دایی و بحرین داستان خون و انتقام
به گزارش «ورزش سه» بحرین در دهه 50 هم با تیم ملی ایران بازی کرد اما رقابت اصلی دو تیم از دهه 90 میلادی و بازی‌های آسیایی هیروشیما رقم خورد. این اولین دیداری بود که علی دایی، بازی با تیم ملی برابر بحرین را تجربه می‌کرد؛ تجربه‌ای تلخ که باعث شد داستان رقابت‌های جدی و جذاب او با لباس تیم ملی ایران برابر بحرین کلید بخورد.تیم ملی ایران بعد از سال‌ها توانست در بازی‌های آسیایی 1990 پکن با مجموعه ستاره‌هایی که علی پروین گردهم آورده بود، در قاره کهن به قهرمانی برسد اما در جام ملت‌های هیروشیما و سپس مقدماتی جام جهانی نتیجه‌ای جز شکست به دست نیامد و در نتیجه پروین و یک نسل از فوتبال ایران از صحنه ملی کنار رفتند. تیم ملی با استانکو پابلوکوویچ مربی کروات و ترکیبی متفاوت به مسابقات بازی‌های آسیایی هیروشیما 1994 رفت و در گروه پنج‌تیمی با تیم‌های چین، ترکمنستان، یمن و بحرین قرار گرفت. تیم ایران که امید زیادی به تکرار قهرمانی‌اش در بازی‌های آسیایی داشت، در اولین بازی به مصاف بحرین رفت. در دقیقه 20 بازی یک توپ در عمق برای دایی ارسال می‌شود اما او و دروازه‌بان بحرین هم‌زمان به توپ می‌رسند؛ برخورد سنگینی رخ می‌دهد، پای دروازه‌بان بحرین که بیش‌از‌حد بالا آمده به شکم دایی برخورد می‌کند. دایی تا پایان نیمه بازی می‌کند اما در رختکن بیهوش شده و به بیمارستان منتقل می‌شود. او بازی‌های آسیایی را از دست داد اما به قول یک نشریه اروپایی «دایی مرگ را دریبل زد» و بهترین گلزن ملی جهان شد.اما برای دایی، برای انتقام از بحرین شش سال زمان برد. تیم ملی ایران که تیمی پرستاره بود، در مقدماتی جام ملت‌های آسیا 2000 لبنان به بحرین خورد. تیم ایران با مربیگری جلال طالبی در بازی‌های دور رفت گروهی که در حلب سوریه برگزار می‌شد، یک بر صفر به بحرین باخت اما در آزادی و در روزی که بازیکنانی چون حمید استیلی، فرهاد مجیدی، مهدی مهدوی‌کیا و علی کریمی هم درون زمین بودند، با سه گل حریف را برد. دایی گل سوم ایران را زد.بهترین گلزن تاریخ فوتبال ملی ایران و جهان در تلخ‌ترین بازی ایران و بحرین هم بهترین بازیکن تیم بود و یک گل زد. ایران با بلاژویچ در تهران با بحرین صفر-صفر کرد اما در منامه بازی طور دیگری رقم خورد. ایران سه گل خورد و تنها گل تیم ملی را علی دایی زد. او در این بازی یک ضربه سر فوق‌العاده و یک شوت به چارچوب عالی داشت اما دروازه‌بان بحرین هردو را گرفت. در‌حالی‌که ایران در آن یکشنبه تلخ بازی را عقب بود، سامره در منطقه هجده‌قدم به سمت دروازه شوت زد و توپ برگشتی را دایی به تور دروازه رساند. بعد از این گل بین بازیکنان دو تیم درگیری پیش آمد و دقایقی بعد با اخراج نیکبخت این درگیری‌ها به اوج رسید.تیم ملی ایران در رقابت‌های جام ملت‌های 2004 چین شایسته قهرمانی بود اما در نیمه‌نهایی و با ناداوری و بدشانسی به رده‌بندی رفت. اما در رده‌بندی بهترین فرصت تیم ملی که هدایتش را برانکو ایوانکوویچ بر عهده داشت، برای انتقام از بحرین پیش آمده بود. تیم برانکو از میزبان و در رده‌بندی زخم خورده بود و خودش را شایسته برد می‌دانست و از طرفی هم خود ایوانکوویچ و خیلی از بازیکنان این تیم همان‌هایی بودند که در شکست تلخ منامه حضور داشتند. دایی در این بازی در همان نیمه اول می‌توانست کار را تمام کند، توپ را پشت به دروازه گرفت و با همان سبک خودش و قدرت بدنی‌اش چرخید و توپ را آماده کرد که با چپ بزند گوشه سمت مخالف اما جواد نکونام از راه رسید و توپی را که دایی آماده کرده بود، با شوت وارد دروازه کرد. نیمه دوم هم با گل چیپ جادوگر آغاز شد اما بحرینی‌ها بازهم گل زدند و بازی 2-2 مساوی شد. با‌این‌حال ایران شایسته و تشنه پیروزی بود؛ علی کریمی، ستاره این تورنمنت و این بازی ناگهان همه را دریبل کرد و در شش قدم سرنگون شد تا دایی بازهم در بازی برابر بحرین گلزنی کند. او پنالتی‌اش را با حالت خاصی زد. توپ را تند و تیز به سمت چپ و جهت مخالف فرستاد و بعدش یک پرش کوچک هم کرد. این گل در اوج دلخوری‌های دایی از هم‌بازیانش هم بود که فکر می‌کرد به او پاس نمی‌دهند. با‌این‌حال دایی یک گل دیگر به بحرین زد. چند دقیقه بعد بازهم علی کریمی توپ را از لب هجده‌قدم تیم ملی ایران گرفت و شروع کرد به دریبل‌زدن یک‌به‌یک بحرینی‌ها، سپس یک پاس بلند را برای مهدوی‌کیا در چپ فرستاد، مهدی بازیکن مقابلش را از پيش رو برداشت از گوشه هجده‌قدم توپ را روی تیر دو فرستاد؛ جایی که علی دایی بود و دایی همان استایل پنالتی را اجرا کرد. ضربه را به سمت مخالف زد و همان پرش کوچک را هم انجام داد. انگار با این رقصی که در صدم‌ثانیه بعد از ضربه‌اش انجام می‌داد، خوشحالی‌اش از انتقام را علنی می‌کرد.
به گزارش «ورزش سه» بحرین در دهه 50 هم با تیم ملی ایران بازی کرد اما رقابت اصلی دو تیم از دهه 90 میلادی و بازی‌های آسیایی هیروشیما رقم خورد. این اولین دیداری بود که علی دایی، بازی با تیم ملی برابر بحرین را تجربه می‌کرد؛ تجربه‌ای تلخ که باعث شد داستان رقابت‌های جدی و جذاب او با لباس تیم ملی ایران برابر بحرین کلید بخورد.تیم ملی ایران بعد از سال‌ها توانست در بازی‌های آسیایی 1990 پکن با مجموعه ستاره‌هایی که علی پروین گردهم آورده بود، در قاره کهن به قهرمانی برسد اما در جام ملت‌های هیروشیما و سپس مقدماتی جام جهانی نتیجه‌ای جز شکست به دست نیامد و در نتیجه پروین و یک نسل از فوتبال ایران از صحنه ملی کنار رفتند. تیم ملی با استانکو پابلوکوویچ مربی کروات و ترکیبی متفاوت به مسابقات بازی‌های آسیایی هیروشیما 1994 رفت و در گروه پنج‌تیمی با تیم‌های چین، ترکمنستان، یمن و بحرین قرار گرفت. تیم ایران که امید زیادی به تکرار قهرمانی‌اش در بازی‌های آسیایی داشت، در اولین بازی به مصاف بحرین رفت. در دقیقه 20 بازی یک توپ در عمق برای دایی ارسال می‌شود اما او و دروازه‌بان بحرین هم‌زمان به توپ می‌رسند؛ برخورد سنگینی رخ می‌دهد، پای دروازه‌بان بحرین که بیش‌از‌حد بالا آمده به شکم دایی برخورد می‌کند. دایی تا پایان نیمه بازی می‌کند اما در رختکن بیهوش شده و به بیمارستان منتقل می‌شود. او بازی‌های آسیایی را از دست داد اما به قول یک نشریه اروپایی «دایی مرگ را دریبل زد» و بهترین گلزن ملی جهان شد.اما برای دایی، برای انتقام از بحرین شش سال زمان برد. تیم ملی ایران که تیمی پرستاره بود، در مقدماتی جام ملت‌های آسیا 2000 لبنان به بحرین خورد. تیم ایران با مربیگری جلال طالبی در بازی‌های دور رفت گروهی که در حلب سوریه برگزار می‌شد، یک بر صفر به بحرین باخت اما در آزادی و در روزی که بازیکنانی چون حمید استیلی، فرهاد مجیدی، مهدی مهدوی‌کیا و علی کریمی هم درون زمین بودند، با سه گل حریف را برد. دایی گل سوم ایران را زد.بهترین گلزن تاریخ فوتبال ملی ایران و جهان در تلخ‌ترین بازی ایران و بحرین هم بهترین بازیکن تیم بود و یک گل زد. ایران با بلاژویچ در تهران با بحرین صفر-صفر کرد اما در منامه بازی طور دیگری رقم خورد. ایران سه گل خورد و تنها گل تیم ملی را علی دایی زد. او در این بازی یک ضربه سر فوق‌العاده و یک شوت به چارچوب عالی داشت اما دروازه‌بان بحرین هردو را گرفت. در‌حالی‌که ایران در آن یکشنبه تلخ بازی را عقب بود، سامره در منطقه هجده‌قدم به سمت دروازه شوت زد و توپ برگشتی را دایی به تور دروازه رساند. بعد از این گل بین بازیکنان دو تیم درگیری پیش آمد و دقایقی بعد با اخراج نیکبخت این درگیری‌ها به اوج رسید.تیم ملی ایران در رقابت‌های جام ملت‌های 2004 چین شایسته قهرمانی بود اما در نیمه‌نهایی و با ناداوری و بدشانسی به رده‌بندی رفت. اما در رده‌بندی بهترین فرصت تیم ملی که هدایتش را برانکو ایوانکوویچ بر عهده داشت، برای انتقام از بحرین پیش آمده بود. تیم برانکو از میزبان و در رده‌بندی زخم خورده بود و خودش را شایسته برد می‌دانست و از طرفی هم خود ایوانکوویچ و خیلی از بازیکنان این تیم همان‌هایی بودند که در شکست تلخ منامه حضور داشتند. دایی در این بازی در همان نیمه اول می‌توانست کار را تمام کند، توپ را پشت به دروازه گرفت و با همان سبک خودش و قدرت بدنی‌اش چرخید و توپ را آماده کرد که با چپ بزند گوشه سمت مخالف اما جواد نکونام از راه رسید و توپی را که دایی آماده کرده بود، با شوت وارد دروازه کرد. نیمه دوم هم با گل چیپ جادوگر آغاز شد اما بحرینی‌ها بازهم گل زدند و بازی 2-2 مساوی شد. با‌این‌حال ایران شایسته و تشنه پیروزی بود؛ علی کریمی، ستاره این تورنمنت و این بازی ناگهان همه را دریبل کرد و در شش قدم سرنگون شد تا دایی بازهم در بازی برابر بحرین گلزنی کند. او پنالتی‌اش را با حالت خاصی زد. توپ را تند و تیز به سمت چپ و جهت مخالف فرستاد و بعدش یک پرش کوچک هم کرد. این گل در اوج دلخوری‌های دایی از هم‌بازیانش هم بود که فکر می‌کرد به او پاس نمی‌دهند. با‌این‌حال دایی یک گل دیگر به بحرین زد. چند دقیقه بعد بازهم علی کریمی توپ را از لب هجده‌قدم تیم ملی ایران گرفت و شروع کرد به دریبل‌زدن یک‌به‌یک بحرینی‌ها، سپس یک پاس بلند را برای مهدوی‌کیا در چپ فرستاد، مهدی بازیکن مقابلش را از پيش رو برداشت از گوشه هجده‌قدم توپ را روی تیر دو فرستاد؛ جایی که علی دایی بود و دایی همان استایل پنالتی را اجرا کرد. ضربه را به سمت مخالف زد و همان پرش کوچک را هم انجام داد. انگار با این رقصی که در صدم‌ثانیه بعد از ضربه‌اش انجام می‌داد، خوشحالی‌اش از انتقام را علنی می‌کرد.