احترام به عباس کيارستمي با عکس

نمايشگاه «شيرين ـ عباس کيارستمي» از اول تا ششم تيرماه در نگارخانه «ثالث» برپا شد. اين نمايشگاه عکس‌هاي صد بازيگر فيلم «شيرين» را دربر مي‌گرفت که توسط «گلاره کیا‌زند» به ثبت رسيدند. هرچند که عکس‌هاي اين نمايشگاه وابسته به فيلم «شيرين» هستند، اما نگاه صرف به خود عکس‌ها فارغ از خود فيلم خالي از لطف نيست. درواقع زند با به‌کارگيري همان «ايده» کيارستمي، ‌تک‌فريمی از واکنش‌هاي زنان بازيگر را بازنشر کرده که البته انتخاب «آن لحظات» واقعا يکي از شاخص‌هاي اين نمايشگاه است؛ تصاوير بازيگران در بهترين پوزيشن و با خلاقانه‌ترين واکنش؛ به‌طورمثال تمرکز بر چهره‌هاي زنده‌ياد نادره خيرآبادي،‌ رويا نونهالي، ‌هديه تهراني، ‌پريوش نظريه، ‌بيتا فرهي، ‌شهلا رياحي و ديگران حس‌هايی متفاوت و مجزا از يکديگر را به نمايش مي‌گذارد و جالب اين است که هيچ‌يک از تصاوير و احساسات آنها شبيه يکديگر نيست. درواقع بسط ايده و گسترش آن در فضاي به‌وجودآمده ميان عکس‌ها روايت خاص و نگاه منحصربه‌فرد گلاره کیا‌زند را به نمایش مي‌گذارد. اگر «ايده مرکزي» را متعلق به عباس کيارستمي بدانيم که البته هست،‌ عکاس در بسط اين «ايده» و بازنمايي آن موفق بوده، کمااينکه کیا‌زند در استيتمنت اين نمايشگاه نوشته بود:«‌در سال 2007 افتخار کارکردن در فيلم شيرين با آقاي کيارستمي را داشتم. اين فيلم بر اساس يک فيلم کوتاه مي‌باشد که براي شصتمين سالگرد جشنواره کن ساخته شده است. ايده اصلي آقاي کيارستمي در اين فيلم مثل هميشه ساده بود، ‌پيدا‌کردن سؤالي که هدف فيلم جواب‌دادن به آن بود.
سينما چيست؟ آيا ادغام واکنش‌ها نيست که توسط آن ما تجربيات شخصيت‌ها را حس مي‌کنيم و عشق‌ها و غم‌هاي خودمان را اين‌گونه به ياد مي‌آوريم. اين فيلم توسط آقاي رحمانيان از مجموعه خسرو و شيرين نظامي‌گنجوي برگرفته شده و همراه با صداگذاري دقيق محمدرضا دلپاک هر واکنش را به طور موشکافانه تحليل مي‌کند. بيننده، داستان خسرو و شيرين را بدون ديدن فيلم توسط واکنش‌هاي بازيگران تجربه مي‌کند. تراژدي نظامي را مي‌توان به‌واسطه سکوت اين بازيگران زن و داستان‌هاي پنهان پشت چشم‌هاي هر يک از آنها درک کرد. شيرين بيان‌کننده قدرت يک واکنش ساده، به‌خصوص از طرف زن است. اميدوارم توانسته باشم با ارائه اين 101 «لحظه» احترام خود را به عباس کيارستمي رسانده باشم» که درنهايت به نظر مي‌رسد عکاس احترام خود را رسانده باشد.

نمايشگاه «شيرين ـ عباس کيارستمي» از اول تا ششم تيرماه در نگارخانه «ثالث» برپا شد. اين نمايشگاه عکس‌هاي صد بازيگر فيلم «شيرين» را دربر مي‌گرفت که توسط «گلاره کیا‌زند» به ثبت رسيدند. هرچند که عکس‌هاي اين نمايشگاه وابسته به فيلم «شيرين» هستند، اما نگاه صرف به خود عکس‌ها فارغ از خود فيلم خالي از لطف نيست. درواقع زند با به‌کارگيري همان «ايده» کيارستمي، ‌تک‌فريمی از واکنش‌هاي زنان بازيگر را بازنشر کرده که البته انتخاب «آن لحظات» واقعا يکي از شاخص‌هاي اين نمايشگاه است؛ تصاوير بازيگران در بهترين پوزيشن و با خلاقانه‌ترين واکنش؛ به‌طورمثال تمرکز بر چهره‌هاي زنده‌ياد نادره خيرآبادي،‌ رويا نونهالي، ‌هديه تهراني، ‌پريوش نظريه، ‌بيتا فرهي، ‌شهلا رياحي و ديگران حس‌هايی متفاوت و مجزا از يکديگر را به نمايش مي‌گذارد و جالب اين است که هيچ‌يک از تصاوير و احساسات آنها شبيه يکديگر نيست. درواقع بسط ايده و گسترش آن در فضاي به‌وجودآمده ميان عکس‌ها روايت خاص و نگاه منحصربه‌فرد گلاره کیا‌زند را به نمایش مي‌گذارد. اگر «ايده مرکزي» را متعلق به عباس کيارستمي بدانيم که البته هست،‌ عکاس در بسط اين «ايده» و بازنمايي آن موفق بوده، کمااينکه کیا‌زند در استيتمنت اين نمايشگاه نوشته بود:«‌در سال 2007 افتخار کارکردن در فيلم شيرين با آقاي کيارستمي را داشتم. اين فيلم بر اساس يک فيلم کوتاه مي‌باشد که براي شصتمين سالگرد جشنواره کن ساخته شده است. ايده اصلي آقاي کيارستمي در اين فيلم مثل هميشه ساده بود، ‌پيدا‌کردن سؤالي که هدف فيلم جواب‌دادن به آن بود.
سينما چيست؟ آيا ادغام واکنش‌ها نيست که توسط آن ما تجربيات شخصيت‌ها را حس مي‌کنيم و عشق‌ها و غم‌هاي خودمان را اين‌گونه به ياد مي‌آوريم. اين فيلم توسط آقاي رحمانيان از مجموعه خسرو و شيرين نظامي‌گنجوي برگرفته شده و همراه با صداگذاري دقيق محمدرضا دلپاک هر واکنش را به طور موشکافانه تحليل مي‌کند. بيننده، داستان خسرو و شيرين را بدون ديدن فيلم توسط واکنش‌هاي بازيگران تجربه مي‌کند. تراژدي نظامي را مي‌توان به‌واسطه سکوت اين بازيگران زن و داستان‌هاي پنهان پشت چشم‌هاي هر يک از آنها درک کرد. شيرين بيان‌کننده قدرت يک واکنش ساده، به‌خصوص از طرف زن است. اميدوارم توانسته باشم با ارائه اين 101 «لحظه» احترام خود را به عباس کيارستمي رسانده باشم» که درنهايت به نظر مي‌رسد عکاس احترام خود را رسانده باشد.