کمبود داروی ضداضطراب بیماران اعصاب و روان
ایلنا: رئیس انجمن روان‌پزشکی از کمیاب‌شدن داروی ضداضطراب بیماران اعصاب و روان خبر داد.مریم رسولیان درباره حمایت‌های اجتماعی از بیماران اعصاب و روان گفت: مشکل حمایت‌های اجتماعی بیماران مزمن اعصاب و روان جدا از مشکلات جامعه نیست؛ یعنی کارکرد نهادهایی که متولی حمایت از اقشار محروم یا آسیب‌دیده جامعه هستند، مدلی نیست که از راه آن توانمندسازی اجتماعی برای آسیب‌دیدگان حاصل شود. شاید بتوان گفت به‌تازگی توانمندسازی را شروع کرده‌اند. وی در ادامه گفت: با توجه به اینکه بیماری اعصاب و روان یک بیماری طولانی‌مدت و مستمر است و روی عملکرد، ذهنیت فرد و ارتباطش با محیط و جامعه اثر می‌گذارد، این افراد نیاز به حمایت دارند. بخشی از مشکل بیماران اعصاب و روان، مشکلات فیزیولوژی مغزی آنهاست و بخشی از مشکلاتشان واکنش جامعه به آنها یا همان برچسب‌خوردن بیماران است. جامعه‌ای که به این بیماران آسیب می‌زند، از خانواده و افراد درجه یک و دو آغاز می‌شود. این واکنش‌ها از باورها و پیش‌داور‌ی‌هایی است که افراد در ذهن خود دارند. رئیس انجمن روان‌پزشکی ایران گفت: مثال واضح بیماران اعصاب و روان مانند کسی است که معلولیت جسمی دارد و باید با ویلچر تردد کند، اما ذهن بسیار باهوشی دارد. این فرد به علت فقدان وسایل لازم برای تردد در جامعه، به انسانی ناتوان تبدیل می‌شود. او در ارتباط با مشکلات دارویی بیماران اعصاب و روان گفت: تا الان هیچ تحقیق علمی‌ای که مبین کیفیت بهتر داروی خارجی از ایرانی یا بالعکس باشد، وجود ندارد؛ اما تجویز دارو برای بیماران از سوی پزشکان یک تجربه شخصی و بالینی است و آن را نمی‌شود تعمیم داد. به‌طور‌کلی در دوره‌ای وضعیت داروی بیماران اعصاب و روان ما بسیار بد بود. ما در تهیه داروهای خیلی رایج مشکل داشتیم. دارویی مثل فلوکستین که خیلی رایج استفاده می‌شود، تقریبا نبود و بیماران به‌شدت با مشکل روبه‌رو بودند؛ اما در‌حال‌حاضر اوضاع بهتر شده است؛ یعنی دارو هست و به تعداد محدود می‌دهند. متأسفانه اتفاقی که می‌افتد به این گونه است که آن چند دارویی که کمبود داشت، می‌آید و یک‌سری داروی دیگر کمیاب می‌شوند. الان داروی ضداضطراب بوسپیرون بسیار کمیاب شده است. به نظر می‌آید تعادل و تنظیمی در بازار دارو وجود ندارد.
ایلنا: رئیس انجمن روان‌پزشکی از کمیاب‌شدن داروی ضداضطراب بیماران اعصاب و روان خبر داد.مریم رسولیان درباره حمایت‌های اجتماعی از بیماران اعصاب و روان گفت: مشکل حمایت‌های اجتماعی بیماران مزمن اعصاب و روان جدا از مشکلات جامعه نیست؛ یعنی کارکرد نهادهایی که متولی حمایت از اقشار محروم یا آسیب‌دیده جامعه هستند، مدلی نیست که از راه آن توانمندسازی اجتماعی برای آسیب‌دیدگان حاصل شود. شاید بتوان گفت به‌تازگی توانمندسازی را شروع کرده‌اند. وی در ادامه گفت: با توجه به اینکه بیماری اعصاب و روان یک بیماری طولانی‌مدت و مستمر است و روی عملکرد، ذهنیت فرد و ارتباطش با محیط و جامعه اثر می‌گذارد، این افراد نیاز به حمایت دارند. بخشی از مشکل بیماران اعصاب و روان، مشکلات فیزیولوژی مغزی آنهاست و بخشی از مشکلاتشان واکنش جامعه به آنها یا همان برچسب‌خوردن بیماران است. جامعه‌ای که به این بیماران آسیب می‌زند، از خانواده و افراد درجه یک و دو آغاز می‌شود. این واکنش‌ها از باورها و پیش‌داور‌ی‌هایی است که افراد در ذهن خود دارند. رئیس انجمن روان‌پزشکی ایران گفت: مثال واضح بیماران اعصاب و روان مانند کسی است که معلولیت جسمی دارد و باید با ویلچر تردد کند، اما ذهن بسیار باهوشی دارد. این فرد به علت فقدان وسایل لازم برای تردد در جامعه، به انسانی ناتوان تبدیل می‌شود. او در ارتباط با مشکلات دارویی بیماران اعصاب و روان گفت: تا الان هیچ تحقیق علمی‌ای که مبین کیفیت بهتر داروی خارجی از ایرانی یا بالعکس باشد، وجود ندارد؛ اما تجویز دارو برای بیماران از سوی پزشکان یک تجربه شخصی و بالینی است و آن را نمی‌شود تعمیم داد. به‌طور‌کلی در دوره‌ای وضعیت داروی بیماران اعصاب و روان ما بسیار بد بود. ما در تهیه داروهای خیلی رایج مشکل داشتیم. دارویی مثل فلوکستین که خیلی رایج استفاده می‌شود، تقریبا نبود و بیماران به‌شدت با مشکل روبه‌رو بودند؛ اما در‌حال‌حاضر اوضاع بهتر شده است؛ یعنی دارو هست و به تعداد محدود می‌دهند. متأسفانه اتفاقی که می‌افتد به این گونه است که آن چند دارویی که کمبود داشت، می‌آید و یک‌سری داروی دیگر کمیاب می‌شوند. الان داروی ضداضطراب بوسپیرون بسیار کمیاب شده است. به نظر می‌آید تعادل و تنظیمی در بازار دارو وجود ندارد.