کودک بیمار و اخلاق پزشکی
دکتر عظیم مهرور.رئیس بیمارستان فوقتخصصی کودکان مبتلا به سرطان محک
بارها درباره اخلاق پزشکی شنیده و خواندهایم و درباره تعهدهای پزشکی گفتوگو کردهایم؛ آنچه در نخستین روز از فعالیت خود به آن متعهد میشویم و سوگند یاد میکنیم تا بر آن پایبند بمانیم. دراینمیان، آنگاه که صحبت از کودک بیمار میشود، این موضوع حساسیت بیشتر مییابد؛ چراکه کودک، فردی است که آینده را میسازد و پزشک در آینده کودک بیمار، نقش دارد. کودک بیمار یک فرد نیست؛ بلکه خانوادهای است که مفهوم آینده را همراه خود دارد. به دیگر سخن بالندگی اخلاق پزشکی در حوزه کار با کودک بیمار بسیار اهمیت دارد و حال اگر درمان، فرایندی سخت و طولانی باشد، هر روزِ آن، برای پزشک معالج تجربهای فراتر از تخصص را رقم میزند؛ تجربهای که اولین قدم و سادهترین آن تلاش برای همدردی و عضو خانواده شدن است. بهعنوان عضوی از جامعه درمان کودکان مبتلا به سرطان، گاهی با اعتراضهایی از سوی خانواده بیماران روبهرو میشویم که بیشک با توجه به شرایط سخت روحی ایشان کاملا میتوان آن را درک کرد؛ اعتراضی که در بیشتر مواقع به دلیل تفاوت در ارائه درمان به بیماران است؛ اما با اطمینان میگویم که برای پزشک تفاوتها معنایی ندارد. او تخصص خود را به
عادلانهترین روش ممکن به کودکان مبتلا به سرطان ارائه میدهد و در تلاش است تا روزهای سخت درمان برای قهرمان کوچک مبارزه با بیماری و خانوادههای ایشان، به سلامتی برسد. پزشک باید در مواقعی دست به تصمیمگیریها و اولویتبندیهایی با توجه به شرایط بالینی بیمار بزند که ممکن است در آن لحظه برای خانواده بیماران پذیرش آن سخت باشد؛ اما اخلاق پزشکی در تخصصمداری آن را ایجاب میکند. در بیمارستان فوقتخصصی سرطان کودکان محک، برای ارائه شایستهترین خدمات، در مسیر درمان با دیگر تخصصها نظیر روانشناسی و مددکاری اجتماعی همراه و همقدم شدیم تا کودک و خانوادهاش با دریافت خدمات چندتخصصی از بالاترین استانداردهای درمانی برخوردار و به تمام نیازهای روحی و روانیاش پاسخ داده شود. رفتار، اخلاق، مهربانی و نگاه فارغ از تفاوتها به بیمار میتواند مانند دانش و تخصص برای بهبود بیمار و امیدبخشیدن به خانواده او مؤثر باشد. روز پزشک بهانهای میشود برای مرور دوباره ویژگیهای خاص این حرفه و نگاهی مجدد به تعابیری که در دنیای متفاوت آن وجود دارد؛ مانند کودک بیمار. این ظرافتها را نسل من از پزشکانی مانند دکتر پروانه وثوق، بنیانگذار خون و
آنکولوژی کودکان در ایران و رئیس فقید هیئت امنای محک فراگرفتهایم و وظیفه خود میدانیم که آنها را به پزشکان جوان منتقل کنیم.
بارها درباره اخلاق پزشکی شنیده و خواندهایم و درباره تعهدهای پزشکی گفتوگو کردهایم؛ آنچه در نخستین روز از فعالیت خود به آن متعهد میشویم و سوگند یاد میکنیم تا بر آن پایبند بمانیم. دراینمیان، آنگاه که صحبت از کودک بیمار میشود، این موضوع حساسیت بیشتر مییابد؛ چراکه کودک، فردی است که آینده را میسازد و پزشک در آینده کودک بیمار، نقش دارد. کودک بیمار یک فرد نیست؛ بلکه خانوادهای است که مفهوم آینده را همراه خود دارد. به دیگر سخن بالندگی اخلاق پزشکی در حوزه کار با کودک بیمار بسیار اهمیت دارد و حال اگر درمان، فرایندی سخت و طولانی باشد، هر روزِ آن، برای پزشک معالج تجربهای فراتر از تخصص را رقم میزند؛ تجربهای که اولین قدم و سادهترین آن تلاش برای همدردی و عضو خانواده شدن است. بهعنوان عضوی از جامعه درمان کودکان مبتلا به سرطان، گاهی با اعتراضهایی از سوی خانواده بیماران روبهرو میشویم که بیشک با توجه به شرایط سخت روحی ایشان کاملا میتوان آن را درک کرد؛ اعتراضی که در بیشتر مواقع به دلیل تفاوت در ارائه درمان به بیماران است؛ اما با اطمینان میگویم که برای پزشک تفاوتها معنایی ندارد. او تخصص خود را به
عادلانهترین روش ممکن به کودکان مبتلا به سرطان ارائه میدهد و در تلاش است تا روزهای سخت درمان برای قهرمان کوچک مبارزه با بیماری و خانوادههای ایشان، به سلامتی برسد. پزشک باید در مواقعی دست به تصمیمگیریها و اولویتبندیهایی با توجه به شرایط بالینی بیمار بزند که ممکن است در آن لحظه برای خانواده بیماران پذیرش آن سخت باشد؛ اما اخلاق پزشکی در تخصصمداری آن را ایجاب میکند. در بیمارستان فوقتخصصی سرطان کودکان محک، برای ارائه شایستهترین خدمات، در مسیر درمان با دیگر تخصصها نظیر روانشناسی و مددکاری اجتماعی همراه و همقدم شدیم تا کودک و خانوادهاش با دریافت خدمات چندتخصصی از بالاترین استانداردهای درمانی برخوردار و به تمام نیازهای روحی و روانیاش پاسخ داده شود. رفتار، اخلاق، مهربانی و نگاه فارغ از تفاوتها به بیمار میتواند مانند دانش و تخصص برای بهبود بیمار و امیدبخشیدن به خانواده او مؤثر باشد. روز پزشک بهانهای میشود برای مرور دوباره ویژگیهای خاص این حرفه و نگاهی مجدد به تعابیری که در دنیای متفاوت آن وجود دارد؛ مانند کودک بیمار. این ظرافتها را نسل من از پزشکانی مانند دکتر پروانه وثوق، بنیانگذار خون و
آنکولوژی کودکان در ایران و رئیس فقید هیئت امنای محک فراگرفتهایم و وظیفه خود میدانیم که آنها را به پزشکان جوان منتقل کنیم.