آینه
دنیای اقتصاد
مسیر بن‌بست فقرزدایی
جایزه نوبل اقتصاد امسال در حالی به بانرجی، دوفلو و مایکل کریمر برای «روش‌های تجربی برای کاهش فقر جهانی» اهدا شد که روش کار این اقتصاددانان با روش تحقیق اقتصاددانان متعارف تفاوت‌هایی داشت. این سه اقتصاددان به جای پاسخگویی به مسائل کلان در زمینه فقر، با رویکردی خردنگرانه سعی در بهبود وضعیت مردم کشورهای فقیر داشتند. اما نتایج به‌دست‌آمده توسط تحقیقات برندگان امسال، نکته‌ای مشترک با نتایج دیگر محققان دارد: معرفی مسیر بن‌بست فقرزدایی. این اقتصاددانان در تحقیقات میدانی خود متوجه شدند زمانی که مسوولیت واکسیناسیون برخی مناطق روستایی هند در اختیار دولت قرار داشت، نرخ واکسیناسیون کامل تنها ۶ درصد بوده است. اما زمانی که نهادهای مردم‌نهاد و غیردولتی زمام امور را به دست گرفتند، عملکرد تا ۳ برابر بهبود یافت. نرخ پایین واکسیناسیون به دلیل غیبت‌های زیاد کارمندان دولتی بود. این موضوع در بخش آموزش نیز تأیید شد. معلمان قراردادی عملکرد بهتری از معلمانی داشتند که استخدام دائمی بودند. کارمندان رسمی از موقعیت خود با افزایش نرخ غیبت‌ها بهره می‌بردند؛ اما معلمان قراردادی با هدف تمدید قرارداد سعی داشتند عملکرد خوبی از خود نشان
دهند. بنابراین این سه نوبلیست نیز یک گزاره را تأیید کردند؛ مسیر دولتی فقرزدایی بن‌بست است.
کیهان
ده‌ها پله پايین‌تر از «هیچ»
حسین شریعتمداری: «پیشرفت و آینده کشور در سایه تعامل با دنیاست یا تقابل»؟! این پرسشی بود که آقای روحانی در مراسم آغاز سال تحصیلی دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی در دانشگاه تهران مطرح کردند و در پاسخ به این پرسش، گفتند: «41 سال است ما هنوز به جواب روشن و قاطع در کشور نرسیدیم. یک‌عده می‌گویند تعامل سازنده باید داشت و عده‌ای دیگر عنوان می‌کنند که باید به سمت تقابل مستمر و دائم برویم»!. الف: مگر طی چند سال گذشته با موضوع برنامه هسته‌ای کشورمان با آمریکا به گفت‌و‌گو ننشستید؟ و در پاره‌ای از موارد، دل ندادید و قلوه نگرفتید؟ تا آنجا که امضای جان کری را تضمین دانستید و بعد از توافق هسته‌ای، این توافق را فتح‌الفتوح نامیدید و در پی آب و صابون بودید تا صورت منتقدان را بشویید و آنان را از خجالت بیرون بیاورید؟! خب، نتیجه چه بود؟ اگر بفرمایید نتیجه «هیچ» بود! جفا کرده و از بیان واقعیت دور شده‌اید، چراکه صنعت هسته‌ای کشور را از بین بردید، ده‌ها امتیاز نقد به حریف دادید، بسیاری از امکانات و ظرفیت‌های کشور را هزینه کردید، به جای لغو تحریم‌ها که هدف اصلی مذاکره بود، تحریم‌های فراوان دیگری را هم به ملت تحمیل کردید و... بنابراین
آنچه به دست آوردید فقط «هیچ» نبود! بلکه ده‌ها پله پايین‌تر از هیچ بود.
ایران
ضرورت بازنگری در ارتباط دولت با نخبگان
غلامرضا ظریفیان: بعد از روی‌کارآمدن دولت اعتدال استادان و دانشجویان این انتظار را داشتند تا ارتباط عمیقی بین دولت و دانشگاهیان برقرار شود اما این رابطه چندان عمیق نبود دلیلش هم این بود که در آن سال‌ها دولت همه تلاش و انرژی خودش را روی برجام و سیاست خارجی گذاشته بود. برای همین در برخی مواقع از دانشگاهیان در ارتباط با سیاست خارجی نظر می‌خواست. اما در دوره دوم دولت روحانی با توجه به مشکلاتی که برای دولت پیش آمد دولت به سمت نخبگان دانشگاهی آمد و از آنها خواست تا برای برون‌رفت این مشکلات برنامه ارائه دهند. در ابتدای دولت دوازدهم 13 دانشگاه برتر کشور با دولت جلسه‌ای تشکیل دادند و از رئیس‌جمهوری درخواست کردند تا کارگروه‌هایي در عرصه‌های مختلف تشکیل دهد. آنها درخواست‌های مختلف خود را مطرح کردند و در نهایت دولت هم مطابق با خواسته آنها کارگروه‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاست خارجی را تشکیل داد تا استادان و دانشگاهیان در این کارگروه‌ها راهکارهایی را برای برون‌رفت مشکلات جامعه به دولت ارائه دهند... با این حال دولت و حاکمیت باید یک بازبینی جدی درخصوص پیوند با دانشگاه و دانشگاهیان داشته باشند.
دنیای اقتصاد
مسیر بن‌بست فقرزدایی
جایزه نوبل اقتصاد امسال در حالی به بانرجی، دوفلو و مایکل کریمر برای «روش‌های تجربی برای کاهش فقر جهانی» اهدا شد که روش کار این اقتصاددانان با روش تحقیق اقتصاددانان متعارف تفاوت‌هایی داشت. این سه اقتصاددان به جای پاسخگویی به مسائل کلان در زمینه فقر، با رویکردی خردنگرانه سعی در بهبود وضعیت مردم کشورهای فقیر داشتند. اما نتایج به‌دست‌آمده توسط تحقیقات برندگان امسال، نکته‌ای مشترک با نتایج دیگر محققان دارد: معرفی مسیر بن‌بست فقرزدایی. این اقتصاددانان در تحقیقات میدانی خود متوجه شدند زمانی که مسوولیت واکسیناسیون برخی مناطق روستایی هند در اختیار دولت قرار داشت، نرخ واکسیناسیون کامل تنها ۶ درصد بوده است. اما زمانی که نهادهای مردم‌نهاد و غیردولتی زمام امور را به دست گرفتند، عملکرد تا ۳ برابر بهبود یافت. نرخ پایین واکسیناسیون به دلیل غیبت‌های زیاد کارمندان دولتی بود. این موضوع در بخش آموزش نیز تأیید شد. معلمان قراردادی عملکرد بهتری از معلمانی داشتند که استخدام دائمی بودند. کارمندان رسمی از موقعیت خود با افزایش نرخ غیبت‌ها بهره می‌بردند؛ اما معلمان قراردادی با هدف تمدید قرارداد سعی داشتند عملکرد خوبی از خود نشان
دهند. بنابراین این سه نوبلیست نیز یک گزاره را تأیید کردند؛ مسیر دولتی فقرزدایی بن‌بست است.
کیهان
ده‌ها پله پايین‌تر از «هیچ»
حسین شریعتمداری: «پیشرفت و آینده کشور در سایه تعامل با دنیاست یا تقابل»؟! این پرسشی بود که آقای روحانی در مراسم آغاز سال تحصیلی دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی در دانشگاه تهران مطرح کردند و در پاسخ به این پرسش، گفتند: «41 سال است ما هنوز به جواب روشن و قاطع در کشور نرسیدیم. یک‌عده می‌گویند تعامل سازنده باید داشت و عده‌ای دیگر عنوان می‌کنند که باید به سمت تقابل مستمر و دائم برویم»!. الف: مگر طی چند سال گذشته با موضوع برنامه هسته‌ای کشورمان با آمریکا به گفت‌و‌گو ننشستید؟ و در پاره‌ای از موارد، دل ندادید و قلوه نگرفتید؟ تا آنجا که امضای جان کری را تضمین دانستید و بعد از توافق هسته‌ای، این توافق را فتح‌الفتوح نامیدید و در پی آب و صابون بودید تا صورت منتقدان را بشویید و آنان را از خجالت بیرون بیاورید؟! خب، نتیجه چه بود؟ اگر بفرمایید نتیجه «هیچ» بود! جفا کرده و از بیان واقعیت دور شده‌اید، چراکه صنعت هسته‌ای کشور را از بین بردید، ده‌ها امتیاز نقد به حریف دادید، بسیاری از امکانات و ظرفیت‌های کشور را هزینه کردید، به جای لغو تحریم‌ها که هدف اصلی مذاکره بود، تحریم‌های فراوان دیگری را هم به ملت تحمیل کردید و... بنابراین
آنچه به دست آوردید فقط «هیچ» نبود! بلکه ده‌ها پله پايین‌تر از هیچ بود.
ایران
ضرورت بازنگری در ارتباط دولت با نخبگان
غلامرضا ظریفیان: بعد از روی‌کارآمدن دولت اعتدال استادان و دانشجویان این انتظار را داشتند تا ارتباط عمیقی بین دولت و دانشگاهیان برقرار شود اما این رابطه چندان عمیق نبود دلیلش هم این بود که در آن سال‌ها دولت همه تلاش و انرژی خودش را روی برجام و سیاست خارجی گذاشته بود. برای همین در برخی مواقع از دانشگاهیان در ارتباط با سیاست خارجی نظر می‌خواست. اما در دوره دوم دولت روحانی با توجه به مشکلاتی که برای دولت پیش آمد دولت به سمت نخبگان دانشگاهی آمد و از آنها خواست تا برای برون‌رفت این مشکلات برنامه ارائه دهند. در ابتدای دولت دوازدهم 13 دانشگاه برتر کشور با دولت جلسه‌ای تشکیل دادند و از رئیس‌جمهوری درخواست کردند تا کارگروه‌هایي در عرصه‌های مختلف تشکیل دهد. آنها درخواست‌های مختلف خود را مطرح کردند و در نهایت دولت هم مطابق با خواسته آنها کارگروه‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاست خارجی را تشکیل داد تا استادان و دانشگاهیان در این کارگروه‌ها راهکارهایی را برای برون‌رفت مشکلات جامعه به دولت ارائه دهند... با این حال دولت و حاکمیت باید یک بازبینی جدی درخصوص پیوند با دانشگاه و دانشگاهیان داشته باشند.