تجلیل از 4 سینماگر در جشن خانه سینما

گروه هنر: مراسم بزرگداشت‌ بیست‌ویکمین جشن سینمای ایران شامگاه سه‌شنبه 29 مرداد هم‌زمان با عید سعید غدیر خم در ایوان شمس برگزار شد. در این مراسم از اکبر زنجانپور، بیژن محتشم، حسن زاهدی و سیروس الوند تجلیل شد.منوچهر شاهسواری مدیرعامل خانه سینما در ابتدای مراسم گفت: «امشب از بیژن محتشم، اکبر زنجانپور، حسن زاهدی و سیروس الوند می‌گوییم. آنچه به ما قوت می‌دهد تا همه سختی‌ها را تحمل کنیم، هیچ چیزی نیست جز به‌هم‌پیوستگی. افق سینمای ایران بسیار به‌هم‌پیوسته است. همه آنچه از ذوق و سلیقه نشئت می‌گیرد به ما می‌گوید که افق وسیعی داریم مگر اینکه صبوری نکنیم و راستگو نباشیم. تعداد زیادی از همکاران در شرایط سختی فعالیت می‌کنند و فاصله دارا و ندار زیاد شده است. اگر حواسمان به آنها نباشد برکت از سفره ما می‌رود».در اولین بخش از تقدیرهای جشن خانه سینما فاطمه معتمدآریا، رئیس انجمن بازیگران، درباره اکبر زنجانپور گفت: «یک ستاره درخشان در سینما و تئاتر و جهان بازیگری وجود دارد که چشم هر کسی را به خود جلب می‌کند. دیدن او در واقع دیدن یک اوج و تجلی و مقام است. آقای زنجانپور محک و مقام ما در بازیگری هستند».امین تارخ نیز عنوان کرد: «عشق و علاقه‌ای که اکبر زنجانپور به بازیگری دارد معمولی نیست و اصلا اسمش عشق و علاقه نیست بلکه دل‌سپردگی است. این دل‌سپردگی باعث می‌شود شرافت هنری و اخلاقی و حرفه‌ای را حفظ کند. او در زمینه اخلاق برخلاف ظاهر خشنش قلبی مهربان دارد. نجابتش هرگز حاشیه‌ای نداشته است. ما هرگز ندیديم او انتقاد و گلایه‌ای داشته باشد و همیشه با زندگی و دوستانش سازش داشته است». علی دهکردی هم از زنجانپور به عنوان معلم خود یاد و نوید محمدزاده نیز در پیامی ویدئویی از این بازیگر سینما تجلیل کرد.سپس اکبر زنجانپور پس از دریافت لوح و تندیس افتخار خانه سینما، با بیان اینکه «امشب برای من شب خستگی‌در‌کردن است»، گفت: «من ۵۳ سال است که مداوم کار کرده‌ام و ذره‌ای از علاقه‌ام کم نشده و علاقه‌ام آماده و صیقل‌خورده است که خودش را نشان دهد. خوشحالم که این تشویق از طرف خانه سینما و کسانی که خودشان هنرمند هستند و درد و تنهایی هنرمند را می‌فهمند، برگزار شد. با وجود آنکه فکر می‌کنند هنرمندان تنها نیستند، اما همین تنهایی است که آنها را زیبا می‌کند و من خودم از همان تنهاهای‌ روزگار هستم».سپس سیروس ابراهیم‌زاده درباره بیژن محتشم گفت: «من و بیژن کار در تئاتر آناهیتا را با هم آغاز کردیم. او در کار بی‌نظیر است و هیچ وقت استاد نداشته بلکه کسی بوده که اهل جست‌وجو بوده و خلاقیت داشته است. او شاگردانی پرورش داد که آنها هر کدام به افراد شناخته‌شده و استاد تبدیل شدند».مهری شیرازی نیز بیان کرد: «آقای محتشم را مثل پدرم در کنار خودم می‌دیدم. ما هر زمان موفق به دریافت جایزه می‌شدیم او همیشه مرا تشویق می‌کرد و می‌دانم که او استاد بزرگی برای من و جامعه چهره‌پردازان است.محمد متوسلانی عنوان کرد: «او از جمله پیشگامان‌ این حوزه است که نوآوری در آن داشت. او کسی بود که فقط انجام وظیفه نمی‌کرد و برایش این کار تنها شغل نبود بلکه عشقش را داشت؛ برای همین جست‌وجوگر بود».عبدالله اسکندری افزود: «آقای محتشم استاد من بوده‌اند و تاریخ گریم سینمای ایران با اسم محتشم عجین‌ است. او در آمریکا دوره دید، سپس وارد تلویزیون شد و ۱۳ شاگرد استخدام کرد و شش ماه به ما آموزش داد؛ علاوه بر آن وسایل گریم را به ما معرفی کرد و ساخت برخی وسایل را به ما یاد داد. من عشق به کار را از او آموختم و فهمیدم نباید تنها درآمد و شهرت مهم باشد. او مرا وارد گریم کرد و سپس اولین فیلمم را در خدمت استاد کیمیایی بودم و به این افتخار می‌کنم اما اسمم در فیلم جا افتاد و در تیتراژ نیامد اما این اصلا مهم نبود چون من عاشق کارم‌ بودم. او کاری کرد که امروز ۵۰ گریمور ایرانی در خاورمیانه و منطقه مشغول به کار هستند».سپس نوبت به حسن زاهدی رسید. علیرضا زرین‌دست گفت: «حسن زاهدی در حرفه خودش عمر و جوانی‌اش را گذاشته است. باید به او افتخار کنیم و امیدوارم همیشه سلامت باشند».جهانگیر میرشکاری‌ نیز گفت: «من ۴۰ سال است که با حسن زاهدی کار می‌کنم. او جزء دلسوزان سینما است و کمتر کسی مانند او دیده‌ام».همایون اسعدیان هم عنوان کرد: «آرزویم این بود که جهانگیر میرشکاری بوم‌صدا را به من بدهند و مثل آقای زاهدی بایستم. باید بگویم او خوش‌اخلاق نیست، نق می‌زند اما کاش همه امروزی‌ها همین‌گونه بودند زیرا حرمت زیادی برای هنرشان می‌گذارند. من بابت این بداخلاقی شیرین از آنها تشکر می‌کنم».اصغر فرهادی هم در پیامی تصویری گفت: «حسن زاهدی در چهار فیلم اول من به‌عنوان صدابردار حضور داشت. باید بگویم حضورش در گروه بیش‌ از یک صدابردار بود و اگر جایی مشکلاتی وجود داشت آن را حل می‌کرد، مانند فیلم‌های «شهر زیبا» و «درباره الی» بسیاری از مشکلات ما را حل کرد و با همه سختی‌ها فیلم را به سرانجام می‌رساند. او روحیه کودکی معصومانه‌ای در خود دارد که امروزه بسیار کمیاب است، زیرا آدم‌ها دیگر دل‌های عاری از کینه کمتری دارند. زاهدی از جمله کسانی است که صدابرداری سر صحنه را در ایران مرسوم کردند و همه سینمای ایران مدیون زحمات و تجربیات این افراد است». حسن زاهدی پس از دریافت لوح و نشان افتخار خانه سینما، با بغضی بیان کرد: «افتخار بزرگی است که در خدمت استادان سینمایی هستم. برایم بسیار ارزشمند است که امشب در کنار سه ارتشبد به یک کهنه‌سرباز سینما اهمیت دادند». در چهارمین بخش از مراسم جشن خانه سینما با حضور مسعود کیمیایی، فرشته طائرپور، هوشنگ گلمکانی، فریدون جیرانی و محسن امیریوسفی، از سیروس الوند تقدیر شد.
مسعود کیمیایی با حضور روی سن بیان کرد: «از من خواستند امشب بیایم که جایزه سیروس الوند را بدهم. او از دوره «داش‌آکل» و «قیصر» و فیلم‌های سیاه‌وسفید همراه من بود. دوست خوب من است و به او بی‌لطفی زیادی شده. او باید خیلی بیشتر از اینها جایزه می‌گرفت».
هوشنگ گلمکانی نیز اظهار کرد: «یک مبدأ تقویمی برای سینمای ایران داریم که ۱۱۵ سال پیش بوده و ۸۹ سال پیش اولین فیلم ساخته شده و حالا این هنرمندان تاریخ پیوسته سینمای ایران هستند. سیروس الوند نوشتن در مطبوعات را زودتر از من آغاز کرده بود و سردبیر فردوسی دایی‌اش بود فعالیت خودش را ادامه داد و بسیار خوش‌قلم بود و از بهترین نقدهای «قیصر» را سیروس الوند نوشت. طنزپرداز خوبی بود و با وجود نقص مادرزادی در گوشش خوش‌سخن است، اما وقتی صحبت می‌کند آدم آن نقص را فراموش می‌کند. او جزء کسانی است که سینمای راکد بعد از انقلاب را رونق دادند و فعالیت صنفی کردند».فرشته طائرپور نیز گفت: «الوند مرد ادب و آداب سینمای ایران است؛ چیزی که امروزه کم پیدا می‌شود. امیدوارم او آموزش‌دهنده نسل جدید باشد و روزی نیاید که بخواهیم راجع به فقدان ادب و آداب گله کنیم. سیروس الوند چهره تأثیرگذاری هستند و امیدوارم الگوی خیلی‌ها شوند».‌فریدون جیرانی هم بیان کرد: «من اولین‌بار نام الوند را در نقد فیلم قیصر و رضا موتوری خواندم. پس الوند را از طریق مسعود کیمیایی شناختیم. آقای الوند بعد از انقلاب پایه یک سینمای دیگر را ریختند و مورد مشورت مدیران سینمایی قرار گرفتند و در نهایت، از اینکه می‌بینم الوند همچنان فیلم‌های خوب و دیدنی و با اعتمادبه‌نفس ‌می‌سازد، تبریک می‌گویم».
محسن امیریوسفی نیز به‌عنوان آخرین سخنران این بخش درباره سیروس الوند گفت: «من اولین فیلم ایرانی که در سینما دیدم «فریاد زیر آب» بود و سال‌ها گذشت تا مفهوم آن را درک کردم و بعد هم خودم فریاد زیر آب را یاد گرفتم. امیدوارم همچنان جوان سپیدموی ایران فعالیت خود را ادامه دهد».
سیروس الوند هم عنوان کرد: «در زندگی من چهار شب بسیار مهم است؛ شب اول، ۱۱ بهمن سال ۲۲ است که در آن به دنیا آمدم. شب دوم شبی است که با عشق همیشه زندگی‌ام، ناهید عباسی، ازدواج کردم و سومین شب وقتی بود که جایزه کارگردانی را در کنار کیمیایی و مهرجویی دریافت کردم، در جشنواره‌ای که دبیری آن را مرتضی آوینی برعهده داشت. شب چهارم قطعا امشب است. هرکدام از کسانی که امشب تقدیر شدند بسیار بزرگ هستند. کسانی که الان روی صحنه هستند از سر من زیاد هستند و هرکدام در سینما بسیار تأثیرگذار هستند. من فعالیت صنفی را از فرشته طائرپور آموختم. فیلم‌نامه‌نویسی بعد از انقلاب هم مدیون فریدون جیرانی است و فقط کافی است که فیلم «آشغال‌های دوست‌داشتنی» را ببینید تا بدانید چقدر محسن امیریوسفی دوست‌داشتنی است. مسعود کیمیایی شاگرد پدرم بود و بعدها جزء افتخاراتش شد. کیمیایی مانند برادر من است و در سالن سینما شاگردش بودم. قیصر و گوزن‌ها باعث می‌شود همیشه قدر او را بدانیم».

گروه هنر: مراسم بزرگداشت‌ بیست‌ویکمین جشن سینمای ایران شامگاه سه‌شنبه 29 مرداد هم‌زمان با عید سعید غدیر خم در ایوان شمس برگزار شد. در این مراسم از اکبر زنجانپور، بیژن محتشم، حسن زاهدی و سیروس الوند تجلیل شد.منوچهر شاهسواری مدیرعامل خانه سینما در ابتدای مراسم گفت: «امشب از بیژن محتشم، اکبر زنجانپور، حسن زاهدی و سیروس الوند می‌گوییم. آنچه به ما قوت می‌دهد تا همه سختی‌ها را تحمل کنیم، هیچ چیزی نیست جز به‌هم‌پیوستگی. افق سینمای ایران بسیار به‌هم‌پیوسته است. همه آنچه از ذوق و سلیقه نشئت می‌گیرد به ما می‌گوید که افق وسیعی داریم مگر اینکه صبوری نکنیم و راستگو نباشیم. تعداد زیادی از همکاران در شرایط سختی فعالیت می‌کنند و فاصله دارا و ندار زیاد شده است. اگر حواسمان به آنها نباشد برکت از سفره ما می‌رود».در اولین بخش از تقدیرهای جشن خانه سینما فاطمه معتمدآریا، رئیس انجمن بازیگران، درباره اکبر زنجانپور گفت: «یک ستاره درخشان در سینما و تئاتر و جهان بازیگری وجود دارد که چشم هر کسی را به خود جلب می‌کند. دیدن او در واقع دیدن یک اوج و تجلی و مقام است. آقای زنجانپور محک و مقام ما در بازیگری هستند».امین تارخ نیز عنوان کرد: «عشق و علاقه‌ای که اکبر زنجانپور به بازیگری دارد معمولی نیست و اصلا اسمش عشق و علاقه نیست بلکه دل‌سپردگی است. این دل‌سپردگی باعث می‌شود شرافت هنری و اخلاقی و حرفه‌ای را حفظ کند. او در زمینه اخلاق برخلاف ظاهر خشنش قلبی مهربان دارد. نجابتش هرگز حاشیه‌ای نداشته است. ما هرگز ندیديم او انتقاد و گلایه‌ای داشته باشد و همیشه با زندگی و دوستانش سازش داشته است». علی دهکردی هم از زنجانپور به عنوان معلم خود یاد و نوید محمدزاده نیز در پیامی ویدئویی از این بازیگر سینما تجلیل کرد.سپس اکبر زنجانپور پس از دریافت لوح و تندیس افتخار خانه سینما، با بیان اینکه «امشب برای من شب خستگی‌در‌کردن است»، گفت: «من ۵۳ سال است که مداوم کار کرده‌ام و ذره‌ای از علاقه‌ام کم نشده و علاقه‌ام آماده و صیقل‌خورده است که خودش را نشان دهد. خوشحالم که این تشویق از طرف خانه سینما و کسانی که خودشان هنرمند هستند و درد و تنهایی هنرمند را می‌فهمند، برگزار شد. با وجود آنکه فکر می‌کنند هنرمندان تنها نیستند، اما همین تنهایی است که آنها را زیبا می‌کند و من خودم از همان تنهاهای‌ روزگار هستم».سپس سیروس ابراهیم‌زاده درباره بیژن محتشم گفت: «من و بیژن کار در تئاتر آناهیتا را با هم آغاز کردیم. او در کار بی‌نظیر است و هیچ وقت استاد نداشته بلکه کسی بوده که اهل جست‌وجو بوده و خلاقیت داشته است. او شاگردانی پرورش داد که آنها هر کدام به افراد شناخته‌شده و استاد تبدیل شدند».مهری شیرازی نیز بیان کرد: «آقای محتشم را مثل پدرم در کنار خودم می‌دیدم. ما هر زمان موفق به دریافت جایزه می‌شدیم او همیشه مرا تشویق می‌کرد و می‌دانم که او استاد بزرگی برای من و جامعه چهره‌پردازان است.محمد متوسلانی عنوان کرد: «او از جمله پیشگامان‌ این حوزه است که نوآوری در آن داشت. او کسی بود که فقط انجام وظیفه نمی‌کرد و برایش این کار تنها شغل نبود بلکه عشقش را داشت؛ برای همین جست‌وجوگر بود».عبدالله اسکندری افزود: «آقای محتشم استاد من بوده‌اند و تاریخ گریم سینمای ایران با اسم محتشم عجین‌ است. او در آمریکا دوره دید، سپس وارد تلویزیون شد و ۱۳ شاگرد استخدام کرد و شش ماه به ما آموزش داد؛ علاوه بر آن وسایل گریم را به ما معرفی کرد و ساخت برخی وسایل را به ما یاد داد. من عشق به کار را از او آموختم و فهمیدم نباید تنها درآمد و شهرت مهم باشد. او مرا وارد گریم کرد و سپس اولین فیلمم را در خدمت استاد کیمیایی بودم و به این افتخار می‌کنم اما اسمم در فیلم جا افتاد و در تیتراژ نیامد اما این اصلا مهم نبود چون من عاشق کارم‌ بودم. او کاری کرد که امروز ۵۰ گریمور ایرانی در خاورمیانه و منطقه مشغول به کار هستند».سپس نوبت به حسن زاهدی رسید. علیرضا زرین‌دست گفت: «حسن زاهدی در حرفه خودش عمر و جوانی‌اش را گذاشته است. باید به او افتخار کنیم و امیدوارم همیشه سلامت باشند».جهانگیر میرشکاری‌ نیز گفت: «من ۴۰ سال است که با حسن زاهدی کار می‌کنم. او جزء دلسوزان سینما است و کمتر کسی مانند او دیده‌ام».همایون اسعدیان هم عنوان کرد: «آرزویم این بود که جهانگیر میرشکاری بوم‌صدا را به من بدهند و مثل آقای زاهدی بایستم. باید بگویم او خوش‌اخلاق نیست، نق می‌زند اما کاش همه امروزی‌ها همین‌گونه بودند زیرا حرمت زیادی برای هنرشان می‌گذارند. من بابت این بداخلاقی شیرین از آنها تشکر می‌کنم».اصغر فرهادی هم در پیامی تصویری گفت: «حسن زاهدی در چهار فیلم اول من به‌عنوان صدابردار حضور داشت. باید بگویم حضورش در گروه بیش‌ از یک صدابردار بود و اگر جایی مشکلاتی وجود داشت آن را حل می‌کرد، مانند فیلم‌های «شهر زیبا» و «درباره الی» بسیاری از مشکلات ما را حل کرد و با همه سختی‌ها فیلم را به سرانجام می‌رساند. او روحیه کودکی معصومانه‌ای در خود دارد که امروزه بسیار کمیاب است، زیرا آدم‌ها دیگر دل‌های عاری از کینه کمتری دارند. زاهدی از جمله کسانی است که صدابرداری سر صحنه را در ایران مرسوم کردند و همه سینمای ایران مدیون زحمات و تجربیات این افراد است». حسن زاهدی پس از دریافت لوح و نشان افتخار خانه سینما، با بغضی بیان کرد: «افتخار بزرگی است که در خدمت استادان سینمایی هستم. برایم بسیار ارزشمند است که امشب در کنار سه ارتشبد به یک کهنه‌سرباز سینما اهمیت دادند». در چهارمین بخش از مراسم جشن خانه سینما با حضور مسعود کیمیایی، فرشته طائرپور، هوشنگ گلمکانی، فریدون جیرانی و محسن امیریوسفی، از سیروس الوند تقدیر شد.
مسعود کیمیایی با حضور روی سن بیان کرد: «از من خواستند امشب بیایم که جایزه سیروس الوند را بدهم. او از دوره «داش‌آکل» و «قیصر» و فیلم‌های سیاه‌وسفید همراه من بود. دوست خوب من است و به او بی‌لطفی زیادی شده. او باید خیلی بیشتر از اینها جایزه می‌گرفت».
هوشنگ گلمکانی نیز اظهار کرد: «یک مبدأ تقویمی برای سینمای ایران داریم که ۱۱۵ سال پیش بوده و ۸۹ سال پیش اولین فیلم ساخته شده و حالا این هنرمندان تاریخ پیوسته سینمای ایران هستند. سیروس الوند نوشتن در مطبوعات را زودتر از من آغاز کرده بود و سردبیر فردوسی دایی‌اش بود فعالیت خودش را ادامه داد و بسیار خوش‌قلم بود و از بهترین نقدهای «قیصر» را سیروس الوند نوشت. طنزپرداز خوبی بود و با وجود نقص مادرزادی در گوشش خوش‌سخن است، اما وقتی صحبت می‌کند آدم آن نقص را فراموش می‌کند. او جزء کسانی است که سینمای راکد بعد از انقلاب را رونق دادند و فعالیت صنفی کردند».فرشته طائرپور نیز گفت: «الوند مرد ادب و آداب سینمای ایران است؛ چیزی که امروزه کم پیدا می‌شود. امیدوارم او آموزش‌دهنده نسل جدید باشد و روزی نیاید که بخواهیم راجع به فقدان ادب و آداب گله کنیم. سیروس الوند چهره تأثیرگذاری هستند و امیدوارم الگوی خیلی‌ها شوند».‌فریدون جیرانی هم بیان کرد: «من اولین‌بار نام الوند را در نقد فیلم قیصر و رضا موتوری خواندم. پس الوند را از طریق مسعود کیمیایی شناختیم. آقای الوند بعد از انقلاب پایه یک سینمای دیگر را ریختند و مورد مشورت مدیران سینمایی قرار گرفتند و در نهایت، از اینکه می‌بینم الوند همچنان فیلم‌های خوب و دیدنی و با اعتمادبه‌نفس ‌می‌سازد، تبریک می‌گویم».
محسن امیریوسفی نیز به‌عنوان آخرین سخنران این بخش درباره سیروس الوند گفت: «من اولین فیلم ایرانی که در سینما دیدم «فریاد زیر آب» بود و سال‌ها گذشت تا مفهوم آن را درک کردم و بعد هم خودم فریاد زیر آب را یاد گرفتم. امیدوارم همچنان جوان سپیدموی ایران فعالیت خود را ادامه دهد».
سیروس الوند هم عنوان کرد: «در زندگی من چهار شب بسیار مهم است؛ شب اول، ۱۱ بهمن سال ۲۲ است که در آن به دنیا آمدم. شب دوم شبی است که با عشق همیشه زندگی‌ام، ناهید عباسی، ازدواج کردم و سومین شب وقتی بود که جایزه کارگردانی را در کنار کیمیایی و مهرجویی دریافت کردم، در جشنواره‌ای که دبیری آن را مرتضی آوینی برعهده داشت. شب چهارم قطعا امشب است. هرکدام از کسانی که امشب تقدیر شدند بسیار بزرگ هستند. کسانی که الان روی صحنه هستند از سر من زیاد هستند و هرکدام در سینما بسیار تأثیرگذار هستند. من فعالیت صنفی را از فرشته طائرپور آموختم. فیلم‌نامه‌نویسی بعد از انقلاب هم مدیون فریدون جیرانی است و فقط کافی است که فیلم «آشغال‌های دوست‌داشتنی» را ببینید تا بدانید چقدر محسن امیریوسفی دوست‌داشتنی است. مسعود کیمیایی شاگرد پدرم بود و بعدها جزء افتخاراتش شد. کیمیایی مانند برادر من است و در سالن سینما شاگردش بودم. قیصر و گوزن‌ها باعث می‌شود همیشه قدر او را بدانیم».