ماشین امضا نخواهم بود

  این درحالی بود که  سبد معیشتی  برای سال 1402 حدود 13میلیون و 100هزار تومان بود، و فقط 64 درصد آن با دستمزد 1402 پوشش داده می‌شد. به گفته  علیرضا میرغفاری، نماینده کارگران در شورای عالی کار ، قدرت خرید کارگران در مقابل تورم  دو رقمی، روز به روز کمتر شده است. گوشت از سفره کارگران حذف و میوه و لبنیات به سختی پیدا می شود. کارگران مجبورند چند شیفت کار کنند و زمانی برای تفریح ندارند. همین روند باعث شد کارزار " مطالبه حداقل دستمزد ۱۵ میلیون تومانی برای سال ۱۴۰۳" در استانه جلسات شورای عالی کار برای تامین دستمزد سال 1403 ، تشکیل شود.

ماشین امضا نخواهم بود

 این کارزار توسط میرغفاری،  با هدف نشان دادن "اعتراض کارگران به رویه فعلی در تعیین حداقل دستمزد، یعنی نادیده گرفتن «سبد معیشت خانوار » " آغاز شده است. بیش از 80 هزار نفر  تا  ساعت 18 امروز( 27 اسفند 1402 ) این کارزار را امضا کرده اند.  

او در انتهای کارزار نوشته است: "در جایگاه نماینده کارگران متعهد می‌شوم ماشین امضای دولت و کارفرمایان نباشم و در پایان مذاکرات مصوبه‌ای با مبلغ کمتر از ۱۵ میلیون تومان را امضا نکنم." 

میرغفاری، کارگر پالایشگاه دهم مجتمع گاز پارس جنوبی در این گفتگو از شرایط سخت کارگران در سال گذشته و چرایی شکلگیری این کارزار می گوید.

 اگر این مطالبات به شکل مسالمت‌آمیز حل نشود...

میرغفاری:

«هدف من این بود که فشارهای وارده به کارگران را نشان دهم و این حساسیت را ایجاد کنم و  این فضای پنهان را در معرض چشم دولت و مسئولان را قرار دهم. تا خدای نکرده فردا روزی اتفاق تلخی در جامعه نیافتد. اگر این مطالبات به مسالمت‌آمیزترین شکل ممکن بیان و حل نشود باید منتظر بروز بی‌اعتمادی‌ها و نارضایتی‌های پنهانی باشیم که برای جامعه خطرناک است. من به عنوان نماینده کارگران می‌خواستم از بروز این وضعیت خطرناک جلوگیری کنم.»

اختلاف دولت و کارگران در شورای عالی کار بر سر چیست؟ 

میرغفاری:

«برای تعیین سبد معیشت چند مبنا وجود دارد که یکی از آن‌ها تورم اعلامی در مرکز آمار است که این تورم در حال حاضر ۴۲ درصد است. ضریب اهمیت اقلام غذایی نیز در سال های مختلف با نرخ تورم تغییر می‌کند اما مشکل این جاست که با افزایش تورم، سبد معیشت بزرگ‌تر نمی‌شود، بلکه کوچک‌تر می‌شود. در حال حاضر میلغ پیشنهادی دولت برای سبد معیشت کارگر ۱۶ میلیون و ۱۰۰ هزار تومان است، اما مبلغ پیشنهادی ما ۲۱ میلیون و ۶۶۷ هزار تومان بدون احتساب تورم انتظاری سال آینده است.»

 دستمزد کارگران به هزینه‌های پزشکی نمی‌رسد

میرغفاری:

«وقتی قدرت خرید کم می‌شود ضریب اهمیت اقلام غذایی بالا می‌رود. این بدین معناست که کارگر مجبور می‌شود خیلی از هزینه‌ها را حذف کند و آن را صرف خرید مواد غذایی کند. با این دستمزد کارگران نمی‌توانند حتی به پزشک مراجعه کنند و هزینه‌های درمانی از سبد معیشت کارگران حذف شده است. کارگران با این دستمزدی که دولت تعیین کرده است مجبور می‌شوند بروند و در حاشیه شهر با کمترین امکانات زندگی کنند.»

کارگران بی انرژی و بی انگیزه

میرغفاری:

«همین الان هم گوشت از سبد غذایی کارگران حذف شده است و میوه و لبنیات هم به سختی تهیه می‌شود. همین باعث می‌شود کارگر کالری کمتری دریافت کند. وقتی هم که می‌بیند حتی از پس تأمین هزینه‌های زندگی خود هم برنمی‌آید، بی‌انرژی و بدون انگیزه شود.»

بنیان خانواده از هم می‌پاشد

میرغفاری:

« کارگر برای تأمین هزینه‌های زندگی مجبور به داشتن شغل دوم و سوم یا اضافه‌کاری می‌شود که همین باعث از هم پاشیدن بنیان خانواده ها و بروز مشکلات اجتماعی و فرهنگی می‌شود. وقتی کارگر ساعت ۵-۶ صبح از خانه بیرون می‌رود و ۱۱ شب برمی‌گردد، معلوم است افراد خانواده وقتی برای کنار هم بودن، ندارند. از طرفی هم  فرد اصلا وقتی برای ورزش و تفریح هم ندارد.»

قدرت چانه زنی کارگران کم است

میرغفاری:

«از آ‌ن‌جایی که تعداد نمایندگان کارگران در شورای عالی کار به نسبت نمایندگان کارفرماها و دولت کمتر است، و مواضع دولت و کارفرما هم به هم نزدیک است. قاعدتا کارگران  قدرت چانه‌زنی کمتری دارند. من به عنوان نماینده کارگران می‌خواستم با راه‌اندازی این کارزار امیدی در دل جامعه کارگری برای احقاق حقوق کارگران به مسالمت‌آمیزترین شکل ممکن به وجود بیاورم. من نمی‌دانم دولت چه تصمیمی دارد اما امیدوارم این کارزار توسط دولت دیده شود.»