دردسر جذب‌های اتوبوسی در متروی تهران ادامه دارد
جنجال جابه‌جایی چند نیروی رسمی
شرق: یک تصمیم شخصی یا مصلحتی از سوی اصولگرایان در دوره‌ای طولانی و به‌خصوص در سال‌های منتهی به انتخابات در زیرمجموعه‌های شهرداری تهران، از‌جمله شرکت راه‌آهن شهری تهران و حومه و شرکت بهره‌برداری متروی تهران، چند سال است از یک‌سو گریبان شهرداری تهران را گرفته و در سوی دیگر کارگران را گرفتار تعدیل و جابه‌جایی کرده است. در دومین اعتراض در سال جاری، جمعی از کارکنان شرکت مترو و رئیس هیئت‌مدیره به‌جای حرف‌زدن درباره شرایط و تصمیمات، کارشان به درگیری فیزیکی کشید و طبق معمول خوراک خبری و حاشیه‌هایی برای جمعی دیگر که بیرون گود نشسته‌اند، فراهم شد.
فیلم منتشرشده از محوطه شرکت مترو که در آن تعدادی از کارگران با رئیس هیئت‌مدیره گلاویز شده‌اند، روز شنبه در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد. از آنجایی که اعتراض‌های کارگری این روزها بازار داغی دارد، برخی بدون توجه به دلایل و شیوه اجرای این تصمیم شرکت مترو، شروع به دادن شعار حق‌طلبی کارگران کردند. برخی احزاب، در این میان دنبال ماهی خودشان از این آب گل‌آلود بودند؛ اما آن‌قدر این وجه از هجمه سیاسی علیه این عضو هیئت‌مدیره مترو در جریان این دعوا زیاد بود که سؤال نشد چرا این کارگران معترض اصلا سراغ او رفته‌اند و این اعتراض یا صحبت آرام را با مدیرعامل متروی تهران نداشتند؟
نعیمی‌پور که به مدیری آرام معروف است، در اتفاق روز شنبه چهره‌ای دیگر از خود نشان داد که خیلی‌ها از او توقع نداشتند. او روز گذشته در گفت‌وگو با جماران، توضیحاتی درباره این اتفاق و تصمیم شرکت مترو داد. او گفته است: از حدود هفت ماه قبل درباره این تغییرات با تعدادی از پرسنل انتظامات مترو که در کارگاه‌های پیمانکاران کار می‌کردند، صحبت شده بود و از آنجا که این موضوع با اصول کار کارفرمایی مغایرت داشت، قرار شد آنها با توجه به کمبودهایی که در بخش انتظامات شهرداری وجود دارد، به‌جای خدمت در کارگاه‌های پیمانکاران به نام کارفرما، در قسمت‌های دیگر شهرداری خدمت کنند.
او گفته است: برای این تغییرات، هماهنگی انجام شده و در چندین جلسه موضوع برای پرسنل مربوطه توضیح داده شد و به آنها گفته شد کارمند و مستخدم مترو خواهند ماند و تنها مأموریت پیدا می‌کنند که به‌جای خطوط مترو، در یکی از مناطق شهرداری کار کنند؛ اما همچنان حقوق و مزایای خود را مانند آنچه از مترو دریافت می‌کردند، می‌گیرند. بااین‌حال، متأسفانه این افراد تصور کردند چون سال‌ها در حراست و انتظامات مترو کار کرده‌اند، مدیریت باید تابع آنها باشد و هرچه می‌خواهند فراهم شود. در واقع این افراد در موقعیت سازمانی خود قرار نمی‌گرفتند و ادعاهای بیشتری داشتند.
او ادامه داد: در چنین حالتی، مدیریت می‌توانست دو کار کند؛ یا بگوید سری که درد نمی‌کند دستمال نمی‌بندند یا اینکه بگوید در قبال مسئول بالاتر و شرکت مسئولیت دارم و باید تصمیم‌گیری کنم. متأسفانه افرادی که به‌نوعی خود را مالک مترو می‌دانند، سعی کردند کارها را دچار مشکل کرده و مدیریت را بی‌اختیار نشان دهند.
نعیمی‌پور با بیان اینکه تعداد کسانی که معترض‌اند بیشتر از شش نفر نیست، گفت: با اینکه حراست شهرداری چندینبار در‌این‌باره مذاکراتی با آنها داشته، شاید این افراد با کسانی دیگر در ارتباط باشند که البته از این بابت بی‌خبرم؛ چون این اندازه احساس قدرت در پرسنل انتظامات موضوع عجیبی بوده و بدون پشتوانه بعید است که این افراد بتوانند خود را مالک و تصمیم‌گیر نهایی بدانند.
رئیس هیئت‌مدیره مترو بیان کرد: این آقایان از صبح منتظر ورود من به محوطه اداره بودند. وقتی وارد شدم، جلو آمدند و گفتند با شما حرف داریم. من نیز از آنها خواستم با هم به سالن آمفی‌تئاتر رفته و آنجا صحبت کنیم؛ اما از همان ابتدا چند نفر از آنها گفتند باید همین‌جا صحبت کنیم. حس خودم این بود که آنها درصدد بودند نمایشی اجرا کنند و طوری جلوه دهند که تظاهراتی شده و شرکت مترو با مشکل مواجه شده است. من بازهم از آنها خواستم به سالن آمفی‌تئاتر بیایند، ولی توجهی نکردند.
وی گفت: با اینکه مسئولان شرکت چندینبار در این هفت ماه با این آقایان حرف زده بودند، فکر کردم کار درست این است که امروز هم حرف‌های آنها را در سالن آمفی‌تئاتر مجموعه بشنوم، ولی متأسفانه قصد آنها این بود که وضعیت مترو را نابسامان جلوه دهند.
رئیس هیئت‌مدیره متروی تهران گفت: خوشبختانه بنده مدیری هستم که سابقه طولانی دارم و هیچ وقت در مدیریت اجرائی‌ام مسائل سیاسی لحاظ نشده، اما کسانی که شعار فتنه‌گر طراحی می‌کنند احتمالا مورد راهنمایی برخی جریان‌ها قرار گرفته‌اند. این موضوع اساسا سیاسی نیست و نباید چنین تعبیر شود. بدون شک در میان کسانی که اخلال می‌کنند دوست و غیر دوست معنا ندارد و مسئولان مربوطه باید مداخله کنند.
او در عین حال گفته است شرکت مترو تا سال ٨٩، ٥۰۰ نفر پرسنل داشته و در سال ٩١ تا ٩٢ نیز تعداد پرسنل به ٩۰۰ نفر رسیده بود و موقعی که من وارد مترو شدم حدود ٦٧۰ نفر پرسنل داشته است. از ٦٧۰ نفر یک شرکت توسعه مهندسی، بیش از ٢۰۰نفرشان نیروهای انتظاماتی، نگهبان و خدماتی بودند. این مسئله نشان می‌دهد اشکالاتی در مدیریت وجود داشته است وگرنه هیچ عقل سلیمی نمی‌پذیرد که بیش از ٣٥ درصد نیروهای یک شرکت تخصصی، خدماتی باشند.
آنچه نعیمی‌پور درباره نوع تعدیل نیروهای شرکت مترو توضیح می‌دهد، به نوعی خردادماه امسال در شرکت بهره‌برداری مترو هم رخ داد و تصمیمی مشابه همراه با اعتراض گرفته شد. گروهی از کارکنان شرکت بهره‌برداری مترو خردادماه امسال در ایستگاه‌های مترو تجمع داشتند. آن زمان گفته شد اعتراض جمعی از کارکنان به دلیل تصمیمی است که برای نیروهای حفاظت فیزیکی مجموعه بهره‌برداری متروی تهران، گرفته شده است. این کارگران می‌گفتند آنها از سال ۹۱ تا خردادماه جاری؛ یعنی هفت سال در استخدام شرکت خدمات حفاظتی و مراقبتی «پیمان مرو» بوده‌اند و اکنون پیمانکار قصد دارد بدون آنکه مطالبات مزدی حدود ۲۵۰ کارگر را پرداخت کند، از بخش خدماتی پایانه فتح‌آباد خط یک متروی تهران خارج شود. کارگران مدعی هستند پیمانکار با احتساب ۱۶ روز خرداد سال جاری که پایان قرارداد کاری کارگران است، حدود دو ماه و ۱۶ روزمزد به همراه اضافه‌کاری بدهکار است. علاوه بر آن حق اضافه‌کاری اسفند ۹۷ را به همراه چهار سال سنوات و حدود ۹ ماه حق بیمه سال جاری و گذشته به کارگران پرداخت نکرده است. این شرکت پیمانکاری همان شرکتی بود که با جذب چراغ خاموش چند ده هزار نفری نیروها در مترو ارتباط
داشت و بسیاری از آن استخدام‌ها در شرکت بهره‌برداری از طریق همین شرکت انجام شد. کارکنان مترو در شهریور سال ۹۲ در نامه‌ای سرگشاده که به رسانه‌ها هم کشیده شد، از نقش این شرکت در جذب‌های مورددار و اتوبوسی پرده برداشتند.
اما گویا تصمیمی که برای مجموعه مترو اخذ شده، تصمیمی است که همه مسئولان این دوره مدیریت شهری روی آن اتفاق نظر دارند و در همین راستا یا مجبور به دعوا می‌شوند یا برعکس، سکوت می‌کنند. خردادماه وقتی کارگران شرکت بهره‌برداری مترو اعتراض کردند محسن هاشمی، رئیس شورای شهر تهران و مدیرعامل سابق متروی تهران را خطاب قرار می‌دادند. همان زمان محسن هاشمی از شهردار تهران خواست موضوع را پیگیری کند. در این مورد هم رسانه‌ها از محسن هاشمی سؤال کردند اما او این‌بار سکوت کرد و چیزی نگفت. در عوض محسن پورسیدآقایی، معاون حمل‌و‌نقل و ترافیک شهردار تهران، درباره این اعتراض گفته است: به هیچ عنوان قصد اخراج یا تعدیل نیرو در شرکت راه آهن شهری تهران و حومه را نداریم و این صرفا یک جابه‌جایی درون‌سازمانی است. نگرانی همکاران‌مان در مترو را نادیده نمی‌گیریم اما واکنش‌هایشان به این جابه‌جایی بی‌مورد است چراکه جابه‌جایی صورت‌گرفته صرفا درون‌سازمانی است.
او گفته است شغل این افراد نگهبانی یا انتظامات بوده و نظر به اتمام ساخت برخی از ایستگاه‌ها و نیازنداشتن شرکت به آنها، با هماهنگی معاونت توسعه منابع انسانی شهرداری تهران در مناطق شهرداری تهران به کار گرفته خواهند شد و با این جابه‌جایی هیچ‌گونه تغییری در قرارداد همکاری‌شان که همان شرکت راه آهن شهری تهران و حومه است، یا در حقوق و مزایایشان حاصل نمی‌شود.
او گفته است چند نفر از کارکنان مترو سعی در تحریک و درگیری داشته‌اند تا کماکان در مترو بمانند که قطعا چنین چیزی امکان‌پذیر نیست و این افراد باید به محل‌های جدید کار خود مراجعه کنند.
شرق: یک تصمیم شخصی یا مصلحتی از سوی اصولگرایان در دوره‌ای طولانی و به‌خصوص در سال‌های منتهی به انتخابات در زیرمجموعه‌های شهرداری تهران، از‌جمله شرکت راه‌آهن شهری تهران و حومه و شرکت بهره‌برداری متروی تهران، چند سال است از یک‌سو گریبان شهرداری تهران را گرفته و در سوی دیگر کارگران را گرفتار تعدیل و جابه‌جایی کرده است. در دومین اعتراض در سال جاری، جمعی از کارکنان شرکت مترو و رئیس هیئت‌مدیره به‌جای حرف‌زدن درباره شرایط و تصمیمات، کارشان به درگیری فیزیکی کشید و طبق معمول خوراک خبری و حاشیه‌هایی برای جمعی دیگر که بیرون گود نشسته‌اند، فراهم شد.
فیلم منتشرشده از محوطه شرکت مترو که در آن تعدادی از کارگران با رئیس هیئت‌مدیره گلاویز شده‌اند، روز شنبه در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد. از آنجایی که اعتراض‌های کارگری این روزها بازار داغی دارد، برخی بدون توجه به دلایل و شیوه اجرای این تصمیم شرکت مترو، شروع به دادن شعار حق‌طلبی کارگران کردند. برخی احزاب، در این میان دنبال ماهی خودشان از این آب گل‌آلود بودند؛ اما آن‌قدر این وجه از هجمه سیاسی علیه این عضو هیئت‌مدیره مترو در جریان این دعوا زیاد بود که سؤال نشد چرا این کارگران معترض اصلا سراغ او رفته‌اند و این اعتراض یا صحبت آرام را با مدیرعامل متروی تهران نداشتند؟
نعیمی‌پور که به مدیری آرام معروف است، در اتفاق روز شنبه چهره‌ای دیگر از خود نشان داد که خیلی‌ها از او توقع نداشتند. او روز گذشته در گفت‌وگو با جماران، توضیحاتی درباره این اتفاق و تصمیم شرکت مترو داد. او گفته است: از حدود هفت ماه قبل درباره این تغییرات با تعدادی از پرسنل انتظامات مترو که در کارگاه‌های پیمانکاران کار می‌کردند، صحبت شده بود و از آنجا که این موضوع با اصول کار کارفرمایی مغایرت داشت، قرار شد آنها با توجه به کمبودهایی که در بخش انتظامات شهرداری وجود دارد، به‌جای خدمت در کارگاه‌های پیمانکاران به نام کارفرما، در قسمت‌های دیگر شهرداری خدمت کنند.
او گفته است: برای این تغییرات، هماهنگی انجام شده و در چندین جلسه موضوع برای پرسنل مربوطه توضیح داده شد و به آنها گفته شد کارمند و مستخدم مترو خواهند ماند و تنها مأموریت پیدا می‌کنند که به‌جای خطوط مترو، در یکی از مناطق شهرداری کار کنند؛ اما همچنان حقوق و مزایای خود را مانند آنچه از مترو دریافت می‌کردند، می‌گیرند. بااین‌حال، متأسفانه این افراد تصور کردند چون سال‌ها در حراست و انتظامات مترو کار کرده‌اند، مدیریت باید تابع آنها باشد و هرچه می‌خواهند فراهم شود. در واقع این افراد در موقعیت سازمانی خود قرار نمی‌گرفتند و ادعاهای بیشتری داشتند.
او ادامه داد: در چنین حالتی، مدیریت می‌توانست دو کار کند؛ یا بگوید سری که درد نمی‌کند دستمال نمی‌بندند یا اینکه بگوید در قبال مسئول بالاتر و شرکت مسئولیت دارم و باید تصمیم‌گیری کنم. متأسفانه افرادی که به‌نوعی خود را مالک مترو می‌دانند، سعی کردند کارها را دچار مشکل کرده و مدیریت را بی‌اختیار نشان دهند.
نعیمی‌پور با بیان اینکه تعداد کسانی که معترض‌اند بیشتر از شش نفر نیست، گفت: با اینکه حراست شهرداری چندینبار در‌این‌باره مذاکراتی با آنها داشته، شاید این افراد با کسانی دیگر در ارتباط باشند که البته از این بابت بی‌خبرم؛ چون این اندازه احساس قدرت در پرسنل انتظامات موضوع عجیبی بوده و بدون پشتوانه بعید است که این افراد بتوانند خود را مالک و تصمیم‌گیر نهایی بدانند.
رئیس هیئت‌مدیره مترو بیان کرد: این آقایان از صبح منتظر ورود من به محوطه اداره بودند. وقتی وارد شدم، جلو آمدند و گفتند با شما حرف داریم. من نیز از آنها خواستم با هم به سالن آمفی‌تئاتر رفته و آنجا صحبت کنیم؛ اما از همان ابتدا چند نفر از آنها گفتند باید همین‌جا صحبت کنیم. حس خودم این بود که آنها درصدد بودند نمایشی اجرا کنند و طوری جلوه دهند که تظاهراتی شده و شرکت مترو با مشکل مواجه شده است. من بازهم از آنها خواستم به سالن آمفی‌تئاتر بیایند، ولی توجهی نکردند.
وی گفت: با اینکه مسئولان شرکت چندینبار در این هفت ماه با این آقایان حرف زده بودند، فکر کردم کار درست این است که امروز هم حرف‌های آنها را در سالن آمفی‌تئاتر مجموعه بشنوم، ولی متأسفانه قصد آنها این بود که وضعیت مترو را نابسامان جلوه دهند.
رئیس هیئت‌مدیره متروی تهران گفت: خوشبختانه بنده مدیری هستم که سابقه طولانی دارم و هیچ وقت در مدیریت اجرائی‌ام مسائل سیاسی لحاظ نشده، اما کسانی که شعار فتنه‌گر طراحی می‌کنند احتمالا مورد راهنمایی برخی جریان‌ها قرار گرفته‌اند. این موضوع اساسا سیاسی نیست و نباید چنین تعبیر شود. بدون شک در میان کسانی که اخلال می‌کنند دوست و غیر دوست معنا ندارد و مسئولان مربوطه باید مداخله کنند.
او در عین حال گفته است شرکت مترو تا سال ٨٩، ٥۰۰ نفر پرسنل داشته و در سال ٩١ تا ٩٢ نیز تعداد پرسنل به ٩۰۰ نفر رسیده بود و موقعی که من وارد مترو شدم حدود ٦٧۰ نفر پرسنل داشته است. از ٦٧۰ نفر یک شرکت توسعه مهندسی، بیش از ٢۰۰نفرشان نیروهای انتظاماتی، نگهبان و خدماتی بودند. این مسئله نشان می‌دهد اشکالاتی در مدیریت وجود داشته است وگرنه هیچ عقل سلیمی نمی‌پذیرد که بیش از ٣٥ درصد نیروهای یک شرکت تخصصی، خدماتی باشند.
آنچه نعیمی‌پور درباره نوع تعدیل نیروهای شرکت مترو توضیح می‌دهد، به نوعی خردادماه امسال در شرکت بهره‌برداری مترو هم رخ داد و تصمیمی مشابه همراه با اعتراض گرفته شد. گروهی از کارکنان شرکت بهره‌برداری مترو خردادماه امسال در ایستگاه‌های مترو تجمع داشتند. آن زمان گفته شد اعتراض جمعی از کارکنان به دلیل تصمیمی است که برای نیروهای حفاظت فیزیکی مجموعه بهره‌برداری متروی تهران، گرفته شده است. این کارگران می‌گفتند آنها از سال ۹۱ تا خردادماه جاری؛ یعنی هفت سال در استخدام شرکت خدمات حفاظتی و مراقبتی «پیمان مرو» بوده‌اند و اکنون پیمانکار قصد دارد بدون آنکه مطالبات مزدی حدود ۲۵۰ کارگر را پرداخت کند، از بخش خدماتی پایانه فتح‌آباد خط یک متروی تهران خارج شود. کارگران مدعی هستند پیمانکار با احتساب ۱۶ روز خرداد سال جاری که پایان قرارداد کاری کارگران است، حدود دو ماه و ۱۶ روزمزد به همراه اضافه‌کاری بدهکار است. علاوه بر آن حق اضافه‌کاری اسفند ۹۷ را به همراه چهار سال سنوات و حدود ۹ ماه حق بیمه سال جاری و گذشته به کارگران پرداخت نکرده است. این شرکت پیمانکاری همان شرکتی بود که با جذب چراغ خاموش چند ده هزار نفری نیروها در مترو ارتباط
داشت و بسیاری از آن استخدام‌ها در شرکت بهره‌برداری از طریق همین شرکت انجام شد. کارکنان مترو در شهریور سال ۹۲ در نامه‌ای سرگشاده که به رسانه‌ها هم کشیده شد، از نقش این شرکت در جذب‌های مورددار و اتوبوسی پرده برداشتند.
اما گویا تصمیمی که برای مجموعه مترو اخذ شده، تصمیمی است که همه مسئولان این دوره مدیریت شهری روی آن اتفاق نظر دارند و در همین راستا یا مجبور به دعوا می‌شوند یا برعکس، سکوت می‌کنند. خردادماه وقتی کارگران شرکت بهره‌برداری مترو اعتراض کردند محسن هاشمی، رئیس شورای شهر تهران و مدیرعامل سابق متروی تهران را خطاب قرار می‌دادند. همان زمان محسن هاشمی از شهردار تهران خواست موضوع را پیگیری کند. در این مورد هم رسانه‌ها از محسن هاشمی سؤال کردند اما او این‌بار سکوت کرد و چیزی نگفت. در عوض محسن پورسیدآقایی، معاون حمل‌و‌نقل و ترافیک شهردار تهران، درباره این اعتراض گفته است: به هیچ عنوان قصد اخراج یا تعدیل نیرو در شرکت راه آهن شهری تهران و حومه را نداریم و این صرفا یک جابه‌جایی درون‌سازمانی است. نگرانی همکاران‌مان در مترو را نادیده نمی‌گیریم اما واکنش‌هایشان به این جابه‌جایی بی‌مورد است چراکه جابه‌جایی صورت‌گرفته صرفا درون‌سازمانی است.
او گفته است شغل این افراد نگهبانی یا انتظامات بوده و نظر به اتمام ساخت برخی از ایستگاه‌ها و نیازنداشتن شرکت به آنها، با هماهنگی معاونت توسعه منابع انسانی شهرداری تهران در مناطق شهرداری تهران به کار گرفته خواهند شد و با این جابه‌جایی هیچ‌گونه تغییری در قرارداد همکاری‌شان که همان شرکت راه آهن شهری تهران و حومه است، یا در حقوق و مزایایشان حاصل نمی‌شود.
او گفته است چند نفر از کارکنان مترو سعی در تحریک و درگیری داشته‌اند تا کماکان در مترو بمانند که قطعا چنین چیزی امکان‌پذیر نیست و این افراد باید به محل‌های جدید کار خود مراجعه کنند.