می‌توانیم قطب گردشگری منطقه باشیم

شرق: قاسم میرزایی‌نیکو، نماینده مردم دماوند و فیروزکوه معتقد است که اگر بتوانیم ترکیبی از بخشداران و فرمانداران حساس و دلسوز در زمینه گردشگری داشته باشیم کارهای زیربنایی خوبی در خصوص این صنعت انجام خواهد شد و در حوزه گردشگری و جذب توریست موفق می‌شویم. او می گوید که تاکنون توانسته اند در شورای برنامه ریزی استان، تقریبا 40 تا 42 برنامه را برای چهار سال آینده مصوب کنیم که اگر سه تای آن عملیاتی شود، با قابلیت هایی که در مناطق مختلف شهرستان وجود دارد، می‌توانیم یکی از قطب های گردشگری استان باشیم. همه این ها البته مستلزم اینست که کفگیر مالی به ته دیگ نخورد.
آنچه در ادامه می خوانید مشروح گفتگوی ما با ایشان است:

در ابتدا کمی از خودتان و فعالیت هایتان پیش از نمایندگی در مجلس بگویید.
ضمن تبریک ماه مبارک و قبولی طاعات و عبادات به شما و مجموعه‌تان امیدوارم سالی پربرکت همراه با خبرهای خوب پیش رویتان باشد.
بنده قاسم میرزایی متولد 1334 هستم. پیش از انقلاب همراه با جوانان دماوند در فعالیت های ضد رژیم شاهنشاهی شرکت داشتم و پس از آن هم زمانی که جریانات کردستان در غرب پیش آمد وارد سپاه شدم. در سال 63 که وزارت تشکیل شد، مامور به وزارت خانه شدیم تا این که جنگ به پایان رسید و دوران سازندگی در زمان آقای هاشمی آغاز شد. آن زمان بازرس ویژه آقای ترکان در وزارت راه شدم و عضو هیئت مدیره شرکت هواپیمایی هما نیز بودم. در زمان دوم خرداد مسئول هماهنگی سفرهای رییس دولت اصلاحات شدم و علی رغم این که در وزارت راه بودم، اما مامور شده بودم که در کنار ایشان کار کنم تا این که رسما قائم مقام بازرس ویژه ایشان شدم تا سال هفتم ریاست جمهوری وی که جریانات شهرام جزایری پیش آمد. محمد شریعتمداری وزیر بازرگانی پیشنهاد کرد که به عنوان رایزن این وزارتخانه به امارات بروم و جریاناتی که در مساله ارز اتفاق افتاده بود را پیگیری کنم. در زمان آقای احمدی نژاد وقتی ایشان به دوبی سفر کردند و متوجه شدند که ما در آنجا هستیم، مخالفت کردند و ظرف یک هفته ما را از دوبی برگرداند. البته بنده خودم تقاضای بازنشستگی دادم و با 27 روز حقوق به عنوان کارشناس و با 700هزار تومان حقوق بازنشسته شدم و زندگی شخصی خود را شروع کردم. خانه ای را در چنار شرق اجاره و شروع به فعالیت کردم. تلاش کردیم بچه های اصلاحات را دور هم جمع کنیم، شورای اصلاحات را راه اندازی کردیم و آن را به کیلان، دماوند، رودهن و ... تسری دادیم و البته اینها به خاطر نماینده‌شدن نبود. به هر روی 30 نفر را جمع کردیم تا این که به انتخابات اخیر نزدیک شدیم. خب جریانات 88 اتفاق افتاده بود و جو سنگینی حاکم بود. استراتژی ما بر این بود که به خاطر رد صلاحیت های زیاد، افراد زیادی از اصلاح طلبان کاندیدا شوند. پیش بینی های ما هم درست از آب در آمد و تعداد زیادی از اصلاح طلبان رد صلاحیت شدند و قسمت بود که وارد عرصه انتخابات شویم و الان هم که در خدمت مردم منطقه در مجلس شورای اسلامی هستیم.
مسلما شما با برنامه هایی پا به این عرصه گذاشتید و کارهایی را هم انجام دادید. در این مورد توضیح بدید.
علی رغم این که فرصت خیلی کمی برای نوشتن برنامه ها داشتیم اما در همان فرصت چند روزه با کمک دوستان و کارشناسانی که داشتیم برنامه ای را ارائه دادیم که منطبق با واقعیت های جامعه و شرایط بود. این برنامه ها در حوزه گردشگری، آب و کشاورزی، ورزش، جوانان که با داشتن ظرفیت های خوبی که وجود داشت، مغفول مانده بود. همچنین در بخش صنعت و البته عمده کاری که باید انجام می شد، مساله راه و مسکن مهری بود که ناقص مانده بود. واقعا معضل بزرگی بود و تنها در مهرآباد می توانست 600 هزار نفر را با رقمی حدود 200 هزار واحد، اسکان دهد. ما در این پنج محور کار را تقسیم بندی و شروع کردیم. جالب است بدانید که ما در برخی روستاها یازده سال بود که آب نداشتیم و کسی هم به فکر آن ها نبود. حدود یازده روستا گاز نداشتند و برخی هنوز هم ندارند و موارد این چنینی که بسیار زیاد بودند. این مسائل را جزء برنامه های خودمان قرار دادیم که دنبال شود و الحمدالله من فکر می کنم که در این بخش ها کارهایی خوبی انجام دادیم و حرف برای گفتن داریم. خب یکی از کارهایی که انجام دادیم، آوردن مسئولان و وزرا به منطقه و حساس کردن آن ها به مشکلات بود. از نبود یک دستگاه سی تی اسکن در دماوند تا مساله آب و کشاورزی و مشکلاتی که در این زمینه وجود دارد. الان ببینید سیب دماوند با تولید 220 هزار تن در سال هنوز یک بِرند ندارد. با این که همیشه سیب دماوند زبانزد بوده اما هیچکس آن را بِرندسازی نکرده است.
به هر حال در دو سال اول ما بر دو مساله متمرکز شدیم. یکی اینکه به هر روستا سر بزنیم و تا الان هر روستا را موفق شدیم که سه بار ببینیم و تلاش کردیم که در بخش روستاها مسائلی نظیر آب، برق، گاز و ... را در اولویت قرار داده و برای آنها کار انجام دهیم. کاری هم که در مجلس دنبال کردیم که 70 درصد ارزش افزوده به روستا تعلق پیدا کند. خب مبالغ قابل توجهی می شود که در عمران و آبادانی و توسعه روستایی نقش بسزایی خواهد داشت. مساله دیگر بخش شهری ما بود که تلاش کردیم با برنامه ریزی و هماهنگی بین شوراها و نهادهای مختلف به یک چارچوب و مشخص برسیم.
در مجلس شورای اسلامی نیز وارد کمیسیون شوراها و نیز کمیسیون اصل نود شدیم. کمیسیون ماده 10 احزاب هم رفتیم و جالب است بدانید که اغلب، احزاب چپ و راست برای اخذ مجوزهایشان، پشت خط مانده بودند. به هر حال آمدیم و دو نفر از مجلس، دو نفر از قوه مجریه و دو نفر از قوه قضائیه انتخاب کردیم تا کارهای مربوط به تایید اساسنامه، عضویت و... مربوط به این احزاب را پیگیری کنند و موفق هم شدیم مجوزهای لازم برای آن ها را بگیریم.
یکی از کارهای دیگری که در اولویت ملی بود، پیگیری تشکیل کمیته ای برای رفع حصر بود که من به عنوان سخنگو و عضو اصلی این کمیته با برخی مقامات از شورای امنیت، مقامات کشوری و سران قوا و... ملاقات کردم جلساتی را داشتیم و به هر حال مساله رفع حصر را مطرح کردیم تا به دست فراموشی سپرده نشود چراکه این مساله، یکی از خواسته های مردم از آقای روحانی و بسیار مهم بود و البته این را هم بگویم که تعداد اندکی پای این کار آمدند.
یکی دیگر از کارهایی که باید پیگیری می شد مساله حقوق شهروندی و نیز فساد بود. درواقع استارت اولین تحقیق و تفحص از شهرداری را ما زدیم و آن جریانات برای آقای قالیباف پیش آمد. خب در آن زمان برخی به ما خرده می گرفتند که شما چرا در مساله شهرداری خودتان (کیلان) ورود نمی کنید و پاسخ این بود که ما اساسا در سطح ملی آن اقدامات را کردیم و در سطح منطقه‌ای فقط کارهای توسعه ای انجام می دهیم.
انتخابات شوراها در 29 اردیبهشت سال گذشته با حرف و حدیث های فراوانی همراه بود. از طرفی انتخابات شوراها با ریاست جمهوری همزمان انجام می شود و جداکردن این دو از هم مشکل است با توجه به حضور شما در کمیسیون شوراها اگر در این زمینه طرحی پیشنهاد شود تا این مشکل اصلاح و رفع شود، یک طرح ماندگار و ملی خواهد بود.
اتفاقا هم ما این کار را شروع کردیم و هم دولت در حال تنظیم لایحه ای تحت عنوان «طرح جامع انتخابات» است که در این طرح بسیاری از ایرادات انتخاباتی مد نظر قرار گرفته است. مشکلی که وجود دارد ما در ایران انتخابات حزبی نداریم. ببینید در عراق انتخابات کاملا حزبی است و اگر فرد عضو حزب نباشد نمی تواند وارد این مقوله شود. احزاب در آن جا برخلاف ایران، فعال هستند. برای رفع ایرادات انتخابات ما همچنین جلساتی را به صورت مستمر با حضور استان های دیگر برگزار کردیم که تقریبا کالبدشکافی انتخابات بود. خب ایرادات زیادی در این مورد وجود دارد. از جمله این که باید در کارت هوشمند افراد مشخص شود که در کدام حوزه می خواهند رای دهند که اگر این مساله رفع شود آن سئوالی هم که مطرح فرمودید حل خواهد شد.
همانطور که شما هم اذعان دارید. شهرستان های دماوند و فیروزکوه ظرفیت های قابل توسعه زیادی دارند و تمرکز بر این ظرفیت ها می تواند عاملی برای رشد و توسعه آن ها باشد به عنوان مثال پتانسیلی که ما در حوزه گردشگری و صنعت توریسم داریم بسیار خوب است و قابلیت های زیادی نیز دارد. آیا برنامه ای در این زمینه وجود دارد؟
در این حوزه ظرفیت های زیادی داریم. قبلا فرمانداری که پای کار باشد و به اصطلاح «گیوه خود را ور بکشد» در فیروزکوه داشتیم اما در دماوند خیر. اگر بتوانیم ترکیبی از بخشداران و فرمانداران حساس و دلسوز در این زمینه داشته باشیم کارهای زیربنایی خوبی در خصوص این صنعت انجام خواهد شد در حوزه گردشگری و جذب توریست موفق می‌شویم. در حال حاضر با ارتباط خوبی که با بدنه دولت داریم و برنامه هایی که استارت آنها را زده‌ایم، موفق شدیم در شورای برنامه ریزی استان، تقریبا 40 تا 42 برنامه را برای چهار سال آینده مصوب کنیم و هر کس دیگری هم که بیاید می داند که باید چه کاری را انجام دهد. ببینید برای هر دو شهرستان حدود 30 برنامه گردشگری آماده شده که اگر سه تای آن عملیاتی شود، با قابلیت هایی که در مناطق مختلف شهرستان وجود دارد(پیست آبعلی، کیلان، رودهن و...) ما می‌توانیم یکی از قطب های گردشگری استان باشیم. همه این ها البته مستلزم اینست که کفگیر مالی به ته دیگ نخورد.
شما در بحث سرمازدگی اخیر بسیار خوب و به موقع وارد عمل شدید و اقدام نمودید. نتیجه اقدامات شما چه بود؟
بعد از این اتفاق با مشاوره با دوستان مساله را هم به صورت مکتوب و هم حضوری با وزیر مطرح کردیم و ایشان هم نماینده ویژه خود، نماینده ستاد بحران، نماینده بیمه و ریاست سازمان جهاد کشاورزی استان تهران را به ما معرفی کردند و از صبح از فیروزکوه بازدید را شروع و باغات را به صورت رَندوم سرکشی کرده و برآورد خسارت نمودیم. این بررسی ها را در باغات دماوند هم انجام دادیم. برخی از باغداران گلایه داشتند که چرا از باغ آنها بازدید نشده که خب این بررسی ها به صورت رَندوم بوده است. جالب است یکی از باغداران (آقای شیرخانی) که اصلا اعتقادی به بیمه و اخذ خسارت از دولت نداشت، کار جالبی انجام داده بود. در فاصله اعلام ورود جبهه هوای سرد تا بروز سرمازدگی، با استفاده از روش های علمی، درجه حرارت تنه درختان را بالا برده و توانسته بود تا 50 درصد درختان باغ خود را از سرمازدگی حفظ کند.
به هر حال بالغ بر83 میلیارد خسارت به باغات وارد شده بود و به غیر از ما 17 استان دیگر هم درگیر بودند. مهمترین کاری که انجام دادیم، بالا بردن حساسیت مسئولان و دولت به این مساله بود تا اعتبارات خاص و ویژه ای را به منطقه اختصاص بدهند. همچنین به تعویق انداختن بازپرداخت تسهیلات و نیز پرداخت بیمه کشاورزان و خسارت دیدگان نیز از جمله اقداماتی بود که پیگیری های آن را انجام دادیم. مسئله دیگری که به آن پرداختیم بحث ترویج بود. به عنوان مثال الان یک نمونه از پایه گردو وارد منطقه کردیم که به صورت پایلوت آن را اجرا می کنیم. این نمونه گردو می تواند تا درجه حرارت 17 درجه زیر صفر را تحمل کند و می تواند به درختان گردو پیوند بخورد. همچنین وام های 4 درصدی را برای تجهیز و مدرن کردن روش های باغداری در نظر گرفتیم.
رویکرد شما به وام های اشتغالزایی چیست و چه اقدامات حمایتی در این زمینه دارید؟
در این مبحث سه نوع تسهیلات داریم. یکی وام های خود اشتغالی که تا سقف 50 میلیون تومان است که برای راه اندازی کارگاه های مختلف کوچک در نظر گرفته شده است. وام های توسعه روستایی هم داریم که در این خصوص سه روستای جابان، سربندان و آیینه ورزان به صورت پایلوت انتخاب شده اند و اگر کسی بتواند در این روستاها طرح های توسعه ای خوبی ارائه دهد، از وام های ویژه و اعتبارات استانی برخوردار می شود که بدون بهره هستند. وام دیگر هم باز وام توسعه روستایی با بهره 3 درصد و تا سقف 4 میلیارد است. از طرفی کارگروهی را تعریف کردیم با عنوان کارگروه اشتغال که از طریق آن امور مربوط به اشتغال پیگیری می شود.
یکی از مشکلاتی که منطقه با آن مواجه است، مساله ترافیکی به ویژه در سه راه گیلاوند و نیز مهرآباد است. چه اقداماتی برای رفع آن انجام شده است؟
یکی از اولویت های کاری ما در بدو ورود به مجلس، همین مساله و احداث کمربندی بود که کار آن در زمان دولت اصلاحات شروع شده بود. در زمان دولت آقای احمدی نژاد، تجهیز کارگاه و نیز 300 تا 400 میلیون نیز هزینه شد. خب ایشان یک زمانی آمدند اینجا و پیشنهاد دادند که این قسمت را شبیه پل صدر بسازند که خب شاید این پیشنهاد خوبی بود اما طرح گذاشتن روی این مساله بدین معنی بود که کل اقدامات قبلی پاک می شد؛ و کل مبالغی که هزینه شده بود از بین رفت.
در حال حاضر با کمک شهرداری فرمانداری و نیز استان، طرح کمربندی را دنبال می کنیم و پیگیری های لازم برای تخصیص اعتبار و یا ورود بخش خصوصی را پیگیری می کنیم.
برای سه راه مهرآباد نیز تقاطع غیرهمسطح در نظر گرفته شده و کارهای مطالعاتی آن هم انجام شده است و منتظر تخصیص اعتبار هستیم.
در این قسمت از مصاحبه آقای میرزایی با ارائه نقشه توپوگرافیک منطقه که در آن مسیر مواصلاتی فعلی گیلاوند به فیروزکوه و نیز مسیرهای پیشنهادی برای احداث کمربندی گیلاوند کاملا مشخص شده بود، نمای کلی از این پروژه و هزینه های مربوط، به آن را شرح داد.
جاده صالح آباد هم وضعیت مناسبی ندارد...
در این زمینه هم اقداماتی برای آسفالت این جاده انجام شده که متاسفانه با تغییر مدیریت روبه رو شدیم و امیدوارم به زودی حل شود.
در مورد جاده آبسرد به ایوانکی چطور؟
بودجه این کار جزء بودجه ملی است و جاده از قسمت مربوط به استان سمنان ساخته شده ولی ساخت بخشی که مربوط به استان تهران و منطقه دماوند بود به دلیل عدم پیگیری اعتبار و بودجه آن توسط نماینده اسبق، به تعویق افتاده است. ما امسال پیگیری کردیم و کل بودجه را گرفتیم و فکر می‌کنم تا پنج یا شش ماه آینده بخش عمده ای از کار انجام شود.
حال کیلان خوش نیست. چه باید کرد؟
مدیریت شهری اسبق کیلان مثل قالیباف عمل کرد. البته زحمات زیادی هم کشیدند تا چهره شهر را تغییر دهند، در این بخش موفق بودند مثل خیابان بندی، جدول گذاری، تامین روشنایی و... اما کاش یک کارگاه تولیدی راه می‌انداختند و 100 نفر در آنجا مشغول می شدند و اقتصاد پایدار ایجاد می کردند و پول و ثروت به منطقه تزریق می شد. تا این کارها انجام نشود کسی اینجا نمی ماند. باید تولید ثروت بشود تا افراد در منطقه مستقر شود. یا اینکه حداقل در پروسه واگذاری زمین به کیلانی های مقیم مرکز و یا ساکن منطقه که زمین ندارند بیشتر توجه می شد تا زمینه برگشت و یا ماندن آنها در اینجا فراهم می شد. ببینید ما در بخش کشاورزی حرف خاصی نداریم. بنابراین باید بخش های دیگر را فعال کنیم. مثل صنعت پاک گردشگری و... . ما می توانیم در کیلان یک پایگاه گردشگری یا ورزشی قوی ایجاد کنیم.
زمین های کوی اتحاد که توسط مدیریت پیشین شهری کیلان واگذار شده است، امروز به یکی از معضلات شهر تبدیل شده است. در صورتیکه با یک مدیریت صحیح می تواند محور توسعه و پیشرفت شهر قرار گیرد. نظر شما در این ارتباط چیست؟
ما در آنجا 280 هکتار از اراضی را توانستیم آزاد کنیم اما باید شهرداری داشته باشیم که آنرا حیف و میل نکند. در صورتجلسه ای که تنظیم شده است، شهرداری دستش کاملا باز است که این اراضی را بخرد و در اختیار مردم قرار دهد. اگر قطعات اتحاد تکلیفشان مشخص شود، وضعیت کیلان تغییر می کند منظور من از اتحاد همان زمین هایی است که مردم آن ها را خریده اند.
من فکر می کردم که شورا و شهرداری بتوانند این مسئله را حل و فصل کنند اما ظاهرا از عهده این کار بر نمی آیند. بنابراین در نظر داریم با همراهی فرماندار و چند تن از مسئولان به منطقه بیاییم و افراد موثر از موافق و مخالف را هم دعوت کنیم و راه حلی برای این مشکل پیدا کنیم. درواقع از دل این جلسه کمیته ای تشکیل شود که بخش بیرونی و ملی را ما پیگیری کنیم و بخش داخلی را هم آنها اجرا کنند و ماحصل را نیز به شورا و شهرداری دیکته کنیم تا آنها اجرا کنند.
مشکل درمانگاه کیلان علی رغم اقدامات شما و اخذ مجوز استخدام پزشک و پرستار از وزیر محترم بهداشت مرتفع نشده است
در مورد درمانگاه با آقای آسیایی صحبت کردیم که درمانگاه را راه اندازی کند و ما هم اگر مشکلی بود کمک می کنیم اما ایشان دنبال کار را نگرفتند اما ما هنوز پیگیر این مساله هستیم . این مشکل باید حل شود. به هر صورت از شما و مجموعه تان تشکر می کنم و امیدوارم همه ما با تعامل با همدیگر بتوانیم گام های مثبت و خوبی در جهت توسعه منطقه و ایران عزیز براریم

شرق: قاسم میرزایی‌نیکو، نماینده مردم دماوند و فیروزکوه معتقد است که اگر بتوانیم ترکیبی از بخشداران و فرمانداران حساس و دلسوز در زمینه گردشگری داشته باشیم کارهای زیربنایی خوبی در خصوص این صنعت انجام خواهد شد و در حوزه گردشگری و جذب توریست موفق می‌شویم. او می گوید که تاکنون توانسته اند در شورای برنامه ریزی استان، تقریبا 40 تا 42 برنامه را برای چهار سال آینده مصوب کنیم که اگر سه تای آن عملیاتی شود، با قابلیت هایی که در مناطق مختلف شهرستان وجود دارد، می‌توانیم یکی از قطب های گردشگری استان باشیم. همه این ها البته مستلزم اینست که کفگیر مالی به ته دیگ نخورد.
آنچه در ادامه می خوانید مشروح گفتگوی ما با ایشان است:

در ابتدا کمی از خودتان و فعالیت هایتان پیش از نمایندگی در مجلس بگویید.
ضمن تبریک ماه مبارک و قبولی طاعات و عبادات به شما و مجموعه‌تان امیدوارم سالی پربرکت همراه با خبرهای خوب پیش رویتان باشد.
بنده قاسم میرزایی متولد 1334 هستم. پیش از انقلاب همراه با جوانان دماوند در فعالیت های ضد رژیم شاهنشاهی شرکت داشتم و پس از آن هم زمانی که جریانات کردستان در غرب پیش آمد وارد سپاه شدم. در سال 63 که وزارت تشکیل شد، مامور به وزارت خانه شدیم تا این که جنگ به پایان رسید و دوران سازندگی در زمان آقای هاشمی آغاز شد. آن زمان بازرس ویژه آقای ترکان در وزارت راه شدم و عضو هیئت مدیره شرکت هواپیمایی هما نیز بودم. در زمان دوم خرداد مسئول هماهنگی سفرهای رییس دولت اصلاحات شدم و علی رغم این که در وزارت راه بودم، اما مامور شده بودم که در کنار ایشان کار کنم تا این که رسما قائم مقام بازرس ویژه ایشان شدم تا سال هفتم ریاست جمهوری وی که جریانات شهرام جزایری پیش آمد. محمد شریعتمداری وزیر بازرگانی پیشنهاد کرد که به عنوان رایزن این وزارتخانه به امارات بروم و جریاناتی که در مساله ارز اتفاق افتاده بود را پیگیری کنم. در زمان آقای احمدی نژاد وقتی ایشان به دوبی سفر کردند و متوجه شدند که ما در آنجا هستیم، مخالفت کردند و ظرف یک هفته ما را از دوبی برگرداند. البته بنده خودم تقاضای بازنشستگی دادم و با 27 روز حقوق به عنوان کارشناس و با 700هزار تومان حقوق بازنشسته شدم و زندگی شخصی خود را شروع کردم. خانه ای را در چنار شرق اجاره و شروع به فعالیت کردم. تلاش کردیم بچه های اصلاحات را دور هم جمع کنیم، شورای اصلاحات را راه اندازی کردیم و آن را به کیلان، دماوند، رودهن و ... تسری دادیم و البته اینها به خاطر نماینده‌شدن نبود. به هر روی 30 نفر را جمع کردیم تا این که به انتخابات اخیر نزدیک شدیم. خب جریانات 88 اتفاق افتاده بود و جو سنگینی حاکم بود. استراتژی ما بر این بود که به خاطر رد صلاحیت های زیاد، افراد زیادی از اصلاح طلبان کاندیدا شوند. پیش بینی های ما هم درست از آب در آمد و تعداد زیادی از اصلاح طلبان رد صلاحیت شدند و قسمت بود که وارد عرصه انتخابات شویم و الان هم که در خدمت مردم منطقه در مجلس شورای اسلامی هستیم.
مسلما شما با برنامه هایی پا به این عرصه گذاشتید و کارهایی را هم انجام دادید. در این مورد توضیح بدید.
علی رغم این که فرصت خیلی کمی برای نوشتن برنامه ها داشتیم اما در همان فرصت چند روزه با کمک دوستان و کارشناسانی که داشتیم برنامه ای را ارائه دادیم که منطبق با واقعیت های جامعه و شرایط بود. این برنامه ها در حوزه گردشگری، آب و کشاورزی، ورزش، جوانان که با داشتن ظرفیت های خوبی که وجود داشت، مغفول مانده بود. همچنین در بخش صنعت و البته عمده کاری که باید انجام می شد، مساله راه و مسکن مهری بود که ناقص مانده بود. واقعا معضل بزرگی بود و تنها در مهرآباد می توانست 600 هزار نفر را با رقمی حدود 200 هزار واحد، اسکان دهد. ما در این پنج محور کار را تقسیم بندی و شروع کردیم. جالب است بدانید که ما در برخی روستاها یازده سال بود که آب نداشتیم و کسی هم به فکر آن ها نبود. حدود یازده روستا گاز نداشتند و برخی هنوز هم ندارند و موارد این چنینی که بسیار زیاد بودند. این مسائل را جزء برنامه های خودمان قرار دادیم که دنبال شود و الحمدالله من فکر می کنم که در این بخش ها کارهایی خوبی انجام دادیم و حرف برای گفتن داریم. خب یکی از کارهایی که انجام دادیم، آوردن مسئولان و وزرا به منطقه و حساس کردن آن ها به مشکلات بود. از نبود یک دستگاه سی تی اسکن در دماوند تا مساله آب و کشاورزی و مشکلاتی که در این زمینه وجود دارد. الان ببینید سیب دماوند با تولید 220 هزار تن در سال هنوز یک بِرند ندارد. با این که همیشه سیب دماوند زبانزد بوده اما هیچکس آن را بِرندسازی نکرده است.
به هر حال در دو سال اول ما بر دو مساله متمرکز شدیم. یکی اینکه به هر روستا سر بزنیم و تا الان هر روستا را موفق شدیم که سه بار ببینیم و تلاش کردیم که در بخش روستاها مسائلی نظیر آب، برق، گاز و ... را در اولویت قرار داده و برای آنها کار انجام دهیم. کاری هم که در مجلس دنبال کردیم که 70 درصد ارزش افزوده به روستا تعلق پیدا کند. خب مبالغ قابل توجهی می شود که در عمران و آبادانی و توسعه روستایی نقش بسزایی خواهد داشت. مساله دیگر بخش شهری ما بود که تلاش کردیم با برنامه ریزی و هماهنگی بین شوراها و نهادهای مختلف به یک چارچوب و مشخص برسیم.
در مجلس شورای اسلامی نیز وارد کمیسیون شوراها و نیز کمیسیون اصل نود شدیم. کمیسیون ماده 10 احزاب هم رفتیم و جالب است بدانید که اغلب، احزاب چپ و راست برای اخذ مجوزهایشان، پشت خط مانده بودند. به هر حال آمدیم و دو نفر از مجلس، دو نفر از قوه مجریه و دو نفر از قوه قضائیه انتخاب کردیم تا کارهای مربوط به تایید اساسنامه، عضویت و... مربوط به این احزاب را پیگیری کنند و موفق هم شدیم مجوزهای لازم برای آن ها را بگیریم.
یکی از کارهای دیگری که در اولویت ملی بود، پیگیری تشکیل کمیته ای برای رفع حصر بود که من به عنوان سخنگو و عضو اصلی این کمیته با برخی مقامات از شورای امنیت، مقامات کشوری و سران قوا و... ملاقات کردم جلساتی را داشتیم و به هر حال مساله رفع حصر را مطرح کردیم تا به دست فراموشی سپرده نشود چراکه این مساله، یکی از خواسته های مردم از آقای روحانی و بسیار مهم بود و البته این را هم بگویم که تعداد اندکی پای این کار آمدند.
یکی دیگر از کارهایی که باید پیگیری می شد مساله حقوق شهروندی و نیز فساد بود. درواقع استارت اولین تحقیق و تفحص از شهرداری را ما زدیم و آن جریانات برای آقای قالیباف پیش آمد. خب در آن زمان برخی به ما خرده می گرفتند که شما چرا در مساله شهرداری خودتان (کیلان) ورود نمی کنید و پاسخ این بود که ما اساسا در سطح ملی آن اقدامات را کردیم و در سطح منطقه‌ای فقط کارهای توسعه ای انجام می دهیم.
انتخابات شوراها در 29 اردیبهشت سال گذشته با حرف و حدیث های فراوانی همراه بود. از طرفی انتخابات شوراها با ریاست جمهوری همزمان انجام می شود و جداکردن این دو از هم مشکل است با توجه به حضور شما در کمیسیون شوراها اگر در این زمینه طرحی پیشنهاد شود تا این مشکل اصلاح و رفع شود، یک طرح ماندگار و ملی خواهد بود.
اتفاقا هم ما این کار را شروع کردیم و هم دولت در حال تنظیم لایحه ای تحت عنوان «طرح جامع انتخابات» است که در این طرح بسیاری از ایرادات انتخاباتی مد نظر قرار گرفته است. مشکلی که وجود دارد ما در ایران انتخابات حزبی نداریم. ببینید در عراق انتخابات کاملا حزبی است و اگر فرد عضو حزب نباشد نمی تواند وارد این مقوله شود. احزاب در آن جا برخلاف ایران، فعال هستند. برای رفع ایرادات انتخابات ما همچنین جلساتی را به صورت مستمر با حضور استان های دیگر برگزار کردیم که تقریبا کالبدشکافی انتخابات بود. خب ایرادات زیادی در این مورد وجود دارد. از جمله این که باید در کارت هوشمند افراد مشخص شود که در کدام حوزه می خواهند رای دهند که اگر این مساله رفع شود آن سئوالی هم که مطرح فرمودید حل خواهد شد.
همانطور که شما هم اذعان دارید. شهرستان های دماوند و فیروزکوه ظرفیت های قابل توسعه زیادی دارند و تمرکز بر این ظرفیت ها می تواند عاملی برای رشد و توسعه آن ها باشد به عنوان مثال پتانسیلی که ما در حوزه گردشگری و صنعت توریسم داریم بسیار خوب است و قابلیت های زیادی نیز دارد. آیا برنامه ای در این زمینه وجود دارد؟
در این حوزه ظرفیت های زیادی داریم. قبلا فرمانداری که پای کار باشد و به اصطلاح «گیوه خود را ور بکشد» در فیروزکوه داشتیم اما در دماوند خیر. اگر بتوانیم ترکیبی از بخشداران و فرمانداران حساس و دلسوز در این زمینه داشته باشیم کارهای زیربنایی خوبی در خصوص این صنعت انجام خواهد شد در حوزه گردشگری و جذب توریست موفق می‌شویم. در حال حاضر با ارتباط خوبی که با بدنه دولت داریم و برنامه هایی که استارت آنها را زده‌ایم، موفق شدیم در شورای برنامه ریزی استان، تقریبا 40 تا 42 برنامه را برای چهار سال آینده مصوب کنیم و هر کس دیگری هم که بیاید می داند که باید چه کاری را انجام دهد. ببینید برای هر دو شهرستان حدود 30 برنامه گردشگری آماده شده که اگر سه تای آن عملیاتی شود، با قابلیت هایی که در مناطق مختلف شهرستان وجود دارد(پیست آبعلی، کیلان، رودهن و...) ما می‌توانیم یکی از قطب های گردشگری استان باشیم. همه این ها البته مستلزم اینست که کفگیر مالی به ته دیگ نخورد.
شما در بحث سرمازدگی اخیر بسیار خوب و به موقع وارد عمل شدید و اقدام نمودید. نتیجه اقدامات شما چه بود؟
بعد از این اتفاق با مشاوره با دوستان مساله را هم به صورت مکتوب و هم حضوری با وزیر مطرح کردیم و ایشان هم نماینده ویژه خود، نماینده ستاد بحران، نماینده بیمه و ریاست سازمان جهاد کشاورزی استان تهران را به ما معرفی کردند و از صبح از فیروزکوه بازدید را شروع و باغات را به صورت رَندوم سرکشی کرده و برآورد خسارت نمودیم. این بررسی ها را در باغات دماوند هم انجام دادیم. برخی از باغداران گلایه داشتند که چرا از باغ آنها بازدید نشده که خب این بررسی ها به صورت رَندوم بوده است. جالب است یکی از باغداران (آقای شیرخانی) که اصلا اعتقادی به بیمه و اخذ خسارت از دولت نداشت، کار جالبی انجام داده بود. در فاصله اعلام ورود جبهه هوای سرد تا بروز سرمازدگی، با استفاده از روش های علمی، درجه حرارت تنه درختان را بالا برده و توانسته بود تا 50 درصد درختان باغ خود را از سرمازدگی حفظ کند.
به هر حال بالغ بر83 میلیارد خسارت به باغات وارد شده بود و به غیر از ما 17 استان دیگر هم درگیر بودند. مهمترین کاری که انجام دادیم، بالا بردن حساسیت مسئولان و دولت به این مساله بود تا اعتبارات خاص و ویژه ای را به منطقه اختصاص بدهند. همچنین به تعویق انداختن بازپرداخت تسهیلات و نیز پرداخت بیمه کشاورزان و خسارت دیدگان نیز از جمله اقداماتی بود که پیگیری های آن را انجام دادیم. مسئله دیگری که به آن پرداختیم بحث ترویج بود. به عنوان مثال الان یک نمونه از پایه گردو وارد منطقه کردیم که به صورت پایلوت آن را اجرا می کنیم. این نمونه گردو می تواند تا درجه حرارت 17 درجه زیر صفر را تحمل کند و می تواند به درختان گردو پیوند بخورد. همچنین وام های 4 درصدی را برای تجهیز و مدرن کردن روش های باغداری در نظر گرفتیم.
رویکرد شما به وام های اشتغالزایی چیست و چه اقدامات حمایتی در این زمینه دارید؟
در این مبحث سه نوع تسهیلات داریم. یکی وام های خود اشتغالی که تا سقف 50 میلیون تومان است که برای راه اندازی کارگاه های مختلف کوچک در نظر گرفته شده است. وام های توسعه روستایی هم داریم که در این خصوص سه روستای جابان، سربندان و آیینه ورزان به صورت پایلوت انتخاب شده اند و اگر کسی بتواند در این روستاها طرح های توسعه ای خوبی ارائه دهد، از وام های ویژه و اعتبارات استانی برخوردار می شود که بدون بهره هستند. وام دیگر هم باز وام توسعه روستایی با بهره 3 درصد و تا سقف 4 میلیارد است. از طرفی کارگروهی را تعریف کردیم با عنوان کارگروه اشتغال که از طریق آن امور مربوط به اشتغال پیگیری می شود.
یکی از مشکلاتی که منطقه با آن مواجه است، مساله ترافیکی به ویژه در سه راه گیلاوند و نیز مهرآباد است. چه اقداماتی برای رفع آن انجام شده است؟
یکی از اولویت های کاری ما در بدو ورود به مجلس، همین مساله و احداث کمربندی بود که کار آن در زمان دولت اصلاحات شروع شده بود. در زمان دولت آقای احمدی نژاد، تجهیز کارگاه و نیز 300 تا 400 میلیون نیز هزینه شد. خب ایشان یک زمانی آمدند اینجا و پیشنهاد دادند که این قسمت را شبیه پل صدر بسازند که خب شاید این پیشنهاد خوبی بود اما طرح گذاشتن روی این مساله بدین معنی بود که کل اقدامات قبلی پاک می شد؛ و کل مبالغی که هزینه شده بود از بین رفت.
در حال حاضر با کمک شهرداری فرمانداری و نیز استان، طرح کمربندی را دنبال می کنیم و پیگیری های لازم برای تخصیص اعتبار و یا ورود بخش خصوصی را پیگیری می کنیم.
برای سه راه مهرآباد نیز تقاطع غیرهمسطح در نظر گرفته شده و کارهای مطالعاتی آن هم انجام شده است و منتظر تخصیص اعتبار هستیم.
در این قسمت از مصاحبه آقای میرزایی با ارائه نقشه توپوگرافیک منطقه که در آن مسیر مواصلاتی فعلی گیلاوند به فیروزکوه و نیز مسیرهای پیشنهادی برای احداث کمربندی گیلاوند کاملا مشخص شده بود، نمای کلی از این پروژه و هزینه های مربوط، به آن را شرح داد.
جاده صالح آباد هم وضعیت مناسبی ندارد...
در این زمینه هم اقداماتی برای آسفالت این جاده انجام شده که متاسفانه با تغییر مدیریت روبه رو شدیم و امیدوارم به زودی حل شود.
در مورد جاده آبسرد به ایوانکی چطور؟
بودجه این کار جزء بودجه ملی است و جاده از قسمت مربوط به استان سمنان ساخته شده ولی ساخت بخشی که مربوط به استان تهران و منطقه دماوند بود به دلیل عدم پیگیری اعتبار و بودجه آن توسط نماینده اسبق، به تعویق افتاده است. ما امسال پیگیری کردیم و کل بودجه را گرفتیم و فکر می‌کنم تا پنج یا شش ماه آینده بخش عمده ای از کار انجام شود.
حال کیلان خوش نیست. چه باید کرد؟
مدیریت شهری اسبق کیلان مثل قالیباف عمل کرد. البته زحمات زیادی هم کشیدند تا چهره شهر را تغییر دهند، در این بخش موفق بودند مثل خیابان بندی، جدول گذاری، تامین روشنایی و... اما کاش یک کارگاه تولیدی راه می‌انداختند و 100 نفر در آنجا مشغول می شدند و اقتصاد پایدار ایجاد می کردند و پول و ثروت به منطقه تزریق می شد. تا این کارها انجام نشود کسی اینجا نمی ماند. باید تولید ثروت بشود تا افراد در منطقه مستقر شود. یا اینکه حداقل در پروسه واگذاری زمین به کیلانی های مقیم مرکز و یا ساکن منطقه که زمین ندارند بیشتر توجه می شد تا زمینه برگشت و یا ماندن آنها در اینجا فراهم می شد. ببینید ما در بخش کشاورزی حرف خاصی نداریم. بنابراین باید بخش های دیگر را فعال کنیم. مثل صنعت پاک گردشگری و... . ما می توانیم در کیلان یک پایگاه گردشگری یا ورزشی قوی ایجاد کنیم.
زمین های کوی اتحاد که توسط مدیریت پیشین شهری کیلان واگذار شده است، امروز به یکی از معضلات شهر تبدیل شده است. در صورتیکه با یک مدیریت صحیح می تواند محور توسعه و پیشرفت شهر قرار گیرد. نظر شما در این ارتباط چیست؟
ما در آنجا 280 هکتار از اراضی را توانستیم آزاد کنیم اما باید شهرداری داشته باشیم که آنرا حیف و میل نکند. در صورتجلسه ای که تنظیم شده است، شهرداری دستش کاملا باز است که این اراضی را بخرد و در اختیار مردم قرار دهد. اگر قطعات اتحاد تکلیفشان مشخص شود، وضعیت کیلان تغییر می کند منظور من از اتحاد همان زمین هایی است که مردم آن ها را خریده اند.
من فکر می کردم که شورا و شهرداری بتوانند این مسئله را حل و فصل کنند اما ظاهرا از عهده این کار بر نمی آیند. بنابراین در نظر داریم با همراهی فرماندار و چند تن از مسئولان به منطقه بیاییم و افراد موثر از موافق و مخالف را هم دعوت کنیم و راه حلی برای این مشکل پیدا کنیم. درواقع از دل این جلسه کمیته ای تشکیل شود که بخش بیرونی و ملی را ما پیگیری کنیم و بخش داخلی را هم آنها اجرا کنند و ماحصل را نیز به شورا و شهرداری دیکته کنیم تا آنها اجرا کنند.
مشکل درمانگاه کیلان علی رغم اقدامات شما و اخذ مجوز استخدام پزشک و پرستار از وزیر محترم بهداشت مرتفع نشده است
در مورد درمانگاه با آقای آسیایی صحبت کردیم که درمانگاه را راه اندازی کند و ما هم اگر مشکلی بود کمک می کنیم اما ایشان دنبال کار را نگرفتند اما ما هنوز پیگیر این مساله هستیم . این مشکل باید حل شود. به هر صورت از شما و مجموعه تان تشکر می کنم و امیدوارم همه ما با تعامل با همدیگر بتوانیم گام های مثبت و خوبی در جهت توسعه منطقه و ایران عزیز براریم