌شود که به سرعت استاندارد زندگی بریتانیایی‌ها را تحت تأثیر قرار خواهد داد. برگزیت یک تأثیر فوق‌العاده دیگر هم برای بریتانیایی‌ها به دنبال دارد: در حال حاضر، افراد دارای پاسپورت بریتانیا می‌توانند در 28 کشور عضو اتحادیه اروپا، به علاوه سوئیس، نروژ، ایسلند و لیختن‌اشتاین کار و زندگی کنند. با این حال یکم نوامبر که از راه برسد، محل زندگی و کار بریتانیایی‌ها به یک کشور محدود می‌شود.